Το διακύβευμα αυτής της ψηφοφορίας ήταν κρίσιμο για την πρώτη ευρωπαϊκή οικονομία, την περίοδο που η Ευρώπη, αναστατωμένη από το Brexit έχει ανάγκη μια σταθερή Γερμανία. Το SPD είπε ναι τελικά σε μία νέα κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού», οι Γερμανοί το έχουν συνηθίσει, έχει γίνει σχεδόν κανόνας με την κ Mέρκελ…

Παρά τις ομοιότητες, αυτός ο νέος «μεγάλος συνασπισμός» δεν είναι ίδιος με τους προγενέστερους για τρεις λόγους: Ο πρώτος συνδέεται με τις συνθήκες σχηματισμού του, αφού έξι μήνες σχεδόν έχουν περάσει από τις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου 2017 και το σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης. Ο δεύτερος λόγος συνδέεται με τη νομιμοποίηση του συνασπισμού: Στη γερμανική βουλή το CDU-CSU (246 βουλευτές) και το SPD (153 βουλευτές), διαθέτουν αρκετή πλειοψηφία (399 σε σύνολο 709 εδρών) για να κυβερνήσουν. Ωστόσο αυτή η πλειοψηφία θα είναι πιο περιορισμένη από την τελευταία φορά, λόγω της υποχώρησης των δύο πολιτικών κομμάτων στις τελευταίες εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου. Ο τρίτος λόγος που κάνει να διαφέρει αυτός ο «μεγάλος συνασπισμός» από τους προηγούμενους συνδέεται με την κατάσταση των συνισταμένων του.

Στο CDU η εξουσία της Mέρκελ έχει υποχωρήσει πολύ. Το άσχημο αποτέλεσμα των εκλογών την αποδυνάμωσε. Για το CDU, η πρόκληση αυτού του «μεγάλου συνασπισμού» δεν θα είναι μόνο να κυβερνήσει, αλλά να προετοιμάσει την διαδοχή αυτής που προεδρεύει στο κόμμα από το 2000. Το SPD, από την πλευρά του είναι σε χειρότερη κατάσταση, δεν διαθέτει προς το παρόν παρά μία προσωρινή διεύθυνση, από τότε που ο Mάρτιν Σουλτς ανακοίνωσε ότι εγκατέλειπε τα ηνία του κόμματος.