Φόβοι για νέα παράταση της αβεβαιότητας

Όσο πλησιάζει η κρίσιμη ημερομηνία της 24ης Απριλίου, οπότε είναι προγραμματισμένο το άτυπο Eurogroup στη Ρίγα της Λετονίας, τόσο τα μηνύματα τα οποία έρχονται από το εξωτερικό αρχίζουν να γίνονται πιο σαφή.

Τα περιθώρια για συμφωνία στις 24 Απριλίου, η οποία θα οδηγούσε στην πρώτη εκταμίευση κεφαλαίων προς την Ελλάδα, στενεύουν επικίνδυνα και ήδη υπήρξε ως πρόταση μια νέα προθεσμία, η 11η Μαΐου, οπότε είναι προγραμματισμένη η επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες.

Την 11η Μαΐου (μία μέρα πριν η Ελλάδα κληθεί να καταβάλει 763 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ) πρότεινε χθες στο τραπέζι ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Β. Ντομπρόφσκις ενώ είχαν προηγηθεί προειδοποιητικές βολές από τον επίτροπο Π. Μοσκοβισί και τον επικεφαλής του EFSF Κλ. Ρέγκλινγκ αναφορικά με την αναμονή μιας αξιόπιστης λίστας μεταρρυθμίσεων.

Το κλίμα που καλλιεργείται από τις δηλώσεις των «έξω» δεν δημιουργεί προσδοκίες για άμεση συμφωνία η οποία θα οδηγήσει σε απελευθέρωση ρευστότητας έστω και με το σταγονόμετρο, ενώ σε αυτήν την κατεύθυνση συνηγορεί και το γεγονός ότι ακόμα η διαπραγμάτευση παίζεται σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων. To Brussels Group, η παλιά τρόικα δηλαδή, έκανε μια συνεδρίαση το Μεγάλο Σάββατο για να καθορίσει τις θεματικές ενότητες και τα χρονοδιαγράμματα και αναμένεται να ξαναπιάσει δουλειά από αύριο, αν έχει λάβει τα απαραίτητα στοιχεία από την Αθήνα όπου τα τεχνικά κλιμάκια σήμερα θα δουλέψουν σε φουλ ρυθμούς. Αν όχι, θα περιμένει...

Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά φαίνεται πως η συμφωνία θα επιχειρηθεί στην παράταση, όταν η Ελλάδα θα έχει ακόμα μικρότερα περιθώρια διαπραγμάτευσης, δεδομένων των χρηματοδοτικών πιέσεων που αντιμετωπίζει και οι οποίες επιτείνονται κάθε μέρα που περνά.

Πηγές στη χώρα προειδοποιούσαν ήδη πριν από το Πάσχα για την ανάγκη να δοθεί ανάσα ρευστότητας στις 24 Απριλίου, διότι πολύ απλά στην αντίθετη περίπτωση η κυβέρνηση θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να επιστρατεύσει τα «μεγάλα μέσα» για να βγάλει το ελληνικό δημόσιο το μήνα.

Μπορεί έως το τέλος Απριλίου η χώρα να μην έχει να πληρώσει άλλες υποχρεώσεις στο εξωτερικό (η επόμενη βαριά δόση προς το ΔΝΤ είναι στις 12 Μαΐου και ανέρχεται σε 763 εκατ. ευρώ), όμως από τις 24 Απριλίου το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους θα πρέπει να βάζει λεφτά στις τράπεζες για να πληρωθούν σταδιακά έως το τέλος του μήνα μισθοί, συντάξεις και επιδόματα.

Τα ταμειακά διαθέσιμα του Δημοσίου είναι ανύπαρκτα και ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι αν δεν μπει χέρι (διά νόμου) στα ταμειακά διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και όλων των φορέων της γενικής κυβέρνησης, ο μήνας δύσκολα βγαίνει.

Οι σχετικά εύκολες επιλογές άντλησης ρευστότητας φαίνεται να έχουν εξαντληθεί και το Δημόσιο έχει φάει τις σάρκες του μέχρι σήμερα με:

1. Σαρωτικό «ρεπάρισμα». Κοντά στα 2 δισ. ευρώ έχουν αντληθεί από το Φεβρουάριο έως σήμερα από οικειοθελείς τοποθετήσεις ταμειακών διαθεσίμων φορέων της γενικής κυβέρνησης και οργανισμούς σε βραχυπρόθεσμους τίτλους του ελληνικού δημοσίου με ελκυστική απόδοση (repos). Την αρχή έκανε ο ΟΠΕΚΕΠΕ με τις αγροτικές επιδοτήσεις, ακολούθησαν η Αττικό Μετρό, το ΤΧΣ αλλά και η Περιφέρεια Αττικής, ενώ λίγο πριν από το Πάσχα το υπουργείο Οικονομίας έστειλε μήνυμα στις περιφέρειες ότι εάν δεν έχουν αξιοποιήσει τα κονδύλια του ΕΣΠΑ εντός 15 ημερών, τότε αυτά θα περάσουν στον κεντρικό έλεγχο του υπουργείου, θα πάνε δηλαδή για μισθούς και συντάξεις.

2. «Αφαίμαξη» του Κοινού Κεφαλαίου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το κοινό κεφάλαιο της Τράπεζας της Ελλάδος όπου τηρούνται διαθέσιμα φορέων της γενικής κυβέρνησης εξαντλείται και ήδη η ΤτΕ έχει στην κατοχή της κοντά στα 5 δισ. ευρώ εντόκων γραμματίων και άλλα τόσα σε repos του ελληνικού δημοσίου.

3. Καθυστερήσεις πληρωμών προς προμηθευτές. Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους πληρώνει μόνο τα απολύτως απαραίτητα και σύμφωνα με πληροφορίες έχει καταφέρει «εξοικονομήσεις» διά της μετάθεσης πληρωμών της τάξεως των 700 εκατ. ευρώ. Τα στοιχεία άλλωστε του ΓΛΚ τα οποία δείχνουν αύξηση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τους ιδιώτες ήδη από το Φεβρουάριο έρχονται να επιβεβαιώσουν το φέσι που συνεχίζει να βάζει το Δημόσιο στους προμηθευτές του για να τα φέρει βόλτα.