Σε μπαράζ σφραγίσματος μεταχρονολογημένων επιταγών διαφημιστικών εταιριών, πριν ακόμη αυτές λήξουν, γεγονός εξαιρετικά ασυνήθιστο στα ελληνικά χρονικά, προχώρησαν το τελευταίο διάστημα μεγάλες αλλά και μικρότερες τράπεζες.

Οι επιταγές αυτές αφορούν σε πληθώρα διαφημιστικών εταιριών, περιλαμβάνοντας και «βαριά» ονόματα του χώρου, σχετίζονται δε με συναλλαγές στις οποίες εμπλέκεται το εδώ και καιρό προβληματικό κανάλι Alter.

Η υπόθεση εκτιμάται από παράγοντες της αγοράς ότι ενέχει συστημικούς κινδύνους, καθώς:

- Οι συνολικές «εκκρεμότητες» της υπόθεσης που σχετίζονται με διαφημιστικές εταιρίες υπολογίζονται σε περισσότερα από 180 εκατ. ευρώ.

- Οι διαφημιστικές εταιρίες ενέχουν κεντρικό ρόλο ως διαμεσολαβητές στην ήδη πολύ βεβαρημένη αγορά των μέσων επικοινωνίας (συνήθως με υποχρεώσεις σημαντικού ύψους προς τα ΜΜΕ) αλλά και σε σχέση με την πληθώρα εταιριών παραγωγής εκτύπωσης κ.λπ., που κινείται δορυφορικά στην ίδια αγορά.

Κατά τις διασταυρωμένες πληροφορίες του Euro2day.gr, η έκρυθμη αυτή κατάσταση προέκυψε μετά την απόρριψη του σχεδίου διάσωσης του καναλιού, που προέβλεπε την είσοδο του Argo Fund ως στρατηγικού επενδυτή και την επακόλουθη αίτηση υπαγωγής της εταιρίας «Ελεύθερη Τηλεόραση», που ελέγχει το κανάλι, στις διατάξεις προστασίας του άρθρου 99.

Σάλο στις διαφημιστικές εταιρίες έχει προκαλέσει το γεγονός ότι οι μεταχρονολογημένες επιταγές σφραγίζονται πριν από την κανονική ημερομηνία λήξης, κάτι που επιτρέπεται μεν από τον νόμο, αλλά αντιβαίνει στα συναλλακτικά ήθη δεκαετιών, που καθιέρωσαν την πρακτική της μεταχρονολογημένης επιταγής.

Από την πλευρά των τραπεζών τονίζεται ανεπίσημα ότι οι επιταγές σφραγίζονται πρόωρα προκειμένου να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης προς τις διαφημιστικές εταιρίες, για να έρθουν σε συμβιβασμό.

Οι διαφημιστικές, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν ότι δεν είχαν δεχτεί κάποια πρόταση συμβιβαστικής λύσης μετά την αποτυχία του προαναφερθέντος σχεδίου διάσωσης και πως ορισμένες τράπεζες επέλεξαν την πρακτική του «πρώτα πυροβολάμε και μετά συζητάμε», ενώ επισημαίνουν δηκτικά ότι «κάποιες εταιρίες κλήθηκαν να συζητήσουν, αφού πρώτα σφραγίστηκαν οι επιταγές τους».

Ορισμένοι τραπεζίτες σημειώνουν, πάντως, ότι στις περισσότερες περιπτώσεις επιλέχθηκε να σφραγιστεί μόνο το 1/3 των επιταγών που είχαν στα χέρια τους και πως δεν προχώρησαν σε αναγγελία στον Τειρεσία προκειμένου να μη «μαυρίσουν» τις διαφημιστικές εταιρίες (σ.σ. υπάρχει περιθώριο 30 ημερών για την αναγγελία στον Τειρεσία), ενώ τονίζουν ότι έπρεπε να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, καθώς υπήρχε σοβαρός κίνδυνος μέσα από την υπόθεση Alter να μείνουν εκτεθειμένες έναντι υποχρεώσεων των διαφημιστικών εταιριών, και πως δεν συνάντησαν «προθυμία συνεννόησης» από την πλευρά των διαφημιστικών.

Τραπεζικές πηγές και πάλι σημειώνουν με νόημα ότι, κατόπιν αυτής της ενέργειας, ορισμένες διαφημιστικές έσπευσαν ήδη να κλείσουν συμφωνίες συμβιβασμού και να καταθέσουν χρήματα για τη μείωση του συνολικού ανοίγματος που είχε προκύψει, φωτογραφίζοντας μάλιστα και πολύ γνωστές διαφημιστικές εταιρίες, με συμμετοχή πολυεθνικών συμφερόντων.

Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες, ως τώρα φαίνεται να έχουν εμπλακεί σε αυτή τη διελκυστίνδα περίπου 17 διαφημιστικές εταιρίες και τουλάχιστον 4 - 5 τράπεζες.

Και από τις δύο πλευρές δεν λείπουν οι κατηγορίες, με τους τραπεζίτες να καυτηριάζουν πρακτικές «επιταγών κυκλώματος» που κυκλοφορούσαν είτε ως αποτέλεσμα τριγωνικών συναλλαγών μεταξύ των διαφημιστικών, του Alter και εταιριών συμφερόντων βασικών μετόχων του είτε ως «προαγορά τηλεοπτικού χρόνου» και συν τοις άλλοις διευκόλυναν την αναχρηματοδότηση υποχρεώσεων. 

Η πλευρά των διαφημιστικών, πάλι, υποστηρίζει ότι οι τράπεζες δάνεισαν υπερβολικά το Alter και πως οι επιταγές τους δίνονταν στις τράπεζες από το κανάλι, ενώ κάτι τέτοιο ήταν αντίθετο με τις συμφωνίες που είχαν μαζί του.

Σε κάθε περίπτωση, παράγοντες της αγοράς που γνωρίζουν τα «ντεσού» της υπόθεσης σχολιάζουν ότι η σκληρή κόντρα μεταξύ τραπεζών και διαφημιστικών είναι παράλογη σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο κατά την οποία έπρεπε να υπάρχει περισσότερη συνεννόηση.

«Την ώρα όπου διαμαρτυρόμαστε ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη πολιτική συναίνεση που απαιτείται από τη συγκυρία», ανέφερε στο Euro2day ένας εξ αυτών, «αποδεικνύουμε ότι ούτε ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να συνεννοηθεί και να βρει λύσεις χωρίς εκβιασμούς και απειλές».

Άλλος παράγοντας έσπευσε να τονίσει ότι η πρακτική αυτών των τραπεζών να σφραγίσουν μεταχρονολογημένες επιταγές πριν από τη λήξη τους ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.

Όπως ο ίδιος εξήγησε, «πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εφεξής, όταν μια επιχείρηση οδεύει προς το άρθρο 99, οι πιστωτές που έχουν μεταχρονολογημένες επιταγές στα χέρια τους θα έχουν λόγους να ακολουθήσουν το παράδειγμα των τραπεζών και να σφραγίσουν επιταγές που δεν έχουν λήξει». Και πρόσθεσε: «Ίσως να βλέπουμε την αρχή του τέλους στην πρακτική των μεταχρονολογημένων επιταγών, που καθιερώθηκε επί δεκαετίες στη χώρα μας».