Τσίπρας: Η κυβέρνηση βγάζει από τη ναφθαλίνη πολιτικές Ρίγκαν και Θάτσερ

«Σιγά σιγά ξεπερνάμε την αγωνία για το αν ‘θα ζήσουμε’ και περνάμε στο ‘πώς θα ζήσουμε’, τι κόσμο θα αντικρίσουμε όταν ανοίξουμε την πόρτα» στη μετά πανδημία εποχή.

Μ' αυτά τα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο πλαίσιο του Φόρουμ των Δελφών, στον δημοσιογράφο της «Καθημερινής» Πέτρο Παπακωνσταντίνου.

Αφού διευκρίνισε ότι η πανδημία δεν έχει τελειώσει, αφού ακόμα χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι, εστίασε στην ανάγκη να δούμε «την επόμενη ημέρα». Όπως είπε, η πανδημία «αποτελεί μια ιστορική τομή που αναγκάζει τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές δυνάμεις να δουν τα πράγματα αλλιώς», ενώ επικαλέσθηκε «την ιστορική ομιλία του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν στο Κογκρέσο, με την οποία βάζει τέλος σ' έναν 40ετή κύκλο οικονομικού υποδείγματος, του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος».

Αναδεικνύοντας τη σημασία αυτής της ομιλίας «από έναν μετριοπαθή πρόεδρο των ΗΠΑ», συνέστησε σε όλους να δώσουν σημασία σ' αυτά που συμβαίνουν στις ΗΠΑ.

«Αυτό που έχει αξία σήμερα είναι ότι το κυρίαρχο υπόδειγμα της διαρκούς αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από κρίσεις που θα διευρύνουν τις ανισότητες, αλλά θα δίνουν τη δυνατότητα διεύρυνσης των κερδών μιας ελίτ που θα μας οδηγήσει στην ευημερία, κλείνει και αποτυγχάνει, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς», τόνισε.

Ο κ. Τσίπρας ρωτήθηκε -όπως αναμενόταν- για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις μέσα από το νομοσχέδιο που παρουσίασε χθες ο κ. Χατζηδάκης.

«Η κυβέρνηση βγάζει από τη ναφθαλίνη και από το μπαούλο του Ρίγκαν και της Θάτσερ επιλογές που διαλύουν τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη, σε μία εποχή που ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ δηλώνει ότι τη χώρα του δεν την έχτισε η Wall Street, αλλά η μεσαία τάξη και τα εργατικά συνδικάτα και αποφασίζει φορολόγηση του πλούτου», απάντησε.

«Η κυβέρνηση υιοθετεί την έκθεση Πισσαρίδη λέγοντας πως εάν μειωθεί το εργατικό κόστος, θα έχουμε πιο ανταγωνιστική οικονομία. Αλλά αυτό δεν ισχύει», είπε, επικαλούμενος τα πρώτα μνημονιακά χρόνια που ακολουθήθηκαν ανάλογες πρακτικές.

Τονίζοντας ότι «αυτή θα είναι η μεγάλη ιδεολογική μάχη του επόμενου διαστήματος στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο», στηλίτευσε σημεία του νομοσχεδίου Χατζηδάκη: «Καταργεί το 8ωρο, θεσμοθετεί τις ατομικές συμβάσεις, απελευθερώνει τις απολύσεις, μειώνει τους μισθούς. Απέναντι σ' αυτά, η κυβέρνηση απαντά όπως οι απατημένοι σύζυγοι: δεν είναι αυτό που νομίζεις…».

Δύο όροι για διάλογο με Τουρκία

Σε σχετική ερώτηση για τον διάλογο με την Τουρκία, τόνισε ότι η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει, ώστε, αξιοποιώντας τη δική μας θέση στην ΕΕ και την ανάγκη της γείτονος να αναζητήσει νέους δρόμους προς την ΕΕ, να συνδέσουμε την προοπτική της ένταξης της με δύο προϋποθέσεις: την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την προοπτική της Χάγης με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο.

«Η Ελλάδα έχει σαφείς θέσεις και κόκκινες γραμμές τη Συνθήκη της Λωζάνης, άρα δεν θα διαπραγματευτούμε γκρίζες ζώνες και αποστρατικοποίηση νησιών», πρόσθεσε.

Επισήμανε ωστόσο ότι ενώ η πολιτική-οικονομική κρίση στην Τουρκία και η εκλογή Μπάιντεν στις ΗΠΑ ανοίγουν παράθυρο ευκαιρίας για μία τέτοια προοπτική, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει στρατηγική στην εξωτερική πολιτική. «Σέρνεται από τις εσωκομματικές του αβαρίες και, εσχάτως, έχει παρασυρθεί από την αντίληψη, που είναι ίσως έξω και από τις δικές του προθέσεις, ότι είναι καλύτερα ‘να αφήνεις την μπάλα να κυλήσει στο τέλος του δρόμου’».

Με τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ να βρίσκεται στο ακροατήριο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία απάντησε στην ερώτηση για το πολιτικό κόστος που υπέστη η κυβέρνησή του από τη Συμφωνία των Πρεσπών:

«Πριν από τη Συμφωνία όλος ο πλανήτης αποκαλούσε τον βόρειο γείτονα ‘Μακεδονία’ ενώ τώρα, τόσο όλος ο πλανήτης όσο και οι ίδιοι την αποκαλούν Βόρεια Μακεδονία.

Έχουμε στη γειτονιά μας έναν σύμμαχο και όχι έναν εχθρό. Χωρίς τη Συμφωνία των Πρεσπών θα είχαμε πολύ ασταθείς γείτονες, θα υπήρχε αστάθεια αντίστοιχη αυτής που βλέπουμε στη Λιβύη, με την Τουρκία να παίζει ισχυρό ρόλο.

Επομένως, άξιζε το πολιτικό κόστος που αναλάβαμε. Όταν η Αριστερά έρχεται στη διακυβέρνηση, δεν πρέπει να σκέφτεται με όρους εξαμήνου αλλά με όρους ιστορικούς, οφείλει να αφήνει το στίγμα της διαφοράς της με τις δυνάμεις της συντήρησης».