«S.O.S.» για τη στήριξη της ελληνικής παραγωγής

Δείχνει οξύμωρο, αλλά ταυτόχρονα είναι και αληθινό! O μεγαλύτερος έμπορος-εισαγωγέας της χώρας, ο πρόεδρος της JUMBO Απόστολος Βακάκης, είναι ταυτόχρονα και ο φανατικότερος υποστηρικτής των Ελλήνων παραγωγών!

Ο ίδιος δεν εμπλέκεται στην παραγωγή, αλλά στο εμπόριο. Παρ' όλα αυτά, και πέρυσι είχε δηλώσει πως πρέπει να σταματήσει κάθε είδους στήριξη στο εμπόριο και να δοθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έμφαση στην εγχώρια παραγωγή.

Χθες (παρουσίαση στην Ένωση Θεσμικών Επενδυτών), τόνισε ότι η χώρα δεν χρειάζεται απλώς ανάπτυξη (γιατί... «θα χαλάσουν τα νούμερα»), αλλά «υγιή ανάπτυξη», η οποία θα δίνει έμφαση στην τόνωση της παραγωγής.

Μάλιστα, πρόσθεσε πως για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει το δημόσιο να προστατεύσει τους παραγωγούς μέσω της πολιτικής των «τρία άλφα»: αποταμίευση (να κατευθυνθούν εκεί οι αποταμιεύσεις των Ελλήνων), ακαταδίωκτο (από το κράτος) και αφορολόγητο.

Με άλλα λόγια, ο κ. Βακάκης υποστήριξε αυτά που πιστεύει η πλειονότητα των οικονομολόγων και των παραγόντων της αγοράς. Ότι δηλαδή αν το κράτος αποφασίσει να ρίξει λεφτά στην οικονομία, τα οποία στη συνέχεια θα πέσουν στην κατανάλωση, αυτά θα διαταράξουν τη δημοσιονομική σταθερότητα, θα αυξήσουν τις εισαγωγές και γενικότερα θα ενισχύσουν όλους εκείνους τους αποσταθεροποιητικούς παράγοντες που μας οδήγησαν στην υπερχρέωση και μας έβαλαν στο μνημόνιο το 2010.

Τώρα, σχετικά με το πόσο στηρίζεται η εγχώρια παραγωγή στην Ελλάδα, χαρακτηριστική είναι η αναφορά του κ. Μιχάλη Μητσόπουλου (ΣΕΒ) -στο πλαίσιο της συζήτησης που έγινε από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας- στις... τρικλοποδιές που δέχτηκαν συγκεκριμένοι κλάδοι και πως σε διαφορετική περίπτωση τα πράγματα θα εμφανίζονταν πολύ καλύτερα.

Ενδεικτικά αναφέρθηκε πως η αυξημένη φορολογία στα καύσιμα επηρέασε αρνητικά περίπου κατά 1 δισ. ευρώ τις εξαγωγές των χαλυβουργιών (-70%) και των κλωστοϋφαντουργιών!

Χαρακτηριστικός της όλης κρατικής μεταχείρισης είναι και ο σχολιασμός των ετήσιων αποτελεσμάτων της βιομηχανίας Επίλεκτος, από τον πρόεδρό της Ευριπίδη Δοντά, ο οποίος δήλωσε στο Euro2day.gr: «Για μία ακόμη χρονιά, μέσα σε μια τόσο δυσχερή συγκυρία και παρά την κρίση που πλήττει τόσο την Ελλάδα, όσο και την Ευρώπη, η Επίλεκτος κατάφερε να βελτιώσει την παραγωγικότητά της και την αποδοτικότητά της, εξυπηρετώντας με συνέπεια και συνέχεια το διεθνές πελατολόγιό της, στηρίζοντας τις τοπικές κοινωνίες, προσφέροντας θέσεις εργασίας και πληρώνοντας χωρίς καθυστέρηση φόρους και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Και όλα αυτά μέσα από χρήματα τα οποία έρχονται από το εξωτερικό, καθώς το 80% των πωλήσεών μας κατευθύνεται σε ξένες αγορές».

Και όμως, οι μέτοχοι της γνωστής βιομηχανίας (όπως και των άλλων παραγωγικών μονάδων του κλάδου) βλέπουν εδώ και πολλά χρόνια τα αποτελέσματα της εταιρείας τους να είναι ζημιογόνα. Πάγια άλλωστε είναι τα αιτήματα των παραγόντων του κλάδου για δραστική πτώση στο κόστος του ρεύματος (πολύ υψηλότερο από αυτό των ανταγωνιστικών χωρών) και για περιορισμό του μη μισθολογικού κόστους από το σημερινό 49%, κάτω από το 26% που είναι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ...

Γενικότερα, το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν πως το κράτος θα πρέπει να λάβει ενεργότερο ρόλο σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη και την τόνωση της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών (αύξηση εξαγωγών, υποκατάσταση εισαγωγών). Άλλωστε, μέσα από την ανάπτυξη τέτοιου είδους δραστηριοτήτων πιστεύει πως η χώρα θα περάσει στη φάση της ανάπτυξης και ο κ. Δημήτριος Μαρούλης, διευθυντής οικονομικών αναλύσεων της Alpha Bank.

Έτσι, ολοένα και περισσότεροι οικονομολόγοι, αλλά και παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου, προτείνουν, μεταξύ άλλων, μέτρα όπως:

• Να προηγούνται οι εξαγωγικές εταιρείες στη χρηματοδότηση και μάλιστα να πριμοδοτούνται σε ό,τι αφορά το κόστος του χρήματος.

• Να υπάρξει ρεαλιστικότερη αντιμετώπιση από το υπουργείο Οικονομικών, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά μια σειρά φόρους που ανεβάζουν το κόστος παραγωγής (π.χ. ειδικός φόρος καυσίμων, ΕΝΦΙΑ ακινήτων).

• Να σταματήσουν οι ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα ένας επενδυτής να χρειάζεται μόλις ένα-δύο μήνες για να εισαγάγει προϊόντα και συχνά γύρω στα δύο χρόνια μέχρις ότου αδειοδοτηθεί για να τα παραγάγει.

Ενδεικτική μάλιστα είναι η τοποθέτηση γνωστού βιομήχανου για τις κυβερνητικές προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, με στόχο τη μείωση της γραφειοκρατίας. «Έγιναν αρκετές αλλαγές προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά στο τέλος της ημέρας πολύ λίγο βελτιώθηκαν τα πράγματα» είπε και αναρωτήθηκε: «Τι να το κάνεις αν αλλάξει ο νόμος, όταν την άλλη μέρα θα κληθείς να αντιμετωπίσεις τον ίδιο υπάλληλο;».