Πώς βαθμολογεί η Citigroup "με χαρτί και μολύβι" τις μεγάλες ελληνικές και κυπριακές τράπεζες μέσα από έναν τριπλό δείκτη - Ποια συμπεράσματα θα μπορούσαν να προκύψουν - Αναλυτικός πίνακας.


Ο αμερικανικός οίκος Citigroup στην πρόσφατη έκθεσή του για τις ελληνικές τράπεζες προχώρησε -μεταξύ άλλων- και στην αξιολόγηση αυτών με βάση τον δείκτη "δάνεια προς 1 ευρώ λειτουργικό κόστος".

Ο δείκτης αυτός προκύπτει ουσιαστικά από το πηλίκο των χορηγήσεων προς το κόστος κάθε τράπεζας: 


                                           Χορηγήσεις
Δείκτης παραγωγικότητας = ------------------ 
                                             Κόστος


Με τη σειρά του, ο ίδιος δείκτης θα μπορούσε να εκφραστεί με τον παρακάτω τριπλό τρόπο:


Χορηγήσεις  Χορηγήσεις   Εργαζόμενοι  Καταστήματα
--------------- = --------------- x ----------------x ------------------
Κόστος        Εργαζόμενοι  Καταστήματα    Κόστος


Σύμφωνα με τη συνολική αξιολόγηση του αμερικανικού οίκου, "η παραγωγικότερη τράπεζα (με βάση τα στοιχεία του 2009) είναι η Marfin Λαϊκή με δείκτη χορηγήσεων ανά ευρώ λειτουργικού κόστους 106. Ακολουθούν η Τράπεζα Πειραιώς με 54, η Eurobank με 48, η Alpha Bank με 44, η ΑΤΕ με 41, η Millennium με 34, η Εθνική Τράπεζα με 31, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με 30, η Εμπορική με 17 και η Γενική με 14, όταν ο μέσος δείκτης είναι 36.

Σύμφωνα με τη Citigroup, η υπεροχή της Marfin αφορά στο ότι "τρέχει" τα καταστήματά της με το χαμηλότερο δυνατό κόστος (τρίτος πολλαπλασιαστής του δείκτη, ή 1,44 κατάστημα ανά 1 εκατ. κόστος), ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται κοντά στον μέσο όρο της παραγωγικότητας.

Η Alpha Bank, η Eurobank και η Τράπεζα Πειραιώς έχουν σχετικά υψηλή παραγωγικότητα προσωπικού, όμως ως προς τους άλλους δύο δείκτες βρίσκονται κοντά στον μέσο όρο.

Πάντως, θα πρέπει να τονιστεί ότι όπως κάθε δείκτης έτσι και ο συγκεκριμένος εκφράζει ένα μόνο μέρος της πραγματικότητας και αποτελεί ένδειξη και όχι απόδειξη. Επίσης, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι υπάρχουν και άλλοι δείκτες παραγωγικότητας. Στα μειονεκτήματα του δείκτη συγκαταλέγεται το ότι εξετάζεται μόνο το ύψος των δανείων και όχι πόσο κερδοφόρα είναι, ενώ δεν εξετάζονται καθόλου ούτε οι καταθέσεις (και το κόστος τους), ούτε και οι άλλες εργασίες που αποφέρουν προμήθειες.