Νέους στόχους τριετίας (2019-21) για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων τους (Non Performing Exposures - NPEs) θα υποβάλουν, όπως όλα δείχνουν, τον προσεχή Μάρτιο οι εγχώριες συστημικές τράπεζες, αξιοποιώντας τη… δεύτερη ευκαιρία που σηματοδοτεί η πανευρωπαϊκή υποβολή.
Οι τράπεζες θα κληθούν είτε να αξιοποιήσουν κάποιο από τα υπό επεξεργασία σχέδια υποβοήθησης τιτλοποιήσεων για «κόκκινα» δάνεια, είτε να προχωρήσουν χωρίς πρόσθετα «εργαλεία», υιοθετώντας, με παραλλαγές, το μοντέλο που ανακοίνωσε η Eurobank.
Σύμφωνα με την ως τώρα ενημέρωση, η τεχνική επεξεργασία του προτεινόμενου από την Τράπεζα της Ελλάδος μηχανισμού τιτλοποίησης προβλέπεται να τελειώσει μέσα στον Ιανουάριο. Αμέσως μετά, επόπτης (SSM) και Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν (DG Comp) θα τοποθετηθούν για το αν ο προτεινόμενος μηχανισμός πληροί τις εποπτικές απαιτήσεις και δεν συνιστά κρατική ενίσχυση.
Ως το τέλος του επόμενου μήνα, θα έχει καταθέσει και η JP Morgan τις τελικές προτάσεις για το πώς θα τιμολογείται η κρατική εγγύηση επί των senior bonds τιτλοποιήσεων, που προβλέπει το σχέδιο της κυβέρνησης. Η επεξεργασία των λεπτομερειών διενεργείται σε ανοικτή γραμμή με τον επόπτη.
Εφόσον κάποιο από τα παραπάνω σχέδια λάβει έγκριση από SSM και DG Comp, οι τράπεζες θα κληθούν να υποβάλουν έναν «οδικό χάρτη» για το πώς μπορούν να αξιοποιήσουν το νέο «εργαλείο». Θα ακολουθήσει τον Μάρτιο του 2019 η υποβολή νέων στόχων τριετίας (2019-21) για τη μείωση των NPEs, με την ευκαιρία της πανευρωπαϊκής υποβολής στόχων τριετίας.
Θεωρείται βέβαιο ότι οι νέοι στόχοι θα προβλέπουν τη μείωση των NPEs κάτω από το 10% στο τέλος του 2021 και επομένως σε επίπεδα κοντά στον μέσο ευρωπαϊκό όρο, ακόμη και αν δεν προχωρήσει κανένα από τα δύο σχέδια παροχής εγγύησης επί τιτλοποιήσεων. Σε αυτή την περίπτωση, οι τράπεζες θα ακολουθήσουν, με παραλλαγές, το μοντέλο Eurobank.
Το σχέδιο της ΤτΕ έχει λάβει επί της αρχής το πράσινο φως από Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τελεί υπό τεχνική επεξεργασία. Το σχέδιο, που επεξεργάζεται για λογαριασμό της κυβέρνησης η JP Morgan, αποτελεί μια παραλλαγή του ιταλικού μοντέλου παροχής απευθείας κρατικής εγγύησης επί των senior ομολόγων τιτλοποιήσεων.
Προς το παρόν, δεν έχει βρεθεί τρόπος αντιγραφής του ιταλικού μοντέλου με λειτουργικό τρόπο. Η κρίσιμη διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι οι εκδόσεις της Ιταλικής Δημοκρατίας διαβαθμίζονται πιστοληπτικά ως επενδύσιμες (investment grade) ενώ της Ελληνικής, όχι.
Η παραπάνω διαφοροποίηση καθιστά δύσκολη εξίσωση να βρεθεί ένα αποδεκτό για τις τράπεζες κόστος, που θα καταβάλλεται στο Δημόσιο έναντι της εγγύησης και την ίδια στιγμή να αντανακλά το ρίσκο χώρας και τραπεζών, ώστε να μη θεωρηθεί έμμεση κρατική ενίσχυση.