Οι χαλεποί χρηματιστηριακοί καιροί που βιώνει - τουλάχιστον από τις αρχές του 2002 - το σύνολο των αποκαλούμενων ”ώριμων αγορών”, με την απαξίωση που επιδεικνύουν οι επενδυτές σε αυτά και τις λογιστικές παρατυπίες να βρίσκονται στην ”ημερήσια διάταξη”, έχουν οδηγήσει τους δείκτες σε ελεύθερη πτώση δίχως ένδειξη πυθμένα, προκαλώντας παράλληλα την μήνιν των επενδυτών.

Σε τέτοιες καταστάσεις, πληθαίνουν οι φωνές των ειδικών που αμφισβητούν την αξία των μετοχών έναντι των ”πηγών σταθερού εισοδήματος” (ομόλογα, έντοκα κ.λ.π.).

Εν τούτοις, όπως αποδεικνύεται και από στατιστικά στοιχεία, οι αποδόσεις των μετοχών ξεπέρασαν κατά 100% τις αντίστοιχες των ομολόγων, σε διάστημα από το 1871 μέχρι το 1992, ενώ σε περιόδους εικοσαετιών το ποσοστό μειώνεται στο 94,17%.



Το euro2day χωρίς να παρερμηνεύει την αξία των τοποθετήσεων σε σταθερό εισόδημα, παρουσιάζει κάποιες απλές μεθόδους για να αναγνωρίζετε τους τίτλους που αποτελούν ”κόκκινο πανί”... για τους ταύρους.

Τα κρισιμότερα όσο και απλά σημεία, είναι καταρχάς η εκπεφρασμένη βούληση των επενδυτών να κρατήσουν μακροχρόνια τους τίτλους, αλλά και να μην δανειστούν για να τους αποκτήσουν.

Τα παραπάνω αποτελούν αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη, αφού απαιτούνται μια ”σειρά ακόμα μέτρων”:

* Ερευνούμε τις μακροχρόνιες υποχρεώσεις της εταιρίας. Συνήθως οι μακροχρόνιες υποχρεώσεις δεν λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη από τους μη επαΐοντες επενδυτές, αλλά σε κάθε περίπτωση υποθηκεύουν το μέλλον της εταιρίας.

* Επειδή θα ”συγκατοικήσουμε” αρκετό χρονικό διάστημα με τους τίτλους της εταιρίας, επιδιώκουμε να την επισκεφτούμε, ει δυνατόν, πριν ”δεσμευτούμε” και να σχηματίσουμε άποψη ιδίοις όμμασι για τις δραστηριότητές της.

* Προτιμούμε εταιρίες που ακολουθούν γενναία μερισματική πολιτική. Η αποκοπή ενός μεγάλου μερίσματος, ιδιαίτερα σε βάθος χρόνου, αποτελεί μια διόλου ευκαταφρόνητη πηγή εισοδήματος, ιδιαίτερα όταν οι υπεραξίες καθυστερούν...

* Δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στις ”αμυντικές” μετοχές. Δεν εννοούμε απαραίτητα τα Blue chips, αλλά εκείνους τους τίτλους που ”κατοχυρώνουν θέσεις” και αντιστέκονται στις απότομες καθοδικές τάσεις.

* Κρατάμε αποστάσεις από χαρτιά που παρουσιάζουν έντονες διακυμάνσεις. Το να ταυτίζονται οι επιλογές ενός απλού επενδυτή με εκείνες των επαγγελμaτιών traders δεν αποτελεί την ορθότερη επιλογή.

* Προτιμώνται εταιρίες υψηλής κεφαλαιοποίησης (χωρίς να αψηφώνται οι μικρότερες). Υπό το πρίσμα των λογιστικών αλχημειών με πρωταγωνιστές κολοσσούς του μεγέθους της Enron, της WorldCom ή της Xerox η παραπάνω άποψη φαντάζει εν μέρει ανεδαφική.

* Εν τούτοις όταν η αγορά περιέρχεται σε τέλμα και έχει εκπληρωθεί το σύνολο των στοιχείων εκείνων που συνήθως δίνουν σήμα για τη δημιουργία μιας ” bull market” τότε το γύρισμα της αγοράς δύσκολα θα αψηφήσει τις μεγάλες εταιρίες, τουλάχιστον μακροχρόνια.

* Διατηρούμε επιφυλακτική στάση απέναντι στους ειδικούς που προτείνουν αγορά, πώληση, διακράτηση και άλλες επενδυτικές ”νουθεσίες”. Το σκάνδαλο της συμβουλευτικής εταιρίας Andersen οφείλει να θορυβήσει ορισμένους, ώστε να αναζητήσουν τους πραγματικούς επαγγελματίες του χώρου.

* Δεν παραμένουμε ”αγκυλωμένοι” στις παραδοσιακές μεθόδους με την προσκόλληση στους αριθμοδείκτες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον περιφημότερο όλων, τον Πολλαπλασιαστή (P/E). Ποιος επενδυτής, εν μέσω μάλιστα τόσων λογιστικών σκανδάλων, δύναται να νιώθει σίγουρος πως ο παρανομαστής της εξίσωσης (κέρδη) συνάδει με την πραγματικότητα;

Σε κάθε περίπτωση πάντως, την καλύτερη εγγύηση για την επίτευξη υπεραξιών- μακροχρόνια, αποτελεί ο αρχικός όρος υπόθεσης, που δεν είναι άλλος από το βάθος χρόνου στην επένδυση. Η ωρίμανση των τοποθετήσεων και η αλλαγή της bear σε bull market, είναι θέμα χρονικής διάρκειας.