Η ώρα της κρίσης για τη ΛΑΡΚΟ

Έτοιμο θεωρείται πλέον το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ. Οι δεσμευτικές οικονομικές προσφορές από ενδιαφερόμενους επενδυτές ορίστηκε να υποβληθούν στις 26 Αυγούστου και στους δύο διαγωνισμούς, για τη μακροχρόνια μίσθωση του εργοστασίου, που διαχειρίζεται το ΤΑΙΠΕΔ, και την πώληση των μεταλλείων, που έχει ανατεθεί στον Ειδικό Διαχειριστή της εταιρίας.

Μετά την απόρριψη από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών των ασφαλιστικών μέτρων που υπέβαλαν τα πέντε σωματεία της ΛΑΡΚΟ για να μπλοκάρουν τις μαζικές απολύσεις, οι 1.060 εργαζόμενοι απολύθηκαν στις 28 Ιουλίου και έλαβαν τις αποζημιώσεις τους. Μία ημέρα μετά, στις 29 Ιουλίου, προσλήφθηκαν εκ νέου, με δίμηνες συμβάσεις, εκτός από περίπου 150 εργαζομένους που βγαίνουν σε σύνταξη. Επαναπροσλήφθηκε ως και το προσωπικό που προέρχεται από εργολαβικές επιχειρήσεις.

Έτσι, η βασική αίρεση που είχαν θέσει οι επενδυτές, να απολυθεί το προσωπικό, εν πολλοίς ικανοποιήθηκε, αν και το αρχικό σχέδιο των αρμόδιων υπουργείων ήταν να επαναπροσληφθούν περί τους 400 εργαζόμενοι, για να παραμείνει εν λειτουργία το συγκρότημα, και οι υπόλοιποι, όσοι δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης, να ενταχθούν σε προγράμματα απασχόλησης.

Τελικά, αυτό το σχέδιο ακυρώθηκε, κάτι το οποίο θεωρούν «ως νίκη» οι συνδικαλιστές, ωστόσο, άλλες πηγές με γνώση των συμβάντων, εκτιμούν ότι «ήταν βολικό και για την κυβέρνηση να μην έχει απέναντι της δυσαρεστημένους εργαζομένους, με αμφίβολη απασχόληση».

Να σημειωθεί ότι το προσωπικό που εξασφάλισε δίμηνες συμβάσεις διατηρεί τις ίδιες αμοιβές και ταυτόχρονα έλαβε τη διαβεβαίωση από τα εμπλεκόμενα υπουργεία και την Ειδική Διαχείριση ότι θα παραμείνει στη θέση του τουλάχιστον για πέντε μήνες. Όπως είπαν συνδικαλιστές στο Euro2day.gr, αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν με τον νέο ιδιοκτήτη την παραμονή τους στις θέσεις εργασίας.

Ωστόσο, η παραγωγική μονάδα της ΛΑΡΚΟ έχει σταματήσει τη λειτουργία της, γεγονός που αποδίδεται στην αύξηση του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος από τη ΔΕΗ. Η Ειδική Διαχείριση έχει πολύ περιορισμένα κονδύλια, λένε οι ίδιες πληροφορίες, για να καλύψει και την επιβάρυνση από την αυξημένη τιμή της κιλοβατώρας, γι’ αυτό και διέκοψε τη λειτουργία του εργοστασίου. Η εξέλιξη αυτή σήμανε συναγερμό για τους εργαζομένους του συγκροτήματος, που επιδιώκουν μέσω των σωματείων τους, να υπάρξει πρόγραμμα συντήρησης και προετοιμασία επανεκκίνησης της παραγωγικής μηχανής.

Γιατί έγινε η μετάθεση των δεσμευτικών προσφορών

Σύμφωνα με πληροφορίες του Euro2day.gr, η μετάθεση της ημερομηνίας για τις δεσμευτικές προσφορές, από τις 29 Ιουλίου στις 26 Αυγούστου, έγινε μετά από αίτημα του ενός από τους τρεις εναπομείναντες επενδυτές, της Ιρλανδικής Commodity & Mining Insight Ireland Ltd, ώστε να υπάρξει ικανός χρόνος για την έκδοση της εγγυητικής επιστολής, που είναι προαπαιτούμενο της οικονομικής προσφοράς. Μετά από σύμφωνη γνώμη και των άλλων επενδυτών, η προθεσμία πήγε από ΤΑΙΠΕΔ και Ειδική Διαχείριση για τα τέλη Αυγούστου.

Έτσι, στην κούρσα εκτιμάται ότι παραμένουν «ζεστοί» η Ιρλανδική εταιρία και η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και AD Holdings AG, ενώ επίσημα η Mytilineos δεν έχει αποσυρθεί. Το αν τελικά θα συμμετέχει στην τελευταία φάση θα φανεί σε δέκα ημέρες.

Η Commodity & Mining Insight Ireland Ltd, με έδρα το Carlow, 84 χλμ νότια του Δουβλίνου και με θυγατρική στο Λονδίνο, είναι εταιρία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών και διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων για λογαριασμό εταιριών-πελατών της, που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μετάλλων και της εξορυκτικής βιομηχανίας. Στην ηγετική ομάδα βρίσκουμε και ένα ελληνικό όνομα, τον Χρήστο Σταχτιάρη, ιδρυτή, το 2015, της Vulcan Commodities Ltd, με έδρα το Λονδίνο, που δραστηριοποιείται, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της, στον τομέα των φυσικών πόρων, υποστηρίζοντας «επενδύσεις αξίας», από την εξερεύνηση ως την παραγωγή. Ο κ. Σταχτιάρης κατέχει το 60% της Vulcan, με δύο ακόμη μετόχους που μοιράζονται από 20%, τον Γιώργο Μισαηλίδη και τον Saud Alaiban.

Ο συνεταίρος της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η AD Holdings AG, έχει έδρα στην πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν, τη Βαντούζ, είναι εταιρία συμμετοχών, με επίσημο εκπρόσωπο της και μέλος του Δ.Σ. τον Ανδρέα Δασκαλάκη, ο οποίος είναι και διευθύνων σύμβουλος της Arrow Resources, εταιρία που δραστηριοποιείται στην προμήθεια, εμπορία και αποθήκευση μετάλλων, με έδρα τη Ζυρίχη της Ελβετίας και γραφεία στην Ελλάδα.

Ο κ. Δασκαλάκης είναι γιος του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της ΛΑΡΚΟ Κωνσταντίνου Δασκαλάκη στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και αρχές του 2000. Ο πατέρας Δασκαλάκης είχε διατελέσει διευθύνων σύμβουλος της Feni Industries, εταιρία με εργοστάσιο σιδηρονικελίου στο Kavadarci της Βόρειας Μακεδονίας, που εξαγοράστηκε από την Cunico Resources, το 2005, εταιρία με έδρα το Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Το 2006 η Cunico εξαγόρασε και την NewCo Ferronikeli, στο Κοσσυφοπέδιο.

Η εταιρία φέρεται να έχει αποσυρθεί από τις δραστηριότητες της στις δύο αυτές χώρες. Στην Cunico, πάντως, εργάστηκε και ο Ανδρέας Δασκαλάκης για δύο περίπου χρόνια, από το 2013 ως το 2015, όταν ήταν παρούσα σε Βόρεια Μακεδονία και Κοσσυφοπέδιο.