Τρόποι ”διάσωσης” του δολαρίου

Η δημιουργία ενός ”εναλλακτικού λογαριασμού” στο ΔΝΤ, στον οποίο θα κατευθύνονται τα ”ανεπιθύμητα” εκ των επενδυτών δολάρια, μπορεί να βοηθήσει στην εξισορρόπηση αρκετών προβλημάτων, επισημαίνει στους ”F.T.” ο κ. Fred Bergsten.

Δημοσιεύθηκε: 11 Δεκεμβρίου 2007 - 12:36

του Fred Bergsten*

Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα επείγον δίλημμα, το οποίο εάν δεν χειριστεί σωστά μπορεί να προκαλέσει ισχυρή κρίση στη νομισματική πολιτική.

Αρκετοί κάτοχοι δολαρίων, μεταξύ των οποίων κεντρικές τράπεζες και κρατικά επενδυτικά οχήματα (Sovereign Wealth Funds – SWFs) αλλά και ιδιώτες επενδυτές, ξεκάθαρα επιθυμούν να στραφούν σε άλλα νομίσματα.

Από τη στιγμή που οι διεθνείς επενδυτές έχουν επενδύσεις σε δολάρια η αξία των οποίων τοποθετείται στα 20.000 δισ. δολάρια, ενδεχόμενη στροφή τους θα πλήξει σημαντικά το αμερικανικό νόμισμα και θα εκτρέψει από την ομαλή τους πορεία τις διεθνείς αγορές.

Οι φόβοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο όλο και αυξάνονται, τόσο μεταξύ όσων διαχειρίζονται επίσημα την αμερικανική οικονομία όσο και μεταξύ των επενδυτών.

Όμως καμία από τις χώρες στα νομίσματα των οποίων επιθυμούν να στραφούν οι επενδυτές δεν μοιάζει να θέλει αυτές τις εισροές κεφαλαίων. Σε ευρωζώνη, Βρετανία, Αυστραλία και Καναδά ήδη θεωρούν ότι τα νομίσματά τους είναι υπερτιμημένα. Από την άλλη πλευρά η Κίνα αλλά και άλλες ασιατικές χώρες φροντίζουν να παρεμβαίνουν στις αγορές συναλλάγματος προκειμένου τα δικά τους νομίσματα να μην υπερβούν ένα συγκεκριμένο όριο.

Υπάρχει, λοιπόν, μία εναλλακτική λύση που μοιάζει να ικανοποιεί όλες τις πλευρές: η δημιουργία ενός ειδικού ”λογαριασμού” από το ΔΝΤ στον οποίο θα κατευθύνονται τα ”ανεπιθύμητα” δολάρια και θα μετατρέπονται σε ειδικά δικαιώματα. Η ιδέα αυτή εξετάστηκε για πρώτη φορά το 1969 και κατόπιν την περίοδο 1979 - 1980, όταν η παγκόσμια οικονομία είχε επίσης βρεθεί αντιμέτωπη με συνεχή υποχώρηση του δολαρίου.

Υπήρχε η άποψη, την οποία συμμερίζονταν τόσο ισχυροί ιδιώτες επενδυτές όσο και κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ, ότι αυτός ο ”εναλλακτικός λογαριασμός” θα μπορούσε να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της παγκόσμιας νομισματικής πολιτικής.

Η εφαρμογή της δεν πέτυχε, καθώς υπήρξε απότομη ανάκαμψη του δολαρίου, μετά την απόφαση της Fed το διάστημα 1979 - 1990 να προχωρήσει σε συνεχείς αυξήσεις επιτοκίων.

Η ιδέα του ”εναλλακτικού λογαριασμού” είναι πολύ απλή. Αντί οι επενδυτές να μετατρέπουν τα δολάρια που κατέχουν σε άλλα νομίσματα, πιέζοντας και τις δύο πλευρές, μπορούν να τα τοποθετούν σε έναν λογαριασμό του ΔΝΤ. Κατόπιν θα τους δίνονται SDRs (special drawing rights), με τα οποία στο μέλλον θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν ελλείμματα ή οτιδήποτε άλλο επιθυμούν.

Όλοι θα ωφεληθούν. Όσοι κατέχουν δολάρια θα λαμβάνουν SDRs με πολύ καλή διάχυση (44% σε δολάρια, 34% σε ευρώ και 11% σε γεν και στερλίνα). Με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουν την ύπαρξη ισχυρού πλήγματος ενάντια στο δολάριο.

Το δολάριο οφείλει να υποχωρήσει περισσότερο προκειμένου να βοηθήσει στη βελτίωση των ελλειμμάτων των ΗΠΑ. Η Κίνα και άλλες ασιατικές χώρες θα πρέπει να δεχτούν την ανατίμηση των νομισμάτων τους. Εάν όμως τελικά υπάρξει δημιουργία του ”εναλλακτικού λογαριασμού” του ΔΝΤ, όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς την ύπαρξη έντονων αναταράξεων στις αγορές.

*Ο Fred Bergsten είναι επικεφαλής του Peterson Institute for International Economics. Υπήρξε υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα Διεθνών Σχέσεων την περίοδο 1977-1981.

© The Financial Times Limited 2007. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation