ΣτΕ: Συνταγματική η αύξηση στα παράβολα των μηνύσεων

Βάσει νομοθετημάτων το παράβολο υπέρ του Δημοσίου που συνοδεύει την υποβολή μηνυτήριας αναφορά αυξήθηκε από δέκα σε εκατό ευρώ, ενώ το τέλος πολιτικής αγωγής αυξήθηκε από δέκα σε πενήντα ευρώ.

Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει δέκα περιφερειακοί δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας οι οποίοι ζητούσαν να κριθούν αντισυνταγματικές οι νέες ρυθμίσεις και υποστήριζαν μεταξύ άλλων οτι το παράβολο των μηνύσεων αποτελεί φόρο.

Ωστόσο, το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή τους, υποστηρίζοντας οτι το παράβολο κατά την κατάθεση των μηνύσεων και το τέλος πολιτικής αγωγής δεν αποτελούν φορολογικά βάρη καθώς «έχουν το χαρακτήρα δικαστικών τελών με σημαντικά στοιχεία ανταποδοτικότητας».

Μάλιστα, επισημαίνεται στην απόφαση οτι το παράβολο της μηνύσεως στοχεύει «στον περιορισμό του μεγάλου όγκου αστήρικτων και προπετών μηνύσεων», ενώ το μεγαλύτερο μέρος του παραβόλου καταλήγει στο Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτιρίων (ΤΑΧΔΙΚ) για τους σκοπούς του εν λόγω Ταμείου (κατασκευή και συντήρηση δικαστικών κτιρίων, κ.λ.π.).
Δεν παραλείπουν να αναφέρουν οι σύμβουλοι Επικρατείας ότι σε περίπτωση ευδοκίμησης της μηνυτήριας αναφοράς (καταδίκης μηνυομένου) το παράβολο επιστρέφεται στο μηνυτή.

Ακόμη, αναφέρουν οι σύμβουλοι Επικρατείας ότι ναι μεν η αύξηση των παραβόλων, κ.λπ. είναι σημαντικά μεγάλη, αλλά «όχι όμως τέτοιου ύψους ώστε να παρεμποδίζει ουσιωδώς, και μάλιστα κατά τρόπο ασυμβίβαστο προς στις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας, το δικαίωμα δικαστικής ακροάσεως, εν όψει του ότι για τον μέσο πολίτη, η υποβολή μήνυσης δεν αποτελεί κατά κοινή πείρα ιδιαίτερα συχνή πρακτική».

Κατά συνέπεια η επίμαχη αύξηση «εμπίπτει στο συνταγματικό προστατευμένο δικαίωμα δικαστικής προστασίας», αλλά «και εν πάση περιπτώσει δεν υπερβαίνει το όριο που πρέπει να τηρείται εν όψει της επιβαλλόμενης αναλογίας μεταξύ του εν λόγω δικαιώματος (σ.σ.: δικαστικής προστασίας) και του επιδιωκόμενου, θεμιτά, από το νομοθέτη σκοπού να θέσει φραγμό σε όσους με άσκοπές και επιπόλαιες καταγγελίες ή μηνύσεις για ασήμαντες αφορμές, απασχολούν υπέρμετρα την Ποινική Δικαιοσύνη σε βάρος των σοβαρών υποθέσεων, με τις οποίες αυτή δεν μπορεί, λόγω της συσσώρευσης των μηνύσεων, να ασχοληθεί κατά τρόπο ταχύ και αποτελεσματικό».