Οι δηλώσεις Ντράγκι ήρθαν κι έκλεισαν τον κύκλο. Με μπροστάρη το IMF και οι τρεις θεσμοί συμφωνούν πλέον ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να ρυθμιστεί. Η πλευρά μάλιστα του IMF έχει εμμέσως πλην σαφώς δηλώσει ότι οι στόχοι πλεονάσματος που τίθενται προς την Ελλάδα, για δεκαετίες, δεν είναι πολιτικά ρεαλιστικοί, κι ότι είναι πιθανό να χρειαστεί και κούρεμα.
Στο άλλο άκρο, αλλά με σαφή πλέον παραδοχή, έστω και διπλωματική, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, η Κομισιόν σπεύδει να σημειώσει ότι για να γίνει μια αναδιάρθρωση θα πρέπει πρώτα η χώρα μας να δείξει ότι συμμορφώνεται στις απαιτήσεις και τηρεί τα υπεσχημένα.
Ο χρόνος στον οποίο θα εξεταστούν τα βασικά σημεία μιας αναδιάρθρωσης είναι πλέον συγκεκριμένος, ήδη από την απόφαση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής: μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, που λογικά θα γίνει κάπου το φθινόπωρο.
Είτε γίνει τότε, είτε λίγο νωρίτερα ή αργότερα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι δίδεται μια μεγάλη ευκαιρία στην Ελλάδα να βελτιώσει σημαντικά τις μακροοικονομικές συνθήκες, μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Η κυβέρνηση, με τεράστιο κόστος για τη χώρα, φαίνεται ότι κατάφερε τον βασικό της στόχο. Την ανάδειξη του προβλήματος του χρέους, με τρόπο που δεν επιδέχεται πλέον καμία αμφισβήτηση. Ωστόσο οι όροι για να είναι αυτή η λύση οριστική, αλλά και η ίδια η εφαρμογή μιας τέτοιας ρύθμισης εξαρτώνται από το τι θα πράξει όχι μόνον η κυβέρνηση αλλά και όλο το φιλοευρωπαϊκό σύστημα, από εδώ και στο εξής.
Το αντίδωρο που ζητείται είναι η πιστή εφαρμογή του προγράμματος. Και κυρίως, μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, η απόδειξη ότι η χώρα εκσυγχρονίζεται και αλλάζει. Μόνο με αυτά τα όπλα μπορούν να υπερκεραστούν οι αντιρρήσεις όσων τόσο καιρό εθελοτυφλούν, εντός της Ευρώπης, για δικούς τους πολιτικούς λόγους.
Οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές, είτε αφορούν τη λειτουργία του κράτους και τις πελατειακές σχέσεις, είτε τα ολιγοπώλια, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την αντίσταση σε οποιαδήποτε καινοτομία, την καλλιέργεια συνθηκών ελλιπούς ανταγωνισμού, θα έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί από εμάς για εμάς, εδώ και δεκαετίες.
Αυτό όμως, δεν συνέβη ούτε πριν, ούτε και κατά τη διάρκεια της 5ετούς κρίσης, καθώς τα διάφορα οργανωμένα συμφέροντα μπλόκαραν τις εξελίξεις, εκμεταλλευόμενα τον παράγοντα του πολιτικού κόστους, πολύ συχνά με την υποστήριξη όχι μόνον της άτεγκτης αντιπολίτευσης, αλλά και παραγόντων της τότε κυβέρνησης!
Τώρα που το μαστίγιο των δημοσιονομικών περικοπών συνοδεύεται πλέον, όπως όλα δείχνουν, από μια ορατή υπόσχεση για ελάφρυνση των υποχρεώσεων του χρέους, τώρα που η Ελλάδα έφτασε κυριολεκτικά στο απροχώρητο, οικονομικά και πολιτικά, τώρα έχει και τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει με συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Πολλοί είπαν ότι τα ξημερώματα της Πέμπτης παρακολουθήσαμε στη Βουλή το οριστικό φινάλε της περιόδου της Μεταπολίτευσης. Από το τι θα γίνει όμως τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα εξαρτηθεί το αν αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι καλύτερο ή χειρότερο.