Ένα «προσύμφωνο» λύσης εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίου, με αμοιβαίες υποχωρήσεις μηδενικού δημοσιονομικού κόστους που θα ανοίγει τον δρόμο για το QE, είναι για το Μαξίμου η επιθυμητή κατάληξη του σημερινού Eurogroup.
Τα στελέχη του ωστόσο προτιμούν να κρατούν χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών, επικαλούμενα τις καθοριστικές, όπως εκτιμούν, συναντήσεις που θα έχουν μεθαύριο στο γερμανικό έδαφος οι Κριστίν Λαγκάρντ, Αγκελα Μέρκελ και Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
«Κλειδί» για τις εξελίξεις παραμένει η στάση του ΔΝΤ, το οποίο μέχρι χθες το βράδυ έδειχνε αμετακίνητο στις θέσεις του για το χρέος, τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα νέα μέτρα μετά τη λήξη του ελληνικού προγράμματος τον Αύγουστο του 2018.
Οι διαβουλεύσεις συνεχίσθηκαν με αμείωτο ρυθμό στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και, σύμφωνα με κορυφαίο παράγοντα της κυβέρνησης, «τα δεδομένα άλλαζαν συνέχεια». Χθες το απόγευμα, «η εικόνα έδειξε να βελτιώνεται», ενώ πολλά (αν όχι όλα...) θα κριθούν στις προπαρασκευαστικές επαφές που θα έχουν σήμερα το πρωί στις Βρυξέλλες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Χουλιαράκης.
Η χθεσινή αναδίπλωση (;) του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε («ποτέ δεν απείλησα με Grexit») εκτιμήθηκε, κατ' αρχάς, ως αποτέλεσμα της εξισορροπιστικής τακτικής από πλευράς Μέρκελ, δεδομένης της εντεινόμενης δημοσκοπικής πίεσης που υφίσταται τόσο η ίδια, ως νυν και εκ νέου υποψήφια καγκελάριος, όσο και το κόμμα της από τον Μάρτιν Σουλτς και τους Σοσιαλδημοκράτες, αντίστοιχα.
Σε κάθε περίπτωση, είναι μία εξέλιξη που η Αθήνα δεν υποτιμά -ασχέτως εάν παραμένει επιφυλακτική για τα κίνητρα, καθώς «το power game είναι σε εξέλιξη».
Τα ελληνικά «βέτο»
Οι Τσακαλώτος-Χουλιαράκης προσέρχονται στο Eurogroup με… τόμους εναλλακτικών προτάσεων ανά θέμα, οι οποίες οριστικοποιήθηκαν στο μπαράζ συσκέψεων που έγιναν το προηγούμενο διήμερο στο Μαξίμου υπό τον Αλέξη Τσίπρα.
Το βασικό όπλο, όπως έχει επισημανθεί πολλάκις τις προηγούμενες ημέρες, είναι η υπερ-επίτευξη των στόχων το 2016 αλλά και τον πρώτο μήνα του 2017, η οποία καθιστά άνευ λόγου το μόνιμο «κατηγορώ» των δανειστών ότι η Ελλάδα δεν τηρεί τις υποχρεώσεις της.
Αυτή η υπερ-επίτευξη άλλωστε θα προβληθεί, προκειμένου να πέσουν κάτω από το 2% («ακόμα και στο 1%») τα απαιτούμενα νέα μέτρα για μετά το 2018.
Οι άξονες:
* Να υπάρξει σήμερα σαφές χρονοδιάγραμμα οριστικής λύσης, με καθορισμό του δημοσιονομικού μετά τη λήξη του προγράμματος. Για την Αθήνα, το χρονικό όριο είναι η 20ή Μαρτίου, που θα συνεδριάσει εκ νέου το Eurogroup.
* Λύση χωρίς ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ «δεν είναι λύση», διότι «χωρίς το QE δεν βγαίνουμε ούτε στις αγορές... ούτε από το μνημόνιο».
* Τα μέτρα που θα συμφωνηθούν για μετά το 2018 πρέπει να έχουν «μηδενικό δημοσιονομικό αντίκτυπο», μέσω των περίφημων αντισταθμισμάτων. Η μείωση του αφορολόγητου, για παράδειγμα, θα πρέπει να συνοδεύεται από μείωση φορολογικών συντελεστών, ΕΝΦΙΑ και ΦΠΑ (σ.σ. κυρίως στον τομέα της εστίασης).
Για τον λόγο αυτό, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη απέφευγαν (μέχρι χθες το βράδυ, τουλάχιστον) να δώσουν «κατώφλι» αφορολόγητου, καθώς έλεγαν ότι ακόμη κι αυτό θα είναι συνάρτηση των φοροελαφρύνσεων.
Το μήνυμα; «Είμαστε έτοιμοι για υποχωρήσεις, θα εξαρτηθούν από τα ανταλλάγματα».
Το «τενεκεδάκι»
Το χειρότερο σενάριο για το σημερινό Εurogroup είναι να βρεθεί ο κ. Τσακαλώτος απέναντι σε ένα μπλοκ Ευρωπαίων-ΔΝΤ που θα απαιτεί την υιοθέτηση των αιτημάτων του Ταμείου, πετώντας το «τενεκεδάκι» για μετά τις γερμανικές εκλογές. (Το ακόμα χειρότερο, με τη μορφή take it or leave it, δεν συζητείται καν…).
Η κυβέρνηση (διαβεβαιώνει ότι) τέτοιο μαντάτο δεν έλαβε τις προηγούμενες ημέρες και ώρες: «Αντιθέτως, οι διαρροές ή οι αποκαλύψεις περί των λανθασμένων μελετών και στοιχείων του ΔΝΤ καλλιέργησαν το έδαφος για συγκλίσεις», λένε κυβερνητικοί αξιωματούχοι.
Διακινδυνεύοντας και την πρόβλεψη ότι η παραμονή του Ταμείου σε ρόλο τεχνικού συμβούλου είναι η πλέον πιθανή εξέλιξη που «θα μπορούσε» να ξεμπλοκάρει όλες τις πλευρές.
Στο Μαξίμου πάντως συζητούν πάνω σε όλα τα ενδεχόμενα, καθώς μία τυχόν αρνητική έκβαση θα δρομολογήσει (τις ευνόητες) πολιτικές εξελίξεις.