Η αποκάλυψη των πρακτικών του τελευταίου Eurogroup από το Euro2day.gr επιβεβαίωσε παλαιότερες πληροφορίες που είχαμε παρουσιάσει, για την άτυπη «συμφωνία» μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας, να μη φέρουν σε δύσκολη θέση την κα Μέρκελ πριν τις γερμανικές εκλογές, τον Σεπτέμβρη του τρέχοντος έτους.
Η λύση που φαίνεται να επιθυμούν οι Γερμανοί αφορά στη μετάθεση του θέματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους σε χρόνο μετά τις εκλογές τους και στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς χρηματοδότηση, ή με ελάχιστη χρηματοδότηση, με τον τρόπο που επισήμανε την Παρασκευή ο Dr Money.
Προφανώς, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτός που θίγεται είναι η Ελλάδα, καθώς η ανάδειξη μιας έστω μεσοβέζικης λύσης για τη βιωσιμότητα του χρέους μετατίθεται για το μέλλον, συμπαρασύροντας κατά πάσα πιθανότητα και τη συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Γεγονός που δεν αποκλείεται να προκαλέσει όχι μόνο προβλήματα στην οικονομία (καθώς η ένταξη στο QE και η πληρέστερη οροθέτηση μιας λύσης για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θεωρείται ότι θα έδινε σημαντική ώθηση στην επενδυτική δραστηριότητα, μειώνοντας το λεγόμενο «ρίσκο χώρας» και αίροντας αβεβαιότητες), αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση, που έδωσε πολλά περιμένοντας ότι θα λάβει το πρέπον «αντίδωρο».
Στην πράξη, οι δυνατότητες της Ελλάδας να αντιδράσει εξαντλούνται στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων περί οικονομικής ζημίας και ενδεχόμενης πολιτικής αβεβαιότητας. Κι αυτό καθώς οι πάντες γνωρίζουν ότι υπάρχουν λήξεις προς τους δανειστές τον Ιούλιο και χρειαζόμαστε την επόμενη δόση.
Συνεπώς, πολύ μεγάλο ρόλο στο επόμενο Eurogroup θα παίξει η στάση των άλλων ευρωπαϊκών μελών, κυρίως δε της Γαλλίας και της Ιταλίας, όπως επίσης και των ευρωπαϊκών θεσμών, δηλαδή της ΕΚΤ και της Κομισιόν.
Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι την πιο μεγάλη επίδραση θα έχει η στάση της Γαλλίας, που αποτελεί μαζί με τη Γερμανία το ηγετικό «δίδυμο» στο οποίο έχει στηριχθεί η Ενωμένη Ευρώπη.
Μια «λεπτομέρεια» που ίσως έχει μεγάλη σημασία (μαζί με τη σχεδόν μόνιμη κόντρα των Γερμανών και ειδικώς του κ. Σόιμπλε, με τον Ιταλό πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι) αφορά το γεγονός ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν έχει λίγο πριν και λίγο μετά το συγκεκριμένο Eurogroup, τους δύο γύρους των βουλευτικών εκλογών, στους οποίους το κόμμα του κατεβαίνει για πρώτη φορά, αν και φαίνεται να πηγαίνει καλά στις δημοσκοπήσεις. Ένα καλό αποτέλεσμα είναι γι' αυτόν απαραίτητο, για να μην καταστεί πρακτικά ανίσχυρος.
Υπό αυτή την έννοια, εάν η Γαλλία βοηθούσε στο Eurogroup την επίτευξη ενός συμβιβασμού, αποδεκτού απ' όλους, εκτιμάται ότι ο Μακρόν θα ενίσχυε τη θέση του, σε μια κρίσιμη περίοδο.
Θα γίνει έτσι; Ουδείς μπορεί να προδιαγράψει με σιγουριά τις εξελίξεις. Στις περισσότερες πάντως περιπτώσεις, η Ευρώπη πρώτα εξαντλεί όλα τα περιθώρια καθυστέρησης και στη συνέχεια κάνει τους συμβιβασμούς που χρειάζονται. Και η Γερμανία δεν φαίνεται να ασκεί τόσο μεγάλη -σχεδόν καθολική- επιρροή, όσο στο παρελθόν.
Οψόμεθα…