Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Μπαλλής: Να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία

Μόνο ένα ισχυρό και ηχηρό θετικό shock στο σύστημα θα μπορούσε να αποτελέσει το ουσιαστικό έναυσμα -έναν καταλύτη- για να ξεκινήσει μία διαδικασία αναστροφής του κλίματος τόνισε ο κ. Β. Μπαλλής.

Μπαλλής: Να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία
Με δεδομένα την έλλειψη ρευστότητας και το ευρύτερο οικονομικό κλίμα, που δεν ευνοεί στην παρούσα συγκυρία ξένες επενδύσεις, μόνο ένα ισχυρό και ηχηρό θετικό shock στο σύστημα θα μπορούσε να αποτελέσει το ουσιαστικό έναυσμα -τον καταλύτη- για να ξεκινήσει μία διαδικασία αναστροφής του κλίματος και ανάπτυξης για τη χώρα, τόνισε ο κ. Β. Μπαλλής, στην εκδήλωση του Πανεπιστημίου Πειραιά με θέμα "Η Ελλάδα σε κρίση έναν χρόνο μετά: Απολογισμός και προοπτικές".

Και αυτό το θετικό shock θα μπορούσε σε αυτήν τη συγκυρία να προκληθεί με τη δημιουργία και τη δημοσιοποίηση ενός ολοκληρωμένου, εφαρμόσιμου και μεγάλης εμβέλειας προγράμματος αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, υπογράμμισε ο ίδιος.

Σύμφωνα με τον κ. Μπαλλή, ένα τέτοιο φιλόδοξο σχέδιο θα επιτύγχανε άμεση αναστροφή του κλίματος, θα δημιουργούσε θετικό ηχηρό αντίκτυπο στη διεθνή αγορά, με σημαντικά πολλαπλασιαστικά οφέλη, αφού τα διεθνή αντανακλαστικά θα ετίθεντο σε λειτουργία και το ενδιαφέρον των επενδυτών θα ξυπνούσε αυτομάτως και θα οδηγούσε σε αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον για επενδύσεις στη χώρα.

Ουσιαστικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, όπως ο γιγάντιος και συγκεντρωτικός δημόσιος τομέας, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, η αδιαφάνεια και η γραφειοκρατία καθώς και η συνεχής συρρίκνωση της ανταγωνιστικότητας, οι οποίες όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν -αντιθέτως γιγαντώθηκαν- για ολόκληρες δεκαετίες, οδήγησαν τη χώρα μας σε σοβαρή οικονομική κρίση.

Ο ασύστολος δανεισμός της χώρας μας οδήγησε το δημόσιο χρέος από 1,7 δισ. ευρώ το 1980, σε 31 δισ. το 1990, στα 141 δισ. το 2000 και στα 324 δισ. το 2010 (forecast). Αξίζει να τονίσει κανείς ότι υπερχρεωμένος είναι ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας, όχι ο ιδιωτικός, ο οποίος έχει από τους χαμηλότερους δείκτες δανεισμού στην Ευρώπη.

Η χώρα μας αποτέλεσε τον αποδιοπομπαίο τράγο, έγινε ο καταλύτης της ανάδειξης ενός συνολικότερου προβλήματος που ονομάζεται ευρωπαϊκό χρέος. Η κρίση χρέους στην ευρωζώνη έδειξε την ανάγκη της συμπλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με κοινή δημοσιονομική πολιτική καθώς και την ανάγκη εύρεσης συνολικότερης λύσης για την αντιμετώπισή της. Υπάρχει ουσιαστική πρόοδος στη συνεννόηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και προσωπικά πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση, που θα βοηθήσει ουσιαστικά και τη χώρα μας.

Όποιες όμως και αν είναι οι λύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και αν αυτές βοηθήσουν τη χώρα, ένα παραμένει σίγουρο: η ουσιαστική δουλειά απαιτείται να γίνει από εμάς.

Η χώρα μας έφτασε στα όρια του δυνατού για το χρέος της, ουδείς πλέον ελεύθερος επενδυτής δεν είναι διατεθειμένος να δανείσει 1 ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει:

α. Να σταματήσουμε να συσσωρεύσουμε ετήσια ελλείμματα.
β. Να μειώσουμε το απόλυτο ύψος του χρέους.
γ. Να πείσουμε ότι θέλουμε και μπορούμε να εξυπηρετήσουμε αυτό το
υψηλό χρέος στο μέλλον.

Ι. Ένα πρώτο σημαντικό βήμα έχει συντελεστεί με το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής. Έχει συμπληρωθεί περίπου ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησε το πρόγραμμα προσαρμογής για τη χώρα μας και έχουν πραγματοποιηθεί πολλές και σημαντικές εξελίξεις. Αυτές, αν είχαν γίνει νωρίτερα, θα είχαν οδηγήσει την Ελλάδα σε ουσιαστική πρόοδο και ενδεχομένως θα είχαν προλάβει τα χειρότερα.

α) Oυσιαστικές νομοθετικές πρωτοβουλίες έλαβαν χώρα κατά τους τελευταίους μήνες στον εργασιακό, συνταξιοδοτικό και φορολογικό τομέα, στην αναδιάρθρωση των ΔΕΚΟ, στον νέο αναπτυξιακό νόμο, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κ.λπ. Παρά τα σημαντικά αυτά βήματα, οφείλουμε να πούμε ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν αρκούν από μόνες τους αν δεν συνοδεύονται από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο απαρέγκλιτης εφαρμογής των προβλεπομένων.

Για παράδειγμα, οι όποιες προβλέψεις στον φορολογικό νόμο δεν θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή (τον υπ' αριθμόν 1 παράγοντα για την αύξηση των δημοσίων εσόδων), αν δεν υπάρχουν ταυτόχρονα οι απαραίτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, η χρήση νέων τεχνολογικών μέσων και η πρόβλεψη για ξεκάθαρα οριοθετημένη δράση των κρατικών λειτουργών.

β) Υπήρξε σημαντική μείωση του ελλείμματος για το 2010 (που όμως στηρίχτηκε κυρίως στις περικοπές δαπανών). Πιο συγκεκριμένα, εν μέσω κρίσης, με το ΑΕΠ της χώρας να καταγράφει μείωση 4,5% σε ετήσια βάση, πραγματοποιήθηκε σημαντική πρόοδος στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής, με μείωση του ελλείμματος κατά 11δισ. ευρώ ή 37% σε σχέση με το 2009, και όλα αυτά χωρίς ακόμα καμία ουσιαστική βελτίωση στο μέγεθος και στην αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, υπογραμμίζοντας έτσι το δυνητικό όφελος που θα έχουμε από ένα απλό νοικοκύρεμα της δημόσιας μηχανής.

γ) Το τελευταίο διάστημα, παρατηρούμε ορισμένες ενθαρρυντικές εξελίξεις όπως η σημαντική αύξηση των εξαγωγών για το 2010 (+8,3% σε ετήσια βάση), με ταυτόχρονη μείωση των εισαγωγών κατά 21% σε ετήσια βάση, λόγω της πτώσης της εγχώριας ζήτησης. 

Ο κ. Μπαλλής υπογράμμισε επίσης πως τα έσοδα από τον τουρισμό φαίνεται να σταθεροποιούνται, καθώς οι οικονομίες του εξωτερικού αρχίζουν να βγαίνουν από την πρόσφατη κρίση, ενώ οι προοπτικές για το 2011 είναι περισσότερο ευνοϊκές λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, των αρνητικών εξελίξεων στις χώρες της βόρειας Αφρικής αλλά και της προσφοράς ανταγωνιστικότερων τιμών στο ελληνικό τουριστικό προϊόν (μείωση συντελεστών ΦΠΑ).

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v