Γιατί «τρέχει» το ΥΠΟΙΚ να κλείσει τη β’ αξιολόγηση

«Είμαστε αυτοί που βιαζόμαστε και γι' αυτό θέλαμε να τελειώσουμε πολύ γρήγορα τα προαπαιτούμενα, όπως και τη δεύτερη αξιολόγηση», διαμηνύουν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών μετά τις επαφές που είχαν Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Χουλιαράκης στις ΗΠΑ.

Όπως υποστηρίζουν, από τις επαφές που έγιναν δεν προκύπτει να «στέκεται» η άποψη Σόιμπλε ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θα τα βρει με την Κρ. Λαγκάρντ χωρίς να υπάρχει ανάγκη για σημαντική απομείωση του χρέους.

Η βιασύνη της ελληνικής πλευράς, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, έγκειται στο ότι η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να τελειώσει έγκαιρα και τη δεύτερη αξιολόγηση, για να μην υπάρξει καμία δικαιολογία γι' αυτούς που δεν θα θέλανε να κάνουν κάτι για το χρέος.

«Νομίζω ότι και στο Λουξεμβούργο (Eurogroup), αλλά και στις 18 Οκτωβρίου (σ.σ. επιστρέφουν οι θεσμοί στην Αθήνα) θα συζητήσουμε τους τρόπους για το πώς θα συνεχιστεί, σχεδόν παράλληλα με τη διαδικασία της δεύτερης αξιολόγησης, η διαδικασία της συζήτησης για το μεσοπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο κομμάτι του χρέους, δεδομένου ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα έχουν ήδη πάρει τον δρόμο τους», διαμηνύει αρμόδιος παράγοντας.

Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες πηγές, η εικόνα διαμορφώνεται ως εξής:

* Στόχος είναι έως τα μέσα με τέλη Νοεμβρίου να κλείσει η β’ αξιολόγηση, ώστε να υπάρχει ένα ελεγχόμενο περιθώριο καθυστερήσεων.

* Ο Σόιμπλε έχει μια "νομικίστικη" ερμηνεία της συμφωνίας του Μαΐου. Υποστηρίζει, δηλαδή, ότι η συμφωνία του Μαΐου λέει ότι το DSA του ΔΝΤ είναι η βάση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ και όχι η προϋπόθεση. Δεν συμφωνούμε μ' αυτό. Αλλά είτε είναι η βάση, είτε είναι η προϋπόθεση, αυτό που έχει σημασία είναι ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να φτιάξει το DSA (ανάλυση βιωσιμότητας χρέους) του, αν δεν ανακοινωθεί από τώρα τι πρόκειται να κάνουμε το 2018, αν δεν δώσουμε αριθμούς. Οπότε η διαφοροποίηση που κάνει ο Σόιμπλε, μεταξύ βάσης για συμμετοχή και προϋπόθεση, δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία στην πράξη γιατί, έτσι και αλλιώς, πρέπει να πεις τι θέλεις να κάνεις για να φτιάξει το ΔΝΤ το DSA του.

* Αναφορικά με τα πρωτογενή πλεονάσματα εκτιμάται ότι κάποια υποχώρηση θα πρέπει να γίνει και από τις δύο πλευρές. Σύμφωνα με την ελληνική πλευρά, «το 3,5% του 2018 πιάνεται με τα μέτρα που έχουν νομοθετηθεί τώρα, αν υποθέσουμε ότι οι ρυθμοί μεγέθυνσης είναι αυτοί που λέει το πρόγραμμα. Η "διαφορά" Ταμείου και Γερμανίας/Ευρώπης (1,5% με 3,5%) έχει ήδη γεφυρωθεί με τον μηχανισμό δημοσιονομικής διόρθωσης, τον λεγόμενο "κόφτη". Αν το Ταμείο έχει δίκιο, που δεν έχει, και αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι τα μέτρα δεν πιάνουν τον στόχο, υπάρχει ο "κόφτης". Άρα για ποιο λόγο να μιλάμε για μέτρα μέχρι το 2018; Μετά το 2018 η συζήτηση των πρωτογενών πλεονασμάτων θα ξαναγίνει. Η δική μας επιδίωξη είναι να μειωθεί ο στόχος, και αυτό έχει σημασία. Δεν θέλουμε να μειωθεί για να μην πάρουμε άλλα μέτρα. Θέλουμε να μειωθεί για να δημιουργηθεί δημοσιονομικός χώρος, να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές και να ανεβούν οι δαπάνες. Άρα η συζήτηση για νέα μέτρα που ακούμε είναι εκτός βάσης».

* Υπάρχει σιγουριά για την εκταμίευση των 2,8 δισ. ευρώ. «Έχουμε το compliance report και είναι ολοκληρωμένα τα προαπαιτούμενα».

* Το μεσοπρόθεσμο του 2017 - 2021 πρέπει να το καταθέσουμε τον Απρίλιο του 2017. «Τώρα θα καταθέταμε το μεσοπρόθεσμο του 2016 - 2020. Η εκκρεμότητα που παραμένει είναι η επιμονή της κυβέρνησης, για λόγους προφανείς, που όλοι συμμερίζονται, και η αντιπολίτευση και η κεντρική Τράπεζα, να χαμηλώσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα για μετά το 2019. Αυτή είναι μια συζήτηση που δεν έχει καταλήξει και έχουμε ακόμα το περιθώριο να την κάνουμε. Δεν μας κοστίζει να την κάνουμε. Και να την κάνουμε με τρόπο σοβαρό, στη βάση της δικής μας ανάλυσης βιωσιμότητας, με αυτούς που πρέπει, όχι στα κανάλια. Οικοδομούμε συμμαχίες και τις διευρύνουμε διατηρώντας τις θέσεις μας. Με δεδομένο ότι έχουμε τον χρόνο να το κάνουμε, το κάνουμε».

* Βοηθά η υποστήριξη του στόχου μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων, η στήριξη της Τράπεζας της Ελλάδος.

* Οι ΗΠΑ στηρίζουν τις θέσεις της Ελλάδας: Μας υποστηρίζουν και μας λένε προχωρήστε και σε τεχνικές μελέτες -για να ξέρουμε τι πακέτα μέτρων σε ποια αποτελέσματα οδηγούν- και ήμαστε εδώ να σας υποστηρίξουμε. Το ίδιο ισχύει και για τη Γαλλία.

* Τα ληξιπρόθεσμα έχουν προχωρήσει. Έχουν απορροφηθεί και έχουμε φθάσει στο 104%-105%. Δηλαδή, έχει ξεπεραστεί ο στόχος πληρωμής ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων το τρίμηνο Ιουλίου - Σεπτεμβρίου. Το θέμα είναι ότι τα στοιχεία του τέλους Σεπτεμβρίου δεν είναι ακόμα διαθέσιμα για να αποδειχθεί.

* Η ελληνική πλευρά επιδιώκει να δείξει ότι τα χαμηλότερα πλεονάσματα, μια μείωσή τους, από το 3,5% στο 2,5% ή ακόμα και στο 2%, αμέσως μετά το 2018, και από το 2019 με μια σταδιακή αποκλιμάκωση από κει και πέρα είναι συμβατή με μια μετριοπαθή ερμηνεία του μεσοπρόθεσμου πακέτου μέτρων αναδιάρθρωσης που προβλέπει η απόφαση του Eurogroup.

* Το χειρότερο σενάριο είναι να μην υπάρξει απόφαση για το ΔΝΤ. «Οι δικές μας επιλογές είναι κατά σειρά προτίμησης:
- Να είναι μέσα το ΔΝΤ
- Να μην είναι μέσα το ΔΝΤ και
- Να μην υπάρξει απόφαση και αυτό είναι το χειρότερο.
Το να μη ληφθεί απόφαση δημιουργεί αβεβαιότητα και δεν μας αφήνει να προσελκύσουμε επενδύσεις, να υπάρχει ένα καθαρός δρόμος και να ξέρουν όλοι τι γίνεται».

* 7 Δεκεμβρίου, που είναι το τελευταίο Eurogroup της χρονιάς, είναι μια πιθανή ημερομηνία όπου δύο διαδικασίες, της δεύτερης αξιολόγησης και το χρέος, μπορεί να έλθουν μαζί και να ληφθούν οι αποφάσεις.

* Αναφορικά με τις δηλώσεις Τόμσεν ότι οι συντάξεις είναι υψηλές, η ελληνική πλευρά απαντά ότι αν πάρεις το σύνολο των δαπανών ανά άτομο άνω των 65 ετών για συντάξεις και άλλες επιδοτήσεις, οι δαπάνες είναι στο 50% των γερμανικών δαπανών και στο 70% του μέσου όρου της Ε.Ε. Οπότε το θέμα είναι παραπλανητικό.

Οι συντάξεις

Οι ίδιες πηγές έδωσαν έμφαση στη στήριξη των κοινωνικών δαπανών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι προκρίνεται ως επιλογή από μια μελλοντική αύξηση συντάξεων. «Υπάρχει ένα θέμα για μένα, ότι όταν επιστρέψουμε στην ανάπτυξη χωρίς να μειώσουμε τις συντάξεις, μπορείς να μην τις αυξήσεις και να δώσεις μεγαλύτερο βάρος σε άλλες κοινωνικές δαπάνες. Για παράδειγμα έχουμε μεγαλύτερη ανησυχία ότι η φτώχεια στα μικρά παιδιά είναι πιο σοβαρό πρόβλημα, χωρίς να λέμε ότι δεν είναι σοβαρό και για τους ηλικιωμένους. Αλλά η παιδική φτώχεια είναι ιδιαίτερο πρόβλημα στην Ελλάδα. Αυτό, λοιπόν, είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνεις όταν υπάρχει ανάπτυξη όπου κρατάς κάτι σταθερό και δίνεις λίγο περισσότερο σε κάτι άλλο, παρά όταν είσαι σε μηδενική ανάπτυξη και πρέπει να κόψεις από τον ένα για να δώσεις στον άλλο...», σημείωσε.