Αποδέκτης κατακλυσμού σχολίων και μελετών με τις οποίες οι άμεσα ενδιαφερόμενοι εκφράζουν τις, κατά τη γνώμη τους, αδικίες που προκαλεί το new deal στους επενδυτές φωτοβολταϊκών, οικιακών και μη, έχει γίνει το Euro2day.gr.
Τα σχόλια εστιάζουν κατ' αρχάς στο νομικό-συνταγματικό σκέλος της υπόθεσης. Δηλαδή στο κατά πόσον το Δημόσιο ως αντισυμβαλλόμενος έχει τη δυνατότητα να τροποποιεί μονομερώς συμβάσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται όροι που απαγορεύουν ρητώς τη μονομερή τροποποίησή τους. Επίσης, εστιάζουν στο ότι η μεθοδολογία με την οποία έγιναν οι περικοπές στις αμοιβές των παραγωγών δεν αναγνωρίζει τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία των επενδύσεων. Επίσης αφήνονται σαφείς αιχμές ότι οι ρυθμίσεις λειτουργούν υπέρ των «δικών μας φωτοβολταϊκών» που εγκαταστάθηκαν το 2012 και το 2013 (κατά το «δικά μας παιδιά»).
Από όσα γνωρίζει το Euro2day.gr, ήδη τα κυβερνητικά επιτελεία επεξεργάζονται τροποποιήσεις στο κείμενο του νομοσχεδίου. Ωστόσο, θέτει και κάποιες κόκκινες γραμμές, οι οποίες θα αποτελέσουν το ανάχωμα ώστε να μην ανατραπεί η λογική και κυρίως η αποτελεσματικότητα του νομοθετήματος ως προς τον στόχο του, που είναι ο μηδενισμός του ελλείμματος του λογαριασμού ΑΠΕ και η εφαρμογή βιώσιμης λύσης.
Την ίδια στιγμή, παραγωγοί ΑΠΕ ομαδοποιημένοι ανά τεχνολογία και ειδικότερη κατηγορία κυρίως στα φωτοβολταϊκά κινούνται δραστήρια προβάλλοντας η κάθε μία πλευρά τις δικές της θέσεις στους βουλευτές που θα συζητήσουν και θα κληθούν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια της Βουλής.
Οικιακά φ/β
Ένα σημείο που προβάλλεται είναι ότι με τις μειώσεις, όπως αυτές προτείνονται, ευνοούνται σαφώς όσοι εγκατέστησαν οικιακά φωτοβολταϊκά το 2010-2011 και έχουν σχεδόν αποσβέσει την επένδυση, σε βάρος όσων τα εγκατέστησαν αργότερα και έχουν συνάψει συμβάσεις με τη ΔΕΗ στις ίδιες τιμές περίπου με τους προηγούμενους, αφού η διαφορά είναι μόνο 0,05 ευρώ η κιλοβατώρα.
Εάν γίνει ανάλυση της διαφοράς των εισοδημάτων στο βάθος της 25ετίας για τις δύο περιπτώσεις, θα προκύψουν τρομακτικές διαφορές. Έχουμε από τη μία πλευρά κάποιον που έχει συνδεθεί στο τέλος του 2010 με τιμή από τη ΔΕΗ στο 0,55 ευρώ και του δίδεται τιμή 0,535 ευρώ (μείωση ούτε 5%) και κόστος κατασκευής περίπου 40.000 ευρώ (τα 10 ΚW), ενώ από την άλλη κάποιος που συνδέθηκε τον Ιανουάριο του 2013 με τιμή από τη ΔΕΗ 0,496375 ευρώ δέχεται τιμή 0,23 ευρώ (μείωση 55%), με κόστος κατασκευής περίπου 30.000 ευρώ τα 10 KW.
Από τα δύο αυτά φωτοβολταϊκά που έχουν διαφορά στο κόστος κατασκευής περίπου 10.000 ευρώ, το πρώτο έχει εισόδημα στην 25ετία περίπου 200.000 ευρώ, ενώ το δεύτερο μόλις 85.000 ευρώ. Η διαφορά μεταξύ της συμφωνημένης τιμής με τη ΔΕΗ (που είναι μόλις 0,05 ευρώ) θα ήταν της τάξεως των 15.000 ευρώ στην 25ετία, ενώ στο new deal μπορεί να φτάσει τα 125.000 ευρώ.
Υπάρχει και η περίπτωση φωτοβολταϊκού στέγης για το οποίο τον Ιούλιο του 2012 υπεγράφη σύμβαση με τη ΔΕΗ με τιμή 0,496375 ευρώ η κιλοβατώρα. Το φωτοβολταϊκό αυτό κατασκευάστηκε και λειτούργησε στο τέλος του Ιανουαρίου 2013. Η τιμή αυτή μειώνεται με την πρόταση που κάνει το ΥΠΕΚΑ στο 0,23 ευρώ η κιλοβατώρα. Προκύπτει δηλαδή μείωση της τάξης του 54%.
Ένας άλλος κάτοχος φωτοβολταϊκού το συνέδεσε ελάχιστες μέρες αργότερα, δηλαδή στις αρχές Φεβρουαρίου 2013. Αυτός, είχε εξασφαλίσει τιμή 0,25 ευρώ η κιλοβατώρα, καθώς είχε υπογράψει σύμβαση τον Σεπτέμβριο του 2012. Έτσι με μία διαφορά 3 ημερών, στην πρώτη περίπτωση η μείωση της ταρίφας είναι 54% και στη δεύτερη 12%.
Τέλος επισημαίνεται ότι αν, για παράδειγμα, υπογράφηκε σύμβαση συμψηφισμού για φωτοβολταϊκά στέγης τον Αύγουστο του 2012 με τιμή 0,25 ευρώ η κιλοβατώρα και υλοποιήθηκε το έργο τον ίδιο μήνα (εφικτό γιατί ο χρόνος κατασκευής είναι 4 ημέρες), τότε ο επενδυτής όχι μόνον δεν ζημιώνεται με την προτεινόμενη τιμολόγηση, αλλά θα δεχτεί και γενναία αύξηση στην τιμή πώλησης ενέργειας διότι τώρα θα μπορεί να πωλήσει με 0,31 ευρώ η κιλοβατώρα, άρα θα αυξηθεί η τιμή πώλησης κατά 24%.
Τα μεγάλα φωτοβολταϊκά
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το νομοσχέδιο έχει χαρακτήρα καταχρηστικής, μονομερούς και αυθαίρετης παραχάραξης - διαγραφής των συνταγματικά κατοχυρωμένων συμβάσεων μεταξύ παραγωγών και δημόσιου φορέα, επιρρίπτοντας τις ευθύνες του ελλείμματος, αποκλειστικά στους παραγωγούς, ενώ την ευθύνη έχει αποκλειστικά το κράτος, τονίζει στο Euro2day.gr, o Νίκος Έξαρχος, μέτοχος εταιρείας φωτοβολταϊκών.
Το όποιο νομοσχέδιο, συνεχίζει ο ίδιος, θα πρέπει κατ' αρχάς στο πλαίσιο του εθελοντικού συμβιβασμού να εξηγεί στον παραγωγό ότι τα λεφτά που του παίρνουν πίσω για να διορθώσουν τα λάθη που έκαναν θα του τα επιστρέψουν σε βάθος χρόνου στο ακέραιο, μέσω της χρονικής επέκτασης των συμβάσεων με τιμές που θα εγγυώνται την επιστροφή.
Σε ό,τι αφορά την παρακράτηση του 35% του τζίρου του 2013 στα φωτοβολταϊκά, στην ουσία αποτελεί δανεισμό του ΛΑΓΗΕ και του ΔΕΔΔΗΕ, που τηρούν τους σχετικούς λογαριασμούς από τους παραγωγούς. Ωστόσο έχει προκαλέσει σοβαρές ενστάσεις ο αναγκαστικός χαρακτήρας του μέτρου αφού μεταφράζεται ως εκβιασμός του τύπου «θα σας τελειώσω αν δεν στείλετε πιστωτικό τιμολόγιο». Ιδίως όταν οι παραγωγοί το 2013 πλήρωσαν επιπλέον 25-30% επί του τζίρου τους ως εισφορά αλληλεγγύης για την εξισορρόπηση του λογαριασμού ΑΠΕ.
"Μήπως θα έπρεπε το ΥΠΕΚΑ να εξετάσει την περίπτωση να μην κάνει τον δανεισμό από τους παραγωγούς, αλλά το έλλειμμα να καλυφθεί εν μέρει με δανεισμό του δημοσίου, που είναι και ο άμεσα υπεύθυνος, με «κούρεμα» των απαιτήσεων των τραπεζών και όσο γίνεται λιγότερο με αύξηση του ΕΤΜΕΑΡ που πληρώνουν οι καταναλωτές;", αναρωτιέται.