Lex: ”Οδυνηρά” μαθήματα από μοχλευμένες εξαγορές

Όταν όλα βαίνουν καλώς κανείς δεν θέτει ερωτήσεις για τη διαδικασία που ακολουθείται. Η έκρηξη στις μοχλευμένες εξαγορές δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ωστόσο, τα προβλήματα που εμφανίστηκαν μετά την κρίση στις αγορές πίστης δεν περιορίζονται μόνο στα δάνεια που έχουν υποσχεθεί κορυφαίοι τραπεζικοί όμιλοι. Τίθενται, πλέον, και αρκετά ερωτήματα για τη ”δράση” των αναδόχων.

Δημοσιεύθηκε: 28 Αυγούστου 2007 - 14:00

Όταν όλα βαίνουν καλώς κανείς δεν θέτει ερωτήσεις σχετικά με τη διαδικασία που ακολουθείται. Η έκρηξη στις μοχλευμένες εξαγορές δεν αποτέλεσε εξαίρεση της παραπάνω περίπτωσης. Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν μετά την κρίση στις αγορές πίστης δεν περιορίζονται μόνο στα δάνεια που έχουν υποσχεθεί κορυφαίοι τραπεζικοί όμιλοι.

Η περίπτωση της Home Depot και η εξ ανάγκης μείωση του τιμήματος στο οποίο πώλησε μονάδα της αποτελεί μία απτή απόδειξη. Ας εξετάσουμε τα ”περίεργα” που συνέβησαν στη συγκεκριμένη μοχλευμένη εξαγορά.

Πρώτον, υπήρξε ”σύγκρουση συμφερόντων”. Η αρχική ιδέα σε όλες τις μοχλευμένες εξαγορές είναι ότι ο χρηματοοικονομικός όμιλος που αποτελεί τον σύμβουλο για την πώληση μίας εταιρίας μπορεί, επίσης, να δραστηριοποιείται και στην ”αναζήτηση” κεφαλαίων για τον αγοραστή. Πρόκειται για μία από τις καταφανείς περιπτώσεις ”σύγκρουσης συμφερόντων”, καθώς ένας χρηματοοικονομικός όμιλος καλείται την ίδια στιγμή να συμβουλέψει (για το καλύτερο υποτίθεται) τόσο τον αγοραστή όσο και τον πωλητή.

Η Lehman Brothers ήταν ο ανάδοχος της πώλησης της θυγατρικής εταιρίας οικοδομικού εξοπλισμού της Home Depot, ενώ ταυτόχρονα αναζητούσε πηγές χρηματοδότησης εκ μέρους των αγοραστών, ενώ όταν η συμφωνία έφτασε σε αδιέξοδο και υπήρξε ανάγκη μείωσης του τιμήματος πώλησης, εκ νέου η Lehman φρόντισε η Home Depot να αποδεχτεί αυτήν την απαίτηση. Όμως δεν μπορεί ένας όμιλος να βρίσκεται και στις δύο πλευρές και να συνεχίζει να είναι ”αμερόληπτος”.

Δεύτερον, στις περιπτώσεις μοχλευμένων εξαγορών συμβαίνει το φαινόμενο της ”ύπαρξης πολλών αρχηγών με διαφορετικές απόψεις”. Η ιδέα ότι αρκετές εταιρίες private equity και αρκετές τράπεζες λαμβάνουν μέρος σε μία μοχλευμένη εξαγορά έχει ορθές βάσεις. Η ύπαρξη αρκετών ”παικτών” βοηθά στο να ”μοιραστεί” τόσο το κέρδος όσο και η ενδεχόμενη απώλεια. Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις –όπως σε αυτήν της Home Depot– που αποδείχτηκε ότι η ύπαρξη πολλών ”παικτών” σήμαινε ”ύπαρξη πολλών, διαφορετικών και συγκρουόμενων απόψεων”, δηλαδή ήταν ένας ακόμη παράγοντας που ενέτεινε την κρίση.

Τρίτον, υπάρχουν οι προμήθειες τις οποίες καταβάλλονται στον πωλητή, σε περιπτώσεις που μία εταιρία private equity δεχτεί να ολοκληρώσει μόνη της μία εξαγορά, αναλαμβάνοντας, παράλληλα, και το κόστος της ζημιάς εάν αυτή δεν έχει αίσιο αποτέλεσμα.

Εάν αυτές οι προμήθειες είναι υψηλές, τότε υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη πιθανότητα η εξαγορά να ολοκληρωθεί και μάλιστα με τους αρχικούς όρους. Στην περίπτωση της Home Depot οι προμήθειες δεν ξεπερνούσαν τα 300 εκατ. δολάρια, ποσό το οποίο θεωρήθηκε μικρό σε σχέση με τη συνολική αξία της συμφωνίας που ήταν 10,3 δισ. δολάρια.

Όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πρέπει να εξεταστούν σοβαρά, μόλις η ”σκόνη” της κρίσης καταλαγιάσει στις αγορές. Τότε αγοραστές αλλά και πωλητές που δραστηριοποιούνται σε μοχλευμένες εξαγορές θα πρέπει εκ νέου να θέσουν όλα τα θέματα επί τάπητος και πιθανώς να αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού.

© The Financial Times Limited 2007. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation