Τι άλλαξε και οι ελληνικές τράπεζες βρέθηκαν στο καναβάτσο των επενδυτικών επιλογών των ξένων με αποτέλεσμα κατά τις τελευταίες συνεδριάσεις να τις ξεπουλούν σχεδόν όσο – όσο;

Ίσως η πιο σημαντική αλλαγή είναι η συνειδητοποίηση από την πλευρά των ξένων θεσμικών, ότι σε μια τόσο μεγάλη κρίση, περισσότερες πιθανότητες γρήγορης ανάκαμψης έχουν οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες, ενώ αντίθετα οι πιο αδύναμες (όπως οι αναδυόμενες οικονομίες της ευρύτερης περιοχής μας) θεωρούνται ιδιαίτερα επίφοβες, για σοβαρούς κλυδωνισμούς μακράς διαρκείας.

Σε ότι αφορά δε την αμερικανική πλευρά, δεν λείπουν και οι πληροφορίες περί επαναπατρισμού κεφαλαίων και επενδυτικών κινήσεων που εμμέσως πλην σαφώς έχουν να κάνουν και με τον λεγόμενο «οικονομικό πατριωτισμό».

Σε κάθε περίπτωση, πολλοί ξένοι εκτιμούν πλέον ως ευκαιρίες αγοράς, μεγάλα και βαριά διεθνή τραπεζικά ονόματα, οι μετοχές των οποίων, εκτός των άλλων, έχουν κατά κανόνα καταγράψει και πολύ μεγαλύτερα ποσοστά πτώσης από τις ελληνικές.

Ταυτόχρονα, προκειμένου περί των ξένων δυτικοευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών, ευελπιστούν ότι με την πρώτη «ανάσα» θα υπάρξει και πληθώρα κινήσεων «συγχωνεύσεων και εξαγορών», καθώς τα συστήματα στις χώρες αυτές είναι πολύ ευέλικτα και ανταγωνιστικά.

Έτσι, η απόφαση π.χ, της ελβετικής κυβέρνησης, να αναλάβει όλες τις «τοξικές» επενδύσεις της UBS ύψους 60 δισ. δολαρίων, δημιουργώντας ειδικό fund τη διαχείριση του οποίου θα έχει η κεντρική τράπεζα της χώρας, χάρισε μέσα σε μερικές ώρες ορατότητα σε μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαικές τράπεζες, η αποτίμηση της οποίας είναι πάμφθηνη, τουλάχιστον σε σχέση με τα υψηλά που είχε γνωρίσει.

Κι από την άλλη, η Unicredit ενισχύει την μετοχική της διάρθρωση με το κρατικό επενδυτικό οργανισμό της Λιβύης, ενώ οι ελληνικές τράπεζες δείχνουν (όπως λένε εκπρόσωποι των ξένων επενδυτικών κεφαλαίων) «μικρές και κυρίως στάσιμες» καθώς δεν προκύπτει καμιά κινητικότητα σε επίπεδο είτε ενίσχυσης της μετοχικής τους βάσης με ισχυρούς μετόχους, είτε συνεργασιών, συγχωνεύσεων και εξαγορών.

Χαρακτηριστικό είναι ότι στο τέλος της περασμένης εβδομάδας ενώ ξένοι επενδυτές αποχωρούσαν ή μείωναν έκθεση σε ελληνικές και αυστριακές τράπεζες ενίσχυαν την μετοχική τους θέση στην UniCredit, την μοναδική ιταλική τράπεζα με ισχυρή παρουσία στην Νέα Ευρώπη.

Αιτία της παραπάνω διαφοροποίησης η απόφαση του καθεστώτος Καντάφι να αυξήσει μέσω των Libyan Investment Authority και Libyan Foreign Bank το ποσοστό του στην ιταλική τράπεζα από το 1% στο 4,2% αγοράζοντας μετοχές αξίας περίπου 1 δισ. ευρώ. Η ενίσχυση της μετοχικής βάσης της UniCredit είναι ιδιαίτερα κρίσιμη εν όψει της αύξησης κεφαλαίου ύψους 6,6 δισ. ευρώ που έχει προγραμματισθεί.

Στον αντίποδα στην Ελλάδα δεν επιχειρείται καμία προσπάθεια περαιτέρω ισχυροποίησης της μετοχικής βάσης των τραπεζικών ομίλων, ώστε σε δεύτερη φάση να διαθέτουν την δυνατότητα μεγάλων αυξήσεων κεφαλαίου.

Πέραν αυτών, οι ξένοι ανησυχούν ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειασθεί πιθανώς να κάνουν διαγραφές δανείων προς επιχειρήσεις και κυρίως προς ναυτιλιακές επιχειρήσεις (δεδομένου ότι η πτώση των ναυτιλιακών μετοχών αλλά και της κίνησης φορτίων αποσπά την προσοχή διεθνώς).

Στο πλαίσιο αυτό- και σε συνάρτηση με την απειλή μιας σοβαρής μετάστασης της κρίσης στις αναδυόμενες οικονομίες της ευρύτερης περιοχής- κινήσεις κεφαλαιακής ενίσχυσης ή έστω συγκρότησης ισχυρότερης μετοχικής βάσης θα διασκέδαζαν μέρος των ανησυχιών, προς όφελος των ελληνικών τραπεζικών μετοχών.

Οι ξένοι αποχωρώντας και γκρεμίζοντας τις αποτιμήσεις των ελληνικών τραπεζών «εκβιάζουν» σύμφωνα με στέλεχος ξένης επενδυτικής τράπεζας, τις διοικήσεις και κυρίως τους μετόχους των τραπεζών να εξετάσουν συγχωνεύσεις ή εξαγορές.