Αίσθηση σε παγκόσμιο επίπεδο έχει προκαλέσει το μέγεθος της απώλειας που αναμένεται να υποστούν όχι μόνο οι μη εγγυημένες καταθέσεις της Λαϊκής, όπου οι απώλειες ίσως να είναι ολοκληρωτικές, αλλά και αυτές στην Τράπεζα Κύπρου, που θα κινηθούν από 37,5% έως και... 60%.

Και μόνο από τη μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο τελευταίων ποσοστών προκύπτει ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Κύπρο δεν υπήρχε καμία οργανωμένη διαδικασία υπολογισμού ΠΡΙΝ από την επιβολή του κουρέματος.

Ωστόσο, οι διαφορές και οι υπαναχωρήσεις σε βασικά δεδομένα στα οποία υποτίθεται ότι στηριζόταν το σχέδιο διάσωσης, είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη παραλλαγή του, επιβεβαιώνουν αυτήν την αίσθηση και κάνουν τους διεθνείς αναλυτές (που προσπαθούν να βρουν άκρη, αλλά... δεν μπορούν) να μιλούν για «κούρεμα στα τυφλά» και για έλλειψη διαφάνειας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους.

Στο πλαίσιο του πρώτου Eurogroup άπαντες πληροφορήθηκαν, χωρίς όμως αυτό να υπάρχει σε κάποιο επίσημο κείμενο, ότι οι ανάγκες των δύο κυπριακών τραπεζών ήταν 7 δισ. ευρώ. Εξ αυτών το 1,2 δισ. έπρεπε να καλυφθεί από τους διαφόρων ειδών ομολογιούχους και το υπόλοιπο από τους καταθέτες.

Όταν λοιπόν η Κυπριακή Βουλή αρνήθηκε την επιβολή έκτακτης εισφοράς 6,75% στις καταθέσεις έως 100.000 ευρώ και 9,9% στις υπερβάλλουσες, έπρεπε να βρει τα 5,8 δισ. ευρώ.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν τα βρήκε.

Ωστόσο, στο επόμενο Eurogroup ο ίδιος ο επικεφαλής του Γερούν Ντάισελμπλουμ, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ανέφερε πολλάκις με αινιγματικό τρόπο «...δεν χρησιμοποιούμε πλέον αυτόν τον αριθμό», χωρίς όμως να εξηγήσει ΓΙΑΤΙ άλλαξε, αφού το πρόβλημα το είχαν οι ίδιες δύο τράπεζες.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ πάντως ανέφερε έναν άλλον αριθμό, το ίδιο βράδυ. Έναν αριθμό με ιδιαίτερη σημασία.

Είπε ότι οι ανασφάλιστες καταθέσεις της Λαϊκής ήταν 4,2 δισ. ευρώ. Ο αριθμός όμως αυτός... διαψεύδεται από τα στοιχεία που δίνει η ίδια η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου.

Σύμφωνα με την τελευταία, το σύνολο των καταθέσεων της Λαϊκής στο τέλος Φεβρουαρίου ήταν 8,5 δισ., ενώ με προχθεσινή ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων ότι οι εγγυημένες καταθέσεις της ήταν 6,4 δισ. ευρώ.

Άρα οι κατά τον Ντάισελμπλουμ ανασφάλιστες καταθέσεις ύψους 4,2 δισ. ευρώ (που θα εξαϋλώνονταν στην εκκαθάριση της Λαϊκής) κατά την Κεντρική Τράπεζα είναι οι… μισές. Μόλις... 2,1 δισ. ευρώ!

Πρόκειται για τεράστια διαφορά, από την οποία κατά πάσα πιθανότητα θα επιβαρυνθούν τελικά και οι... καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου, αφού το ίδιο το κυπριακό κράτος δεν πρόκειται να επιβαρυνθεί από τη διάλυση της Λαϊκής ούτε υπάρχει κυπριακό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να πληρώσει τον λογαριασμό!

Το ερώτημα είναι πώς προκύπτει αυτή η διαφορά, αν δεχτούμε ότι κατά κανόνα τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας μιας χώρας είναι σωστά, αλλά και γιατί δεν είχαν σωστή ενημέρωση το Eurogroup, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ τις ώρες όπου λαμβάνονταν τόσο κρίσιμες αποφάσεις.

Δυστυχώς, αυτά που ΔΕΝ ξέρουμε για τον τρόπο και το συνολικό κόστος με το οποίο λύνεται το θέμα των δύο μεγάλων κυπριακών τραπεζών είναι πάρα πολλά. Και δείχνουν προς το παρόν όχι μόνο έλλειψη προετοιμασίας, αλλά και αδιαφάνεια από πρόθεση.

Πρακτικά, η Λαϊκή Τράπεζα εξαφανίζεται, καθώς το προσωπικό και οι εργασίες της πέρασαν είτε στην Τράπεζα Κύπρου, είτε στην Τράπεζα Πειραιώς, με εξαίρεση συγκριτικά ασήμαντες θυγατρικές. Ό,τι απομείνει και έχει κάποια αξία θα πουληθεί.

Κι όμως, ακόμη και προχθές η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου επέμενε να χρησιμοποιεί επισήμως για τη Λαϊκή τον όρο «εξυγίανση».

Η ίδια η Τράπεζα Κύπρου φαίνεται, σύμφωνα με το διάταγμα, να λαμβάνει όλο το δανειακό χαρτοφυλάκιο της Λαϊκής (άρα και τα προβληματικά δάνεια), τις εγγυημένες καταθέσεις, αλλά και τα ποσά του μηχανισμού χρηματοδότησης ELA που είχε η Λαϊκή. Το τίμημα που θα πληρώσει για τις μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων μέχρι στιγμής παραμένει άγνωστο, αφού δεν έχει γίνει αποτίμηση.

Ουδείς λοιπόν γνωρίζει πόσο θα επιβαρυνθεί η Τράπεζα Κύπρου από αυτήν τη διαδικασία και άρα πόσο θα επιβαρυνθούν στη συνέχεια οι δικοί της καταθέτες εξαιτίας αυτών των μεταβιβάσεων από τη Λαϊκή. Έτσι κι αλλιώς, έμμεση επιβάρυνση προκύπτει από τη μεγέθυνση του ισολογισμού της, καθώς αυτή θα επιφέρει αύξηση και στα απαιτούμενα «εποπτικά κεφάλαια»

Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι η διαδικασία «αναδιάρθρωσης» στις δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες έχει εξελιχθεί... τεχνοκρατικά σε έναν «αχταρμά», που ως μόνο στόχο έχει να μην επιβαρυνθεί όχι απλώς το κυπριακό κράτος και η Κεντρική Τράπεζα, αλλά και η ίδια η ΕΚΤ.

Το πόσο -και για πόσο καιρό- θα «πονέσουν» οι μεγαλοκαταθέτες, ακόμη και στην περίπτωση της Τράπεζας Κύπρου, ή το αν η τελευταία θα καταφέρει να διασωθεί φαίνεται να είναι τα τελευταία που ενδιαφέρουν.

Και το μόνο βέβαιο είναι ότι στρατιές δικηγόρων θα ψάχνουν σύντομα αυτήν την πρωτοφανή υπόθεση.