Νέοι ξένοι επενδυτές μελετούν να «εισβάλουν» στην ελληνική αγορά και οι «μικροί» συζητούν για συγχωνεύσεις την ώρα όπου οι εταιρίες προσπαθούν να προσαρμοστούν στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και του Solvency II.

Δραστικές αλλαγές παρατηρούνται σε όλα τα μέτωπα της εγχώριας ασφαλιστικής αγοράς, καθώς κάποιοι σπεύδουν να αμυνθούν στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και του Solvency II και άλλοι να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία και να εισβάλουν δυναμικά σε αυτήν, με στόχο την απόκτηση μεριδίων.

Η κίνηση της Interamerican να αναδιαρθρώσει το δίκτυό της δείχνει τη βούληση των εταιριών να περιορίσουν το λειτουργικό τους κόστος και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Ποια είναι αυτά τα δεδομένα; Ότι για το 2010 η ασφαλιστική αγορά θα κυμανθεί μόλις γύρω στο 2% του ΑΕΠ και αυτό λόγω της αύξησης των τιμολογίων στην εκ του νόμου υποχρεωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης αυτοκινήτων.

Πέραν αυτού, όμως, οι ασφαλιστικές εταιρίες βρίσκονται αντιμέτωπες και με άλλες παρενέργειες της οικονομικής κρίσης, όπως:

• Τα αυξημένα ποσοστά πελατών που διατηρούν τα αυτοκίνητά τους ανασφάλιστα.

• Τα «κανόνια» που κατά καιρούς... σκάνε από συνεργαζόμενα πρακτορεία, το οποία εισέπραξαν μεν τα ασφάλιστρα από τους πελάτες, αλλά ουδέποτε τα απέδωσαν στις εταιρίες.

• Τη γενικότερη «καθίζηση» στη νέα παραγωγή του κλάδου ζωής, σε συνδυασμό με αυξημένες εξαγορές παλαιότερων συμβολαίων (πολλές φορές αυτό γίνεται με σοβαρή ζημία των πελατών, ιδίως για τα παλαιά προγράμματα κλασικού τύπου, με εγγυημένη ετήσια απόδοση 4,25%).

• Την ανάγκη των περισσότερων εταιριών να προχωρήσουν σε «γενναίες» αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου, προκειμένου να καλυφθούν έναντι των αυξημένων κεφαλαιακών απαιτήσεων του Solvency II.

Απέναντι σ’ αυτήν τη συγκυρία, οι αντιδράσεις των ασφαλιστικών εταιριών είναι ποικίλες.

Μειώνουν ουσιαστικά το μέγεθος των δικτύων τους προκειμένου να περικόψουν δαπάνες, προσπαθούν να μετατρέψουν παλαιά συμβόλαια ισόβιας διάρκειας σε μονοετή, αναπροσαρμόζουν τα προϊόντα τους έτσι ώστε να είναι χαμηλότερα σε κόστος αλλά και μικρότερα σε καλύψεις, προωθούν τα επενδυτικά προϊόντα περιοδικών καταβολών προκειμένου να συλλέξουν αποταμιεύσεις κ.λπ.

Πέραν αυτών, οι μικρότερες εταιρίες του κλάδου συζητούν προκειμένου να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις και έτσι να ανταποκριθούν ευκολότερα στην πρόκληση που λέγεται Solvency II.

Έτσι -μεταξύ άλλων- με κοινό σημείο επαφής πρώην manager «κρατικής» ασφαλιστικής εταιρίας, έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις μεταξύ τριών μικρομεσαίων (και κατά βάση υγιών) ασφαλιστικών εταιριών (καμία εκ των οποίων δεν ήταν ούτε είναι εισηγμένη), πλην όμως παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι δύσκολα θα μπορούσε να προχωρήσει ένα τέτοιο εγχείρημα.

Νέο «χτύπημα» από ξένους;

Την ίδια ώρα όπου οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρίες «παίζουν άμυνα», υπάρχουν νέοι «παίκτες» που σχεδιάζουν να δραστηριοποιηθούν στην ελληνική αγορά για πρώτη φορά.

Έτσι, έχουμε το παράδειγμα ελβετικής ασφαλιστικής εταιρίας (με έντονη παρουσία στη Γερμανία) που έκανε σχετική κρούση στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Επίσης, πληροφορίες φέρουν κατά καιρούς κάποιους να προσπαθούν να συλλέξουν κεφάλαια προκειμένου να ιδρύσουν νέες ασφαλιστικές και μάλιστα μερικοί εξ αυτών μελετούν το ενδεχόμενο έμμεσης εισόδου στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, μέσω της χρήσης «οχήματος», πλην όμως κάτι τέτοια αποτελούν μέχρι σήμερα απλώς «σχέδια επί χάρτου».

Το κίνητρο εισόδου για μια νέα ασφαλιστική εταιρία στην ελληνική αγορά βασίζεται σε διάφορους παράγοντες, όπως:

Πρώτον, η νέα εταιρία δεν θα κουβαλάει τα «βάρη από το παρελθόν», τα οποία καταπονούν τις ήδη δραστηριοποιούμενες επιχειρήσεις.

Δεύτερον, οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες, στην προσπάθειά τους να περιορίσουν το κόστος τους, «απελευθερώνουν» πωλητές, οι οποίοι μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό κατευθύνονται σε μία - δύο μεσαίες εταιρίες (π.χ. Ευρωπαϊκή Πίστη) ή σε ανεξάρτητα δίκτυα, τα οποία αυξάνονται ταχέως. Ωστόσο, η κίνηση της ΕΠΕΙΑ να περιορίσει στις 60 ημέρες το ανώτατο περιθώριο πίστωσης των εταιριών προς τους πράκτορες έχει επηρεάσει αρνητικά τον συγκεκριμένο κλάδο.

Τρίτον, εκτιμάται ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά θα φτάσει το 2011 στο χαμηλότερο σημείο όπου μπορεί να βρεθεί και στη συνέχεια θα αρχίσει να ανακάμπτει, έστω και με αργούς ρυθμούς.