Αν γίνονταν ευρωπαϊκά stress tests…

Τι θα γινόταν αν οι ευρωπαϊκές τράπεζες υποβάλλονταν στα αμερικανικά τεστ αντοχής; Το πιθανότερο αποτελέσματα θα ήταν μικτά πορίσματα για τους ίδιους τους οίκους και… stress test για την ευρωπαϊκή ενότητα.

Δημοσιεύθηκε: 7 Μαΐου 2009 - 18:14

Haig Simonian

Αν αφήσουμε κατά μέρος για λίγο το γεγονός ότι δεν υπάρχει πανευρωπαϊκή ρυθμιστική αρχή των τραπεζών και η Αγγλία έχει ήδη χαράξει αυτόνομο δρόμο, μπορούμε να αναρωτηθούμε τι θα γινόταν αν οι ευρωπαϊκές τράπεζες υποβάλλονταν στα αμερικανικά stress tests.

Το πιο πιθανό είναι ότι όπως και με τις αμερικανικές τράπεζες τα αποτελέσματα θα ήταν μικτά, με τις ευρωπαϊκές να χωρίζονται σε κατηγορίες, βάσει των κεφαλαίων και της μετοχικής τους σύνθεσης, οι οποίες θα καθόριζαν τη δυνατότητά τους να αντέξουν αν η ύφεση αποδεικνυόταν βαθύτερη απ’ όσο αναμένεται.

Η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, θα διεκδικούσαν πρώτες θέσεις. Οι γαλλικοί οίκοι, όπως η BNP Paribas και η Credit Agricole, έχουν βγει σχεδόν απείραχτες από την κρίση, παρά τα "προβληματάκια", όπως το σκάνδαλο με την απάτη συναλλαγών στη Societe Generale.

Ανάλογη είναι η εικόνα στην Ισπανία. Η μεγαλύτερη ισπανική τράπεζα, η Santander, αγοράζει μεγάλες διαφημίσεις για να υπενθυμίσει στους επενδυτές τη χρηματοοικονομική ισχύ της και το γενναιόδωρο μέρισμα, σε μία εποχή όπου πολλοί ανταγωνιστές έχουν κόψει τη διαφήμιση.

Η Ιταλία είναι, όπως πάντα, sui generis. Θεωρείται ευρέως ότι οι ιταλικές τράπεζες έχουν αποφύγει το χειρότερο, χάρη στο μικρό τους άνοιγμα σε investment banking και στις ΗΠΑ. Όμως, τα προβλήματα της UniCredit από τα ανοίγματα στην ανατολική Ευρώπης μέσω της θυγατρικής της Bank Austria είναι ένα από τα μεγαλύτερα ανοιχτά μυστικά των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Μικτή είναι η εικόνα και στη Γερμανία. Η σχετική αντοχή της Deutsche Bank έρχεται σε αντίθεση με την κρατική βοήθεια στην Commerzbank και την κακή κατάσταση της Landesbanken και βέβαια με το γεγονός ότι η Hypo Real Estate οδεύει προς κρατικοποίηση.

Στην Βρετανία το υπουργείο Οικονομικών έχει γίνει βασικός μέτοχος στις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν περιπτώσεις, όπως της Ελβετίας και του Λιχτενστάιν, με συντελεστή κεφαλαιακής επάρκειας 14,1% επί των ενεργητικών, ενώ η Credit Suisse είναι το καμάρι των ευρωπαϊκών τραπεζών. Η LGT του Λιχτενστάιν απολαμβάνει ένα 16,5%.

Κάποιοι θα πουν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν χρειάζονται τέτοια τεστ, γιατί ήδη καλύπτονται από τις ρυθμίσεις της Βασιλείας για την κεφαλαιακή επάρκεια. Αλλά ο σκοπός του αμερικανικού stress test είναι να βαθμολογηθούν οι τράπεζες όχι με γενικά κριτήρια, αλλά με βάση τα συγκεκριμένα μαθήματα της πιστωτικής κρίσης. Ακόμη και τα περιορισμένα τεστ που διενεργήθηκαν στην Ευρώπη είναι ατελή, γιατί οι παράμετροι τέθηκαν από τις εθνικές κυβερνήσεις, που αντέδρασαν μόνο λόγω των εσωτερικών συνθηκών.

Δυστυχώς, σε αυτή την τρομερή κρίση η Ευρώπη απάντησε εμμένοντας στους εθνικούς κανόνες, ενώ αν γινόταν μια πανευρωπαϊκή έρευνα, οι "ουραγοί" θα ξεχώριζαν. Τότε όμως, ίσως να προκαλούνταν ένα ακόμη μεγαλύτερο "stress test" στην ευρωπαϊκή ενότητα.

© The Financial Times Limited 2009. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation