** Οι αναλυτικοί πίνακες με τους δείκτες, τις χορηγήσεις, τις καταθέσεις αλλά και τον αριθμό των καταστημάτων των τραπεζών δημοσιεύονται στη δεξιά στήλη ”Συνοδευτικό Υλικό”

”Όλοι περιμένουν τις... τουφεκιές, αλλά κανένας δεν δείχνει ακόμα τη διάθεση να... πυροβολήσει πρώτος”. Με αυτή τη φράση συνόψισε πρόσφατα γνωστός παράγοντας της αγοράς το κλίμα που επικρατεί στον τραπεζικό χώρο εν αναμονή ενός νέου γύρου συνενώσεων.

Στο μεταξύ, υπόγεια ρεύματα -και μάλιστα... ιδιαίτερα έντονα- κινούνται γρήγορα προς όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις, προαναγγέλλοντας αλλαγές που, αν και όποτε δρομολογηθούν, θα αλλάξουν ριζικά τη σημερινή εικόνα του χρηματοπιστωτικού τοπίου στην Ελλάδα. Ακόμα και με τη σύμπραξη ξένων παικτών, που μπορεί προς το παρόν να απέχουν από τις τρέχουσες διαδικασίες, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψαν να τις παρακολουθούν.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν λείπουν ούτε οι φωνές εκείνων που επιμένουν ότι πολύ δύσκολα θα γίνουν οι όποιες αλλαγές, από τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες εξακολουθούν να τρέχουν με τους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτοί υποστηρίζουν ότι ”από τη μια είναι ακριβές για τους τρίτους κι από την άλλη οι ίδιες δεν έχουν σοβαρό λόγο να αγοράσουν ανάπτυξη την ώρα που την έχουν εξασφαλισμένη”.

Ο αντίλογος που προβάλλεται όμως είναι εξαιρετικά ισχυρός: ”Η ανάπτυξη για την οποία γίνεται λόγος έχει αρχίσει να σημειώνει κάμψη και αν οι διοικήσεις δεν προβλέψουν από τώρα την εξασφάλιση του growth, τότε θα βρεθούν σύντομα προ δυσάρεστων εκπλήξεων”. Όπως και να έχει πάντως, τα επιτελεία παίρνουν τα μέτρα τους.

Αιόλου καλεί Σταδίου...

Στην Εθνική Τράπεζα, όπως έγραψε και την προηγούμενη Παρασκευή ο ”Μ”, δεν θα έβλεπαν με καθόλου κακό μάτι μια νέα απόπειρα σύμπραξης με την Alpha Bank. Άλλωστε, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι από την οδό Αιόλου έχουν δηλώσει θετικοί προς την κυβέρνηση σε μια τέτοια εξέλιξη κι έχουν πάρει το πράσινο φως για να ξεκινήσουν τις διαδικασίες.

Η παραλλαγή του ίδιου σχεδίου υποστηρίζει ότι η Εθνική Τράπεζα θα στραφεί στην Alpha Bank ιδίως αν η τελευταία δεχτεί ”επίθεση” από κάποιον τρίτο. Δηλαδή θα αναλάβει τον ρόλο του ”λευκού ιππότη”. Όπως και αν έχει το σενάριο, το βασικό του νόημα παραμένει κοινό: από την οδό Αιόλου βλέπουν στην οδό Σταδίου και, βάσει μιας πιο προχωρημένης εκδοχής, έχουν ήδη ξεκινήσει και κάποιες πρώτες κουβέντες, έστω και... μεταξύ ”τυρού και αχλαδίου”!

Όμως, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στο συγκεκριμένο μέτωπο, αν και όποτε δρομολογηθούν, στην Εθνική υπάρχουν κι άλλα σχέδια.

Όπως, για παράδειγμα, αυτό που προβλέπει την ενίσχυση της ξένης παρουσίας στο μετοχικό της κεφάλαιο. Αυτή τη στιγμή, τα χαρτοφυλάκια του εξωτερικού ελέγχουν το 53% περίπου του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας και σύντομα αυτό το ποσοστό θα φτάσει στο 55%. Αν μάλιστα όπως λέγεται προσελκυστούν και ρωσικά επενδυτικά κεφάλαια μαζί με ασιατικά, τότε ο στόχος του 60% θα επιτευχθεί εύκολα.

Οι σχέσεις με τη Citibank εξακολουθούν να είναι ζεστές, χωρίς όμως να μπορούν να χαρακτηριστούν ιδιαίτερες. Στην Εθνική πολύ δύσκολα θα έπαιρναν την απόφαση να συμπράξουν με έναν μεγάλο οίκο του εξωτερικού, μεταφέροντας την έδρα των αποφάσεων από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη ή στο Λονδίνο (για πολλούς λόγους, ιστορικούς και όχι μόνο).

Από την άλλη πλευρά, όμως, η πολύ γρήγορη ανάπτυξη της τουρκικής θυγατρικής Finansbank αργά αλλά σταθερά στο μέλλον θα μετεξελιχθεί σε... απειλή. Κι αυτό γιατί η συνεισφορά της στα αποτελέσματα του ομίλου θα ξεπεράσει εκείνη της μητρικής αν η τελευταία δεν εξασφαλίσει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης σε βάθος δεκαετίας. Με αυτόν τον χρονικό ορίζοντα δουλεύουν πλέον στην Εθνική Τράπεζα, θεωρώντας ότι όλες οι έως τώρα στρατηγικές τους επιλογές τους έχουν δικαιώσει. Κι εκτιμούν ότι εντός αυτών των προθεσμιών θα έχουν εξασφαλίσει εκείνες τις συνέργιες οι οποίες με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη του ομίλου.

Μόνο που θα προτιμούσαν οι κινήσεις αυτές να έχουν ελληνικό... άρωμα, γεγονός το οποίο και πάλι παραπέμπει στην περίπτωση της Alpha Bank ή και της Πειραιώς ως ”δεύτερης λύσης”.

Χαρτιά ερμητικά κλειστά

Από την πλευρά της Alpha Bank τα χαρτιά εξακολουθούν να παραμένουν κλειστά. Αν και όχι τόσο όπως στο παρελθόν, παρ’ όλα αυτά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι άνοιξαν κιόλας. Σε επίπεδο top management διαψεύδονται όλα τα ενδεχόμενα που ακούγονται στην αγορά κι όλα τα σενάρια που συζητούνται.

Όμως, οι κουβέντες στους διαδρόμους της τράπεζας δίνουν και παίρνουν.

Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι εκείνοι από το (ανώτερο) προσωπικό της που θεωρούν ότι κομβικό σημείο των εξελίξεων γι’ αυτήν θα αποτελέσει η οριστική επίλυση του Ασφαλιστικού. Αμέσως μετά εκτιμάται ότι θα δρομολογηθούν οι -όποιες- αλλαγές. Με την άκρη του ματιού τους όλοι παρακολουθούν τη διάρθρωση του μετοχολογίου, για το οποίο κατά καιρούς ακούγονται διάφορα, ακραία πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, ότι τρίτος ανταγωνιστής ελέγχει μέσω ξένων funds το... 15% περίπου του μετοχικού κεφαλαίου.

Το βέβαιο είναι ότι άπαντες στην Alpha γνωρίζουν πως αποτελεί την ”πολύφερνη νύφη” του τραπεζικού συστήματος.

Για την ιστορία (και για τους απαραίτητους υπολογισμούς) θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή ο κ. Γιάννης Κωστόπουλος και η οικογένειά του ελέγχουν κάτι περισσότερο από το 9% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας, ενώ εκτιμάται ότι μαζί με τα υπόλοιπα κορυφαία στελέχη της διοίκησης και έναν κύκλο ”παραδοσιακών” επιχειρηματιών-μετόχων, που θα στηρίξουν άμεσα τις επιλογές του προέδρου και της διοικητικής ομάδας, συγκροτείται ένα ”μπλοκ” το οποίο έχει στην κατοχή του το 15% - 17% περίπου της Alpha Bank.

Πρόκειται για ένα σημαντικό ποσοστό, το οποίο όμως είναι άγνωστο αν και κατά πόσον μπορεί να αποτελέσει αποφασιστικό ανάχωμα σε περίπτωση που εκδηλωθεί οργανωμένη ”επίθεση” (όχι απαραίτητα από το εσωτερικό).

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συζητήθηκαν ήδη σε κορυφαίο επίπεδο στην τράπεζα. Επίσης (κατά πάσα πιθανότητα), θα πρέπει να συζητήθηκε και το περιεχόμενο της... επίθεσης (από πλευράς προσφορών). Επιπλέον, πιθανόν να εξετάστηκε κι ο ρόλος της Εθνικής Τράπεζας σε μια τέτοια περίπτωση.

Αλλού είναι οι στόχοι

Το βέβαιο (για να ξαναγυρίσουμε στη φράση της αρχής) είναι ότι, αν πέσει η πρώτη ”τουφεκιά”, θα ακολουθήσουν κι άλλες. Αν γίνει μια επιτυχημένη απόπειρα συνένωσης κορυφής μεταξύ δύο τραπεζών, θα υπάρξει μεγάλη πίεση στις υπόλοιπες να κάνουν κάτι αντίστοιχο. θα έχουμε δηλαδή... καραμπόλες.

Στο πλαίσιο αυτό, περισσότερο συγκρατημένα είναι τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη στάση που θα κρατήσει σε μια πιθανή κίνηση στην Alpha η EFG Eurobank Ergasias. Στην τράπεζα του ομίλου Λάτση έχουν εξετάσει -σε επίπεδο Λονδίνου- όλα τα πιθανά σενάρια, έχουν υπολογίσει τον παράγοντα Marfin κι έχουν ακούσει για το ενδιαφέρον της ΕΤΕ σχετικά με την επαναπροσέγγιση της Alpha Bank.

Τι λένε αρχικά: ”Δεν θα μας ακουγόταν καθόλου περίεργο αν μαθαίναμε ότι η Εθνική και η Alpha έχουν ξαναρχίσει τις συζητήσεις για μια μεταξύ τους στρατηγική συμμαχία. Το προσπάθησαν στο παρελθόν, κατά πάσα πιθανότητα θα το ξαναπροσπαθήσουν και στο μέλλον. Μόνο που στην Alpha Bank θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι οι κεφαλαιοποιήσεις δεν είναι πλέον ίδιες με εκείνες των αρχών της δεκαετίας, αλλά τα πράγματα έχουν γείρει σαφώς υπέρ της Εθνικής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται”. Και για την περίπτωση της MIG τονίζουν: ”Μη θεωρείτε δεδομένο πως, όταν μιλούν για εξαγορά τράπεζας, εννοούν αποκλειστικά τον ελληνικό χώρο...”.

Τι εννοούν; Τραπεζικοί παρατηρητές υποστηρίζουν ότι ο στόχος της MIG, που είναι να καταστήσει την MPB έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες της ευρύτερης περιοχής -σύμφωνα με τον ίδιο τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο-, μπορεί να υπηρετηθεί και με μια μεγάλη εξαγορά εκτός των στενών ελληνικών ορίων. Πού θα μπορούσε να γίνει αυτή η κίνηση και ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο στόχος είναι σίγουρα δύο καλά φυλαγμένα μυστικά, τα οποία θα διατηρηθούν έτσι έως το τέλος, προκειμένου να υπάρξει το μεγάλο πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού της αγοράς.

Σε ό,τι αφορά και πάλι τον ρόλο της EFG σε αυτές τις εξελίξεις, οι πληροφορίες που βγαίνουν προς τα έξω αφήνουν να εννοηθεί ότι θα τις παρακολουθήσει κατά πάσα πιθανότητα εκ του μακρόθεν. Ότι δηλαδή δεν θα συμμετάσχει σε καμία εμπλοκή με επίκεντρο την Alpha Bank. Επίσης, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον δεν υφίσταται κανένα ενδιαφέρον για στρατηγική σύμπραξη με κάποιον μεγάλο παίκτη της ευρωπαϊκής αγοράς. Κι αυτό για πολλούς λόγους, ο σοβαρότερος από τους οποίους έχει να κάνει με τα μεγέθη της τράπεζας, που τρέχουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Εν τούτοις οι παρατηρητές της αγοράς ουδόλως παραβλέπουν το γεγονός ότι ο όμιλος Λάτση (κατέχει σχεδόν το 42% της EFG Eurobank) έχει τις διασυνδέσεις και την κεφαλαιακή ισχύ για να κάνει μια προσφορά για άλλη ελληνική τράπεζα, που θα περιλαμβάνει και σημαντικό ποσοστό μετρητών.

Βέβαια, αυτό δεν συνεπάγεται ότι αν βρεθεί ένας μεγάλος ξένος παίκτης, που θα είναι διατεθειμένος να δώσει στον βασικό μέτοχο πολύ καλό premium, η προσφορά του θα απορριφθεί ασυζητητί από την ίδια τη Eurobank.

Όμως σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε, με τη διεθνή πιστωτική κρίση να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα τραπεζών να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, μια τέτοια πιθανότητα είναι μάλλον μικρή.

Πειραιώς: ”Το μέλλον εκτός συνόρων”;

Στην παρούσα κατάσταση, με τις μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες να υποφέρουν από τη χρηματοπιστωτική κρίση, είναι απίθανο να εκδηλωθεί αγοραστικό ενδιαφέρον και για κάποιο άλλο ελληνικό τραπεζικό ίδρυμα. Όπως π.χ. για την Τράπεζα Πειραιώς.

Διοικητικό στέλεχός της ήταν αυτό που μιλώντας στον ”Μ” επιχειρηματολογούσε πριν από μερικές μέρες για τον λόγο για τον οποίο ”δεν συμφέρει καμία μεγάλη τράπεζα να προχωρήσει σήμερα σε εξαγορά ή σε στρατηγική κίνηση, αφού οι ρυθμοί ανάπτυξης τους οποίους έχουμε όλοι είναι τέτοιοι που μας επιτρέπουν να κινηθούμε αυτόνομα για πολύ καιρό ακόμα”.

Και συνέχιζε, διερωτώμενος: ”Υπάρχει κανείς λόγος να βγει κάποιος στην αγορά για να αγοράσει πανάκριβα αυτή την ανάπτυξη, από τη στιγμή που την εξασφαλίζει και μόνος του;”.

Στο ερώτημα ”γιατί τότε η ΕΤΕ και η Alpha επιχείρησαν μόλις πριν από λίγα χρόνια ένα ανάλογο βήμα” η απάντηση ήταν: ”Οι ρυθμοί τότε δεν ήταν ακόμα ανάλογοι των σημερινών. Κι επίσης, εκείνη την περίοδο αποτελούσε ακόμα ζητούμενο η ανάπτυξη εκτός ελληνικών ορίων. Σήμερα, τέτοιο θέμα δεν υπάρχει για κανέναν από τους μεγάλους παίκτες της αγοράς, οι οποίοι έχουν αποκτήσει σημαντική παρουσία στο εξωτερικό και ειδικά στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, που τότε ήταν το μεγάλο ζητούμενο”.

Η άποψη αυτή φαίνεται να συνάδει προς την άποψη που εξέφρασε σε ανύποπτο χρόνο και ο ίδιος ο επικεφαλής της Τράπεζας Πειραιώς κ. Μιχάλης Σάλλας, ο οποίος υποστήριξε ότι ”το μέλλον των κερδοφοριών για τις ελληνικές τράπεζες βρίσκεται εκτός των συνόρων”...

Από την άλλη πλευρά, η Τράπεζα Πειραιώς μπορεί να αποτελέσει ”περιζήτητη νύφη” για όσους μείνουν έξω από τον ”γάμο” της... Alpha!

--- MARFIN: ”Η ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ... ΤΙΓΡΗ”

Ο ρόλος της Marfin στις τραπεζικές εξελίξεις, σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις... φίλων και αντιπάλων, είναι ήδη σημαντικός. Αυτή η άποψη αποτυπώνεται πλέον και στις εκτιμήσεις των αναλυτών.

Είναι άκρως χαρακτηριστικά το ειδικό company alert με τον χαρακτηριστικό τίτλο ”Η ματιά του... τίγρη” (”The eye of the tiger”) και η σύσταση ”buy” που εξέδωσε η Deutsche Bank για τη Marfin Popular Bank, μετά το conference call της διοίκησης της τράπεζας με θεσμικούς επενδυτές.

Σε αυτό τονίζεται ότι η MPB καθίσταται βασικό ”όχημα” του Dubai για επέκταση στη ΝΑ. Ευρώπη αλλά και πως ο οίκος αναμένει είσοδο αυτής στο παιχνίδι των συνενώσεων του ελληνικού τραπεζικού συστήματος το 2008.

Όπως επισημαίνεται στο σχετικό κείμενο, κατά τη διάρκεια του conference call κατέστη σαφές ότι η αύξηση του ποσοστού του Dubai Financial ήδη στο 19,9% και σταδιακά στο 30% είναι αποτέλεσμα της απόφασής του να χρησιμοποιήσει τον όμιλο της MPB ως ”όχημα-κλειδί” για την έκθεσή του στην αναδυόμενη Ευρώπη.

Για τον ίδιο λόγο το Dubai προτίθεται να υποστηρίξει τον όμιλο Μarfin και σε επίπεδο τόσο ανθρώπινου δυναμικού όσο και χρηματοδότησης των σχεδίων επέκτασης.

Στο κείμενο της Deutsche Bank σημειώνεται: ”Η Marfin θα γίνει ακόμη πιο επιθετική σε θέματα επέκτασης σε εγχώριο επίπεδο αλλά και διεθνώς (ακόμη και πέρα από τα όρια της νοτιοανατολικής Ευρώπης)”. Επίσης, όπως ανέφερε το management της τράπεζας, χάρη στην υποστήριξη του Dubai θα μπορεί πλέον να χρηματοδοτήσει και deals με μετρητά και όχι μόνο με μετοχές.

Η ανάλυση υπογραμμίζει ότι ”όλα αυτά δημιουργούν περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης και πιστεύουμε ότι η Marfin θα μπει ενδεχομένως στο παιχνίδι των συνενώσεων στην εσωτερική αγορά της μέσα στο επόμενο έτος”.

Ακόμη επισημαίνεται: ”Παρότι ο κ. Βγενόπουλος παύει να είναι μέτοχος της εταιρείας, διαθέτει stock options 6 εκατ. ευρώ και έχει δείξει στο παρελθόν την όρεξή του (τη ”ματιά του τίγρη”) αλλά και τις μεγάλες δυνατότητές του αναφορικά με τη μεταμόρφωση της Marfin Popular Bank σε ένα από τα πιο ισχυρά growth stories στην Ελλάδα”.

Παράλληλα, η Citigroup διατηρεί την τιμή-στόχο στα 12 ευρώ και τη σύσταση ”buy/high risk” για τη μετοχή της Marfin Popular Bank. Αναφερόμενος στις αλλαγές στη διοίκηση, ο διεθνής οίκος τονίζει ότι ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος διαβεβαίωσε πως θα παραμείνει στην MPB ως εκτελεστικός αντιπρόεδρος και πιστός στον όμιλο για την επόμενη πενταετία.

Σε ό,τι αφορά τον κ. Μπουλούτα, τον νέο CEO της τράπεζας, υπογραμμίζεται ότι θα βοηθήσει με την πείρα του τη Marfin να αναπτυχθεί ακόμη πιο επιθετικά. Παράλληλα, υπάρχει εκτενής αναφορά και στον κ. Moneta, ο οποίος αναλαμβάνει πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της MPB. Ο κ. Moneta πρόσφατα μετακόμισε στο DFG από την ιταλική Unicredito.

Εξετάζοντας την πορεία των οικονομικών μεγεθών της Marfin Popular Bank, η Citigroup προβλέπει ότι τα καθαρά έσοδα για φέτος θα διαμορφωθούν στα 612,3 εκατ. ευρώ, το 2008 στα 670 εκατ. ευρώ και το 2009 στα 800,9 εκατ. ευρώ. Επιπρόσθετα, τοποθετεί το P/E διαπραγμάτευσης στις 14,2 φορές τα προβλεπόμενα κέρδη του 2007, στις 13 φορές τα προβλεπόμενα κέρδη του 2008 και στις 10,9 φορές τα προβλεπόμενα κέρδη του 2009.

Σχετικά με το μέρισμα, αυτό τοποθετείται στο 0,39 ευρώ για το 2007, ενώ αναμένεται αύξηση 9,6% στο 0,42 ευρώ το 2008 και περαιτέρω ενίσχυση 19,4% στο 0,50 ευρώ το 2009.

--- ΥΨΗΛΟΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Οι διεθνείς αγορές βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καθώς μεγάλος αριθμός εναλλακτικών επενδύσεων κινείται ανοδικά. Το πετρέλαιο βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών, κοντά στα 100 δολάρια το βαρέλι, ενώ σε παρόμοια κατάσταση υπερβολής βρίσκεται και η ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο. Παράλληλα, και ο χρυσός, το ”πολύτιμο καταφύγιο” των επενδυτών, πλησιάζει να κατακτήσει το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 27 ετών.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι αγορές βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι ”υπερβολών” και κανένας δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα: ”Και τώρα τι γίνεται;”.

Η αδυναμία του δολαρίου, το οποίο έχει υποτιμηθεί σημαντικά έναντι του ευρώ αλλά και έναντι όλων των άλλων βασικών νομισμάτων (στερλίνα, γεν, ελβετικό φράγκο κ.ά.), δημιουργεί ”περίεργα” συναισθήματα σε επενδυτές και κυβερνήσεις.

Από τη μια πλευρά, η μείωση των επιτοκίων από την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ και η υποτίμηση του δολαρίου βοηθούν την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών των αμερικανικών εταιρειών, καθώς στο τρίτο τρίμηνο του έτους το εμπόριο αποτέλεσε το πιο ισχυρό στοιχείο για την αύξηση του ΑΕΠ των ΗΠΑ.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όμως ισχύει το αντίθετο. Η υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης λόγω του ισχυρού ευρώ δεν μπορεί παρά να επηρεάσει αρνητικά την πορεία της οικονομίας, παρ’ όλο που μέχρι στιγμής αυτή η αδυναμία δεν έχει πλήρως αποκαλυφθεί.

Ωστόσο, τα πρώτα δείγματα αδυναμίας έχουν κάνει την εμφάνισή τους, αφού οι παραγγελίες του κλάδου μεταποίησης στην ”ατμομηχανή” της ευρωζώνης, τη Γερμανία, η οποία έχει και το μεγαλύτερο μερίδιο στις ευρωπαϊκές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ, υποχώρησαν τον Σεπτέμβριο.

Παράλληλα η ΕΚΤ βρίσκεται σε δύσκολη θέση αφού δεν μπορεί ούτε να αυξήσει τα επιτόκιά της λόγω της πορείας του ευρώ, κίνηση που θα προκαλέσει περαιτέρω ανατίμηση του νομίσματός της, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί ούτε να τα μειώσει δεδομένης της ενίσχυσης του πληθωρισμού.

Στην εγχώρια αγορά, ωστόσο, η πορεία του ευρώ, του πετρελαίου και του χρυσού φαίνεται να έχει μικρή σημασία. Στο Χ.Α. τα περιθώρια ανόδου που δίνουν επενδυτικές τράπεζες ξεπερνούν το 10%, ενώ τα καλύτερα των εκτιμήσεων αποτελέσματα των τραπεζών εξακολουθούν να αναδεικνύουν την επιτυχία τους σε τρεις άξονες: επιθετική διείσδυση σε διεθνείς αγορές, συνεχιζόμενη συμπίεση του λειτουργικού κόστους και διατήρηση της υψηλής ποιότητας στα δανειακά χαρτοφυλάκια.

Παράλληλα, η αδιάλειπτη δραστηριοποίηση εγχώριων και διεθνών επενδυτικών σχημάτων συντηρεί προσδοκίες και σενάρια για νέες εξαγορές και συγχωνεύσεις, όχι μόνο στη μεσαία αλλά και στην υψηλή κεφαλαιοποίηση.

Από την άλλη πλευρά, παρά το γεγονός ότι τα παραπάνω δεδομένα συνηγορούν υπέρ της διατήρησης της μεσοπρόθεσμης ανοδικής τάσης στα παρόντα επίπεδα τιμών και παρ’ όλο που εκτιμάται ότι οι αποτιμήσεις αντανακλούν τα θετικά γεγονότα, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι το ελληνικό χρηματιστήριο, με τους ξένους να ανεβάζουν συνεχώς το ποσοστό συμμετοχής τους σε όλες τις κατηγορίες των ελληνικών μετοχών, δύσκολα θα μπορέσει να αντισταθεί σε μια θεαματική αλλαγή τάσης στο εξωτερικό.

Συνεπώς, με δεδομένη την εύθραυστη διεθνή συγκυρία, μεγάλη σημασία θα πρέπει να δοθεί στην εταιρική εικόνα και κερδοφορία. Αυτό το στοιχείο αποτελεί άλλωστε το σημείο της ελληνικής υπεροχής έναντι των υπόλοιπων αγορών.

Τα σημαντικά υψηλότερα κέρδη που κατέγραψαν οι ελληνικές επιχειρήσεις έναντι των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κατά την τελευταία διετία έχουν αποτελέσει το σημείο-κλειδί για την πορεία των μετοχών τους και οι προβλέψεις των αναλυτών παραμένουν θετικές για την επόμενη διετία, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία της FactSet, εκτιμάται ότι τα κέρδη θα αυξηθούν με ρυθμό 30,4% για το 2007 και 18,9% για το 2008.

** Οι αναλυτικοί πίνακες με τους δείκτες, τις χορηγήσεις, τις καταθέσεις αλλά και τον αριθμό των καταστημάτων των τραπεζών δημοσιεύονται στη δεξιά στήλη ”Συνοδευτικό Υλικό”

* Αναδημοσίευση από το φύλλο 503 της εφημερίδας ”ΜΕΤΟΧΟΣ & ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ”, 09/11 - 13/11/2007