Stratfor: Κρίσιμο σημείο για την Ελλάδα το χρέος

Η τεράστια αναδιάρθρωση χρέους της Ελλάδας το 2012 άλλαξε το προφίλ του ελληνικού χρέους, που πλέον βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στα «χέρια» του EFSF, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των εθνικών κυβερνήσεων. Το όποιο νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα έπληττε ιδιαίτερα την ΕΚΤ και τα μέλη της ΕΕ. Όμως αν και τα περισσότερα μέλη της ευρωζώνης συνεχίζουν να ανησυχούν αναφορικά με την μειούμενη προσήλωση της Ελλάδας για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις το 2015, θα συνεχίσουν να βοηθούν την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, υπό τον φόβο ότι θα μπορούσε να αντικατασταθεί από μια πιο συγκρουσιακή κυβέρνηση.

Το χρέος θα παραμείνει πρόβλημα-κλειδί για την Ελλάδα, ασχέτως της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρεί μόνιμα πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 4% του ΑΕΠ, εμφανίζοντας παράλληλα ανάπτυξη περίπου 3% ετησίως ώστε να μειώσει το χρέος της από το 174% το 2014 στο περίπου 128% το 2020. Όμως η Αθήνα απέχει πολύ από τον στόχο αυτό: φέτος, το ΔΝΤ υπολογίζει πως το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας θα είναι γύρω στο 1,5% και η ελληνική οικονομία προβλέπεται να εμφανίσει ρυθμό ανάπτυξης 0,6%.

Αν και αυτό πρόκειται εμφανώς για βελτίωση στην μακροοικονομική κατάσταση της Ελλάδας, ωστόσο έχει συνοδευτεί από ένα υψηλό πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Ένας αυξανόμενος αριθμός ψηφοφόρων απαιτούν αλλαγή κατεύθυνσης. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, που τάσσεται υπέρ της αναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους, έχει ήδη οδηγήσει στο τέλος του παραδοσιακού δικομματικού συστήματος της Ελλάδας, όπου η κεντροαριστερά και η κεντροδεξιά εναλλάσσονταν στην εξουσία. Το 2012, χρειάστηκαν δυο εκλογικές αναμετρήσεις ώστε να μην ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Ως αποτέλεσμα, η όποια ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει το ερώτημα αν θα ακολουθήσει τις συστάσεις της τρόικας (και να αντιμετωπίζει μόνιμα κοινωνικές αναταραχές και πολιτική αστάθεια) ή θα πιέσει για μια ηπιότερη δημοσιονομική πολιτική (και θα δημιουργήσει τριβές με την ΕΕ και αβεβαιότητα στις χρηματαγορές).

Η προοπτική μιας επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους δεν θα εξαφανιστεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί αβεβαιότητα σε όλη την ευρωζώνη.