Ώρα για νέα επενδυτικά κριτήρια

Από τη στιγμή που ένας επενδυτής επιλέγει ένα συγκεκριμένο αμοιβαίο κεφάλαιο, τι είναι αυτό που περιμένει από τον διαχειριστή του κεφαλαίου; Είναι ο ρόλος του να αναζητά τις επιχειρήσεις με τις ”καλύτερες αποδόσεις” ή αυτές με το ”καλύτερο management”;

Δημοσιεύθηκε: 8 Μαρτίου 2004 - 21:38

του Ian Cormack

Από τη στιγμή που ένας επενδυτής επιλέγει ένα συγκεκριμένο αμοιβαίο κεφάλαιο, τι είναι αυτό που περιμένει από τον διαχειριστή του κεφαλαίου; Είναι ο ρόλος του να αναζητά τις επιχειρήσεις με τις ”καλύτερες αποδόσεις” ή αυτές με το ”καλύτερο management”;

Ενώ σε γενικές γραμμές οι επενδυτές κατανοούν τους όρους ”καλύτερες αποδόσεις” και ”καλύτερο management” ως όψεις του ίδιου νομίσματος, οι αποδείξεις των τελευταίων ετών καταδεικνύουν ότι είναι λανθασμένη και απλουστευτική η σύνδεση των δυο όρων.

Οι εταιρίες με καλό management κινούνται βάση καλά υπολογισμένου ετήσιου προγράμματος. Δεν διατρέχονται από σκάνδαλα που καταστρέφουν την υπεραξία. Συνήθως είναι υγιείς, χωρίς να αποφέρουν απαραιτήτως εκπληκτικές αποδόσεις.

Αντιθέτως, οι εταιρίες με κακό management, ακόμη και αν φαίνονται να αποδίδουν εξαιρετικά, στην ουσία είναι βόμβες που δεν έχουν ακόμη εκραγεί.

Αυτή είναι και η βασική αιτία που οι επενδυτές θα έπρεπε να αναζητούν τις εταιρίες με το ”καλύτερο management”. Ακόμη και αν θα ήθελαν να επενδύσουν σε αυτές με τις καλύτερες αποδόσεις, σίγουρα θα θέλουν και να αποφύγουν τις απώλειες που απορρέουν από συγκεκριμένες εταιρικές αποτυχίες, καθώς οι αποτυχίες αυτές έχουν πολύ ισχυρότερη αρνητική επιρροή από οποιαδήποτε υπεραξία.

Η προσέγγιση μέσω του καλού management εξυπηρετεί τους επενδυτές τουλάχιστον σε δυο επίπεδα. Πρώτον, τους προστατεύει από μετοχικές καταστροφές, όπως στις περιπτώσεις των Marconi, Enron, Parmalat ή WorldCom.

Δεύτερον, μπορεί να διαλέξει μεταξύ ανταγωνιστών στην ίδια αγορά, τόσο βάση management, όσο και βάση απόδοσης. Παραδείγματος χάρη, οι επενδυτές θα έπρεπε να διαλέξουν τη Wal - Mart από την Kmart.

Οι συνέπειες μιας τέτοιας τακτικής είναι πολλές. Αντί να ανταγωνίζονται στο ποιος θα ανακαλύψει την εταιρία με τα μεγαλύτερα κέρδη, μέθοδος που ενδέχεται να κρύβει ”παγίδες”, οι διαχειριστές των αμοιβαίων κεφαλαίων θα έπρεπε να συναγωνίζονται στο ποιος θα αναγνωρίσει την επιχείρηση με το καλύτερο management.

Οι εταιρίες αυτού του είδους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτυχθούν σταθερά, επιφέροντας σταθερές αποδόσεις, χωρίς να υφίστανται το ενδεχόμενο να επιδείξουν διοικητικές ή λειτουργικές αδυναμίες σαν αυτές που έχουν προκαλέσει κατακόρυφες πτώσεις στις τιμές των μετοχών εταιριών υψηλής απόδοσης αλλά κακού management. Η αποφυγή τέτοιων απωλειών μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα της προστιθέμενης αξίας των εταιριών επενδύσεων.

Ο όρος management περιλαμβάνει την εταιρική διακυβέρνηση, τη διαύγεια της εταιρικής στρατηγικής, την ποιότητα και το ”βάθος” της εκτελεστικής ομάδας, καθώς και την ακεραιότητα των σχέσεων της εταιρίας με τους πελάτες της, το προσωπικό και εξωγενείς παράγοντες.

Το management αντιπροσωπεύει τις πεποιθήσεις, τη συμπεριφορά, τα συστήματα ελέγχου και την ελαστικότητα της επιχείρησης. Δεν αφορά σε πρόσωπα, αν και συχνά ενστερνίζονται τις ίδιες αρχές. Αφορά στη λειτουργία και τη συμπεριφορά των ανθρώπων της εταιρίας ”όταν κανείς δεν κοιτάζει”.

Όλα αυτά μπορεί να μη σας φανούν ως κάτι καινούριο μέχρι τη στιγμή που θα αναρωτηθείτε πως λειτουργεί η επενδυτική διαδικασία.

Βασίζονται άραγε οι αναλυτές επενδύσεων, είτε ενδιαφερόμενοι για αγορά είτε για πώληση, σε αντικειμενικά κριτήρια ώστε να προσδιορίσουν το επίπεδο του management μιας εταιρίας έναντι των ανταγωνιστών της ή ενδιαφέρονται κυρίως για τα νούμερα και εξάγουν μετέπειτα συμπεράσματα για το managementα από αυτά;

Θεωρώ πως η δεύτερη περίπτωση είναι αυτή που ταιριάζει περισσότερο στην κοινή πρακτική.

Ενώ είναι αλήθεια ότι ”τα νούμερα δεν ψεύδονται”, είναι επίσης αλήθεια ότι για να αντλήσεις την αλήθεια που κρύβουν, πρέπει να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις και να κοιτάξεις τα σωστά νούμερα.

Έχω την αίσθηση ότι οι αναλυτές επενδύσεων ενδεχομένως δεν κοιτάνε και δεν αναρωτιούνται για τα σωστά νούμερα, αυτά που αντανακλούν πιο αξιόπιστα το management της εταιρίας. Με τον τρόπο αυτόν, γίνονται ευάλωτοι στο να καταλήξουν σε λάθος προτάσεις.

Αντιθέτως, αν η επενδυτική αγορά ανέπτυσσε ικανότητες εκτίμησης της ποιότητας του management και των διαχειριστικών διαδικασιών των εταιριών, με διαφορετικές αξιώσεις αναλόγως μεγέθους και επιπέδου ανάπτυξης, θα προσέφερε μια εντελώς διαφορετική προστιθέμενη αξία στους πελάτες της.

Αυτός ο νέος ορισμός του λόγου ύπαρξης της επενδυτικής αγοράς μετατοπίζει το επίκεντρο από την παραγωγή στα δεδομένα. Βασίζεται δηλαδή στην παραδοχή ότι ο διαχειριστής του κεφαλαίου δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για την απόδοση της εταιρίας (παραγωγή) αλλά μπορεί να την αναλάβει για την εκτίμηση του management (δεδομένα), έτσι ώστε ο επενδυτής να τοποθετεί τα κεφάλαιά του μόνο σε εταιρίες με το ”καλύτερο management”.

© The Financial Times Limited 2004. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation