Η τραγική κατάληξη της "διάσωσης" στην Κύπρο (ακόμη και φλεγματικοί αναλυτές του εξωτερικού σχολιάζουν πλέον πικρόχολα τη λέξη) δυστυχώς έχει πολύ ευρύτερη σημασία.

Η αρχή έγινε στο πρώτο Eurogroup, που μεταξύ άλλων αποφάσισε να παρακάμψει την εγγύηση των καταθέσεων, συναινώντας στην επιβολής "έκτακτης εισφοράς". Μια απόφαση, θυμίζω, που δεν εφαρμόστηκε απλώς και μόνο γιατί αρνήθηκε να την ψηφίσει η Κυπριακή Βουλή.

Εάν το καλοσκεφτείτε, είναι απίστευτο. Το ανώτατο, υποτίθεται, "σώμα" της ευρωζώνης δέχτηκε σε μια βραδιά ελαφρά τη καρδία να βάλει χέρι σε ένα από τα "ιερά και όσια" της Ευρώπης, την προστασία των μικροκαταθετών.

Με την ίδια ευκολία, άλλωστε, το Eurogroup της περασμένης Κυριακής καταστρατήγησε ένα άλλο "ιερό και όσιο" της ευρωζώνης. Δεχόμενο επιβολή περιορισμών στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, δημιούργησε αυτόματα δύο... ευρώ. Αυτό της Κύπρου κι αυτό της υπόλοιπης Ευρώπης.

Ακριβώς αυτές οι ανερυθρίαστες παραβάσεις αρχών, όποτε... βολεύει, είναι που ξεφτιλίζουν κυριολεκτικά τη δήθεν "ηθική" οικονομική πολιτική που διατείνεται ότι ασκεί το Βερολίνο της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε, συνεπικουρούμενο εσχάτως και από τη Γαλλία του σοσιαλιστή Ολάντ.

Μια πολιτική που αποκαλώ κοροϊδευτικά "Ethonomics" (για την πραγματική σημασία του όρου δείτε έδω), καθώς στηρίζεται στη λήψη οικονομικών αποφάσεων με βάση μια μικροπολιτική, λαϊκιστική αντίληψη περί ηθικής, την όποια σερβίρουν όπως τους βολεύει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

Είναι η ίδια αντίληψη που παλαιότερα ήθελε όλους τους Έλληνες τεμπέληδες και ανεπρόκοπους, ενώ τώρα στιγμάτισε την Κύπρο ως "οικονομία-καζίνο", με επίσης ανεπρόκοπους και "κομπιναδόρους" Κύπριους, που πλουτίζουν εύκολα λόγω των Ρώσων. Και γι' αυτό "έπρεπε" να καταστραφούν περίπου ολοσχερώς.

Η αντίληψη αυτή όμως έχει πολύ επικίνδυνες συνέπειες όχι μόνον για τον Έλληνα πολίτη, αλλά και ευρύτερα για κάθε πολίτη του Νότου (προς το παρόν) της ευρωζώνης.

Δημιουργεί τη δικαιολογημένη αίσθηση ότι εάν προκύψουν νέα θέματα χρηματοδότησης, είτε της οικονομίας, είτε των τραπεζών, σε χώρες με προβλήματα, τότε έρχεται πιθανότατα η ώρα των... καταθετών!

Δεν είναι τυχαίο πως οι χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup ότι η λύση της Κύπρου αποτελεί "μοντέλο" έριξαν τις αγορές με επίκεντρο την Ισπανία και την Ιταλία, κι ότι η αμήχανη απόπειρα διάψευσης δεν ελήφθη καν υπ' όψιν.

Το σχέδιο "διάσωσης" στην Κύπρο έδειξε καθαρά ότι εφεξής οι καταθέτες με ποσά άνω των 100.000 ευρώ καλούνται να πληρώσουν τη νύφη, εφόσον κάποιες τράπεζες έχουν προβλήματα που ξεπερνούν τις δυνατότητες του κράτους να απορροφήσει τη ζημία.

Η προηγούμενη απόφαση, όμως, έδειξε κάτι σημαντικότερο. Ότι το Eurogroup μπορεί να αποδεχτεί με ευκολία την υποβολή έκτακτης εισφοράς στις καταθέσεις των πολιτών κάποιου κράτους, ανεξαρτήτως ύψους, προκειμένου να μην μπει χέρι στη "ευρωπαϊκή τσέπη", ιδίως όταν ήδη έχουν επιβληθεί πάσης φύσεως άλλα μέτρα.

Σκεφτείτε το λίγο. Στην περίπτωση της Κύπρου, θα "κουρεύονταν" με το ίδιο ποσοστό καταθέτες κάτω των 100.000 ευρώ, σε τράπεζες που δεν είχαν κανένα πρόβλημα, για να επιλύσουν υποτίθεται το πρόβλημα των... άλλων τραπεζών. Τι θα μπορούσε να είναι πιο... εξωφρενικό;

Κι όμως το Eurogroup συναίνεσε!

Αυτή είναι στην πράξη η αντίληψη των οπαδών του… Ethonomics. Και είναι πολύ επικίνδυνη, για την Ελλάδα και την ευρωζώνη.

Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει πριν να είναι πολύ αργά.

Εκτός από το να ελπίζουμε, όμως, επιβάλλεται να κάνουμε ό,τι μπορούμε, ως χώρα, να μη χρειαστούμε περισσότερη... αλληλεγγύη.

Γιατί ενδέχεται να είναι της μορφής που περιγράψαμε!


ΥΓ.: Μετά τη μεγαλειώδη γκάφα του κ. Ντάισελ-μπουμ (έτσι αποκαλείται πλέον… ανεπισήμως), είμαι σίγουρος ότι πολλοί ιδρώνουν από τη Μάλτα ως το Λουξεμβούργο, ίσως δε περισσότερο στην Ιταλία, που ακόμη ψάχνει για κυβέρνηση...