Τον «κρυφό άσο» που ενδεχομένως κρατά η διοίκηση της Alpha Bank αναζητά η αγορά, μετά το κατά τα φαινόμενα απολύτως οριστικό ναυάγιο της συνένωσης με τη Eurobank, που ήρθε κατόπιν πέντε μηνών συμπόρευσης (29 Αυγούστου 2011 - 30 Ιανουαρίου 2012) και ενάμιση μήνα αποστασιοποίησης, ενίοτε και με υπόγειες συγκρούσεις των δύο πλευρών.

Διαδικαστικά, το μόνο που απομένει είναι η επισημοποίηση του διαζυγίου από τη γενική συνέλευση των μετόχων της πρώτης, σε έναν μήνα από σήμερα, κατόπιν εισήγησης για ανάκληση της συμφωνίας, την οποία και προτίθεται να διατυπώσει το διοικητικό της συμβούλιο στη συνεδρίαση της 27ης Μαρτίου.

Η ένσταση της Alpha Bank, που οδήγησε στο αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών, σύμφωνα με την επίσημη θέση, είναι η απόκλιση ως προς τις συνέπειες που προκύπτουν από το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 53,5%. Στην αιτίαση αυτή η απάντηση της Eurobank ήταν πάντα ότι η Alpha Bank γνώριζε εγκαίρως και με λεπτομέρειες ότι το haircut των ελληνικών ομολόγων άλλαξε από 21% που ήταν στην πρώτη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου 2011 σε 50% στη δεύτερη Σύνοδο Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι η αύξηση των προβλεπόμενων κεφαλαιακών απαιτήσεων, λόγω του PSI και της BlackRock, ξεπερνά κατά πολύ τα δεδομένα που είχαν προδιαγραφεί κατά την ανακοίνωση της συμφωνίας των δύο πλευρών, σε ό,τι αφορά τις συνολικές κεφαλαιακές απαιτήσεις, σε σχέση είτε με την αύξηση κεφαλαίων είτε και με τη συμμετοχή του Qatar, μέσω ομολογιακού.

Τι υποστηρίζει η Alpha Bank

Στην υπόθεση κομβικό ρόλο φέρεται να παίζει το Qatar, καθότι, ενώ η Alpha τηρεί γενικώς «σιγήν ασυρμάτου», περιοριζόμενη στην εξαιρετικά λακωνική χθεσινή ανακοίνωση, υπήρξαν διαρροές από στελέχη σε τρία σημαντικά σημεία:

-Ότι «οι βασικοί μέτοχοι είναι ενήμεροι των ενεργειών», κάτι που προφανώς αφορά και το Qatar, που είναι όχι μόνο βασικός αλλά και ο ισχυρότερος οικονομικά μέτοχος.

-Ότι δεν υπήρξε διαφωνία «για τις καρέκλες», δηλαδή για το μοίρασμα των ηγετικών θέσεων στο νέο σχήμα που θα προέκυπτε.

- Ότι, πέραν των επιπτώσεων του PSI, υπήρχαν επιφυλάξεις σε ό,τι αφορά την υλοποίηση προθέσεων εκ μέρους της άλλης πλευράς, με αναφορές στην καθυστέρηση ολοκλήρωσης της πώλησης της PolBank στην αυστριακή τράπεζα Raiffeisen.

Μια κίνηση που πράγματι ανακοινώθηκε, αλλά εκκρεμεί από το καλοκαίρι του 2011.

O αντίλογος της Eurobank

Έγκυροι κύκλοι από την πλευρά της Eurobank συμφωνούν ότι ουδέποτε υπήρξε θέμα για τις «καρέκλες» καθώς οι ηγετικές θέσεις και τα πρόσωπα που θα τις αναλάβουν συμφωνήθηκαν πολύ νωρίς.

Ωστόσο, για το θέμα της Polbank και γενικότερα για τις κινήσεις κεφαλαιακής ενίσχυσης που υλοποιούν στη Eurobank (όπως π.χ. η αναμενόμενη πώληση δραστηριοτήτων στην Τουρκία) σημειώνουν ότι «εάν η διοίκηση της Alpha εστιάσει εκεί τις ενστάσεις της πολύ σύντομα θα εκτεθεί», καθώς οι ανάγκες που έχουν προγραμματιστεί θα καλυφθούν πλήρως.

Σε ό,τι αφορά τα ακριβή δεδομένα για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης που θα προκύψουν από το PSI και την BlackRock, αμφότερες οι πλευρές αφήνουν να διαρρεύσει ότι δεν γνωρίζουν με ακρίβεια τους αριθμούς που θα προκύψουν για την άλλη.

Κυρίως σε ό,τι αφορά την αναγνώριση μελλοντικών κερδών ανά τράπεζα εκ μέρους της Bain και της Τ.τ.Ε. Η αναγνώριση μελλοντικών κερδών για τα έτη 2012 και 2013 αφαιρείται από το ποσό ανακεφαλαιοποίησης που προκύπτει από το PSI και τις πρόσθετες προβλέψεις λόγω της BlackRock, άρα θα κρίνει το τελικό «νούμερο» ανακεφαλαιοποίησης που θα χρειαστούν.

Η πλευρά της Eurobank, πάντως, προεξοφλεί ότι η διαφορά στα ποσά σίγουρα δεν θα είναι τόσο μεγάλη που να δικαιολογεί την ακύρωση μιας συνένωσης, από την οποία θα προέκυπταν συνέργειες ύψους 4 δισ. ευρώ, σε παρούσα αξία, αλλά και το μεγαλύτερο τραπεζικό σχήμα της χώρας, με σειρά σημαντικών πλεονεκτημάτων, ακόμη και στην προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Ορισμένες μάλιστα πηγές, χωρίς να μπαίνουν σε συγκεκριμένους αριθμούς, υποστηρίζουν ότι στο PSI η Alpha είχε καλύτερα νούμερα, αλλά η διαφορά αντισταθμιζόταν τουλάχιστον κατά ένα μέρος από την υπέρ της Eurobank διαφορά που έβγαζε η BlackRock.

Τονίζουν δε ότι η διοίκηση της Alpha γνώριζε ήδη από το τέλος Οκτωβρίου τα βασικά δεδομένα του PSI (κούρεμα 50%, με σίγουρα σημαντικά πιο βαριές επιπτώσεις στην παρούσα αξία), κι όμως αποφάσισε να πάρει τον δρόμο της υπαναχώρησης τρεις μήνες αργότερα.

Χωρίς να κρύβουν την πίκρα τους για το ναυάγιο -αυτό άλλωστε είναι εμφανές από τις ανακοινώσεις τους-, στελέχη της Eurobank υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μεγάλη «χαμένη ευκαιρία», παρότι εκτιμούν ότι έχουν όλα τα φόντα για να συνεχίσουν αυτόνομα.

Επίσης, σημειώνουν τις δυσάρεστες συνέπειες που έχει η υπαναχώρηση της Alpha Bank σε επίπεδο εντυπώσεων, τούτη την περίοδο όπου ο κλάδος πλήττεται από εξάρσεις λαϊκισμού, ενώ επίκειται η λήψη αποφάσεων που θα κρίνουν τη μελλοντική μορφή του.

Κρυφός «άσος» Κωστόπουλου;

Με αυτά τα δεδομένα, ένα μέρος της αγοράς προεξοφλεί ήδη ότι η διοίκηση της Alpha, υπό την ηγεσία του Γιάννη Κωστόπουλου, έχει βρει ή ετοιμάζει άλλη λύση, την οποία και κρίνει συμφερότερη για τους μετόχους, σε σχέση με το deal που είχε κλείσει με τη Eurobank.

Κατά την άποψη παραγόντων της αγοράς, η διοίκηση της Alpha μάλλον δεν θα διακινδυνεύσει να πάει στη συνέλευση των μετόχων με άδεια χέρια, ήτοι χωρίς να έχει διασφαλίσει -πιθανώς, αλλά όχι απαραιτήτως μόνο μέσω Qatar- ότι οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησής της μπορούν να καλυφθούν, έστω με περιορισμένη συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας

Προς το παρόν, πάντως, οι πληροφορίες για ενδιαφέρον μεγάλης ξένης «διεθνούς» τράπεζας δεν επιβεβαιώνονται, ενώ ακόμη και σήμερα βασικές παράμετροι της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης και -ίσως το κυριότερο- των διαδικασιών εξόδου από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραμένουν άγνωστες, εμποδίζοντας -κατά την εκτίμηση πληθώρας παραγόντων- τη «δέσμευση» παλαιών και νέων επενδυτών.

Ο ρόλος του κράτους στις εξελίξεις

Οι όροι απόδοσης που θα διεκδικήσει το ΤΧΣ, ο συνδυασμός των «εργαλείων» που θα χρησιμοποιηθούν και η δυνατότητα των μετόχων να εξαγοράζουν σταδιακά και χωρίς πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις (λόγω διανομής κερδών) τη συμμετοχή του ΤΧΣ θα κρίνουν τον βαθμό ελκυστικότητας των ελληνικών τραπεζών, τόσο γι' αυτούς που θα τοποθετηθούν στις επερχόμενες αυξήσεις κεφαλαίων, όσο και για εκείνους που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια.

Αν λάβουμε υπ' όψιν ότι το συνολικό ποσό που θα απαιτηθεί για τις ελληνικές τράπεζες υπολογίζεται σε 48 δισ. ευρώ, άρα το «ελάχιστο» 10% που έχει τεθεί ως προαπαιτούμενο προσεγγίζει ποσοτικά τα 5 δισ. ευρώ, καθίσταται προφανές ότι είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να συγκεντρωθεί αποκλειστικά από ελληνικά κεφάλαια. Αυτό σημαίνει ότι η προσέλκυση ξένων επενδυτών θα έχει τελικά μέγιστη σημασία.

Κι όμως, έως και σήμερα οι αποφάσεις που θα κρίνουν το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού τομέα δεν έχουν ακόμη ληφθεί, επηρεάζοντας δυσμενώς τη δυνατότητα των τραπεζών να συζητήσουν με επενδυτές -αλλά και μεταξύ τους- σε μια όσο το δυνατόν ελκυστικότερη και διαφανή βάση.


*** To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.