Πώς χτίστηκε η παγκόσμια απήχηση του Αλεξάντερ Ντούγκιν

Με τη φανταχτερή γενειάδα του και την άγρια ρητορική του, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν εύκολα προσέλκυσε την προσοχή. Ορισμένοι μάλιστα έχουν χαρακτηρίσει τον ακροδεξιό φιλόσοφο ως «το μυαλό του Πούτιν», ή «Rasputin». Άλλοι σχολιαστές, ωστόσο, έχουν απορρίψει την ιδέα πως ο Ντούγκιν είναι κάποιος που τον παίρνουν στα σοβαρά στο Κρεμλίνο, παραπέμποντας στο γεγονός πως έχασε τη θέση του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 2014.

Ωστόσο, προφανώς κάποιος πήρε πράγματι πολύ στα σοβαρά τον Ντούγκιν. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, η κόρη του Ντάρια Ντούγκινα, μια εθνικίστρια δημοσιογράφος, δολοφονήθηκε έξω από τη Μόσχα με βόμβα που είχε τοποθετηθεί σε αυτοκίνητο. Θεωρείται ευρύτερα πως ο ίδιος ο Ντούγκιν ήταν ο πραγματικός στόχος.

Όποια κι αν είναι η προσωπική σχέση μεταξύ Πούτιν και Ντούγκιν, η απόφαση του Ρώσου ηγέτη να εισβάλει στην Ουκρανία είχε ως αποτέλεσμα να υλοποιούνται ιδέες που ο Ντούγκιν προωθούσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στο βιβλίο του, το 1997, Foundations of Geopolitics, που αποτελούσε μάθημα στην ακαδημία γενικού επιτελείου του ρωσικού στρατού, ο Dugin υποστήριξε ότι «η Ουκρανία ως κράτος δεν έχει γεωπολιτική σημασία».

Ερωτηθείς για την επιρροή που είχε πάνω στον Πούτιν σε μια διάλεξη του 2018 στο Πανεπιστήμιο Fudan στη Σαγκάη, ο Ντούγκιν ήταν σεμνός — αλλά επεσήμανε ότι επιχειρηματολογούσε υπέρ της ρωσικής προσάρτησης της Κριμαίας τη δεκαετία του 1990 «πολύ πριν από τον Πούτιν».

Η παρουσία του Ντούγκιν στην Κίνα ήταν σημαντική. Έχει αξιοποιήσει την υποτιθέμενη εγγύτητά του με τον Πούτιν — και τις γλωσσικές του δεξιότητες (μιλάει άπταιστα αγγλικά και γαλλικά) — για να αποκτήσει έναν σημαντικό διεθνή ρόλο. Στην Κίνα, στο Ιράν και στην Τουρκία, ο Ντούγκιν έχει γίνει εκπρόσωπος και συντονιστής όσων επιδιώκουν να καταστρέψουν την παγκόσμια ηγεμονία της Αμερικής. Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, έχει έρθει σε επαφή με ακροδεξιές δυνάμεις, τοποθετώντας τον εαυτό του ως σύμμαχο στη μάχη κατά της «παγκοσμιοποίησης».

Στη σειρά διαλέξεών του στο Fudan, ο Ντούγκιν υποστήριξε ότι η Ρωσία και η Κίνα πρέπει από κοινού να οικοδομήσουν μια «πολυπολική παγκόσμια τάξη», τερματίζοντας την κυριαρχία των ΗΠΑ. Σε μια συνάντηση τους τον Απρίλιο, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας και της Κίνας υιοθέτησαν αυτή την ιδέα, με τον Σεργκέι Λαβρόφ να διαβεβαιώνει τον κινέζο ομόλογό του ότι τα δύο έθνη «μαζί… θα προχωρήσουν προς μια πολυπολική, δίκαιη, δημοκρατική παγκόσμια τάξη».

Στην κοσμοθεωρία του Ντούγκιν, οι ηπειρωτικές χώρες της ευρασιατικής στεριάς, με επίκεντρο τη Ρωσία, είναι φυσικά αντίθετες με τον θαλάσσιο κόσμο που ηγούνται οι ΗΠΑ και, πριν από αυτόν, οι Βρετανοί. Ο Ντούγκιν επαίνεσε τον Ναζί φιλόσοφο Καρλ Σμιτ για την «σαφή κατανόηση του «εχθρού» που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, η Ρωσία και η Ασία, δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες και μαζί με αυτές τη νησιώτισσα σύμμαχο, Αγγλία».

Αυτές οι αντιδυτικές και ανελεύθερες ιδέες έχουν βρει επίσης έτοιμο κοινό στο Ιράν. Ο Ντούγκιν ήταν συχνός επισκέπτης και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στα σκληροπυρηνικά στοιχεία του καθεστώτος. Το 2015, κολάκευε τους Ιρανούς οικοδεσπότες του λέγοντάς τους ότι το Ιράν είναι «η κύρια βάση του πολέμου ενάντια στη νεωτερικότητα» (κάτι που προφανώς είναι καλό). Ο Ντούγκιν επισκέπτεται επίσης τακτικά την Τουρκία, μερικές φορές ως καλεσμένος του κυβερνώντος ΑΚΡ, και έχει δημιουργήσει κοινό σκοπό με τις αντιαμερικανικές δυνάμεις στην κυβέρνηση.

Στην Ευρώπη, εν τω μεταξύ, ο Ντούγκιν και ο χορηγός του, ο Ρώσος τραπεζίτης Κ. Μαλοφέεβ, έχουν καλλιεργήσει δεσμούς με ακροδεξιά κόμματα όπως το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, η Λίγκα της Ιταλίας και την Εθνική Συσπείρωση της Γαλλίας — διατηρώντας δεσμούς μέσω συνεδρίων, διαλέξεων και συναντήσεων στη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη.

Στις ΗΠΑ, οι φυσικοί σύντροφοι του Ντούγκιν βρίσκονται στην άκρα δεξιά. Στις αρχές της προεδρίας Τραμπ, ο Ντούγκιν έδωσε μια συνέντευξη στον συνωμοσιολόγο Αλεξ Τζόουνς, εκφράζοντας τις ελπίδες του για «τον κ. Τραμπ, τον οποίο υποστηρίζω με όλη μου την καρδιά». Είπε στον Τζόουνς ότι οι δυνάμεις υπέρ του Τραμπ και του Πούτιν πρέπει να ενωθούν ενάντια στον «κοινό μας εχθρό, τους παγκοσμιοποιητές».

Ο Ρ. Σπένσερ, μορφή της αμερικανικής ακροδεξιάς, που λίγο μετά τη νίκη του Τραμπ ακούστηκε να φωνάζει «Χάιλ Τραμπ» και να χαιρετίζει ναζιστικά, συνδέεται επίσης με τον Ρώσο εθνικιστή. Η σύζυγος του Σπένσερ έχει μεταφράσει το έργο του Ντούγκιν στα αγγλικά.

Σε μια πρόσφατη εμφάνισή του με Κινέζους και Πακιστανούς ακαδημαϊκούς, ο Ντούγκιν διαβεβαίωσε το κοινό του ότι η Ρωσία θα προτιμούσε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα αντί να αποδεχτεί μια ήττα στην Ουκρανία. Ένα ερώτημα τώρα είναι αν η βομβιστική επίθεση του περασμένου Σαββατοκύριακου θα οδηγήσει το Κρεμλίνο σε ακόμη πιο επιθετικές πολιτικές στον πόλεμο και στην εσωτερική πολιτική.

Η ρωσική υπηρεσία πληροφοριών, FSB, ισχυρίζεται τώρα ότι έχει λύσει την υπόθεση. Κατηγορεί την Ουκρανία ότι παρήγγειλε τη δολοφονία και ισχυρίζεται ότι η φερόμενη δολοφόνος έχει ήδη δραπετεύσει από τη Ρωσία και έχει περάσει τα σύνορα με την Εσθονία. Αυτές οι κατηγορίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν τους εντεινόμενους ρωσικούς βομβαρδισμούς κατά του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης της στόχευσης βασικών κυβερνητικών κτιρίων και αξιωματούχων. Εάν το Κρεμλίνο αποφασίσει να έρθει αντιμέτωπο με την Εσθονία - υποστηρίζοντας με απειλές το αίτημά του για έκδοση του φερόμενου υπόπτου- τότε θα βάλει τη Ρωσία σε τροχιά σύγκρουσης με ένα κράτος του ΝΑΤΟ.

Η ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε αμέσως οποιαδήποτε σχέση με τη βομβιστική επίθεση. Αλλά αυτό δεν θα αλλάξει πολλές γνώμες στη Μόσχα. Οι ακραίες εθνικιστικές φωνές, που παραδειγματίζονται από ανθρώπους όπως ο Ντούγκιν, ζητούν από καιρό τη Ρωσία να ακολουθήσει ακόμη πιο αδίστακτες τακτικές.

Ο Ντούγκιν ειδικεύεται στη βίαιη και εμπρηστική ρητορική –που παραδίδεται σε αίθουσες διαλέξεων και τηλεοπτικά στούντιο, σε απόσταση ασφαλείας από οποιαδήποτε πραγματική μάχη. Αλλά το περασμένο Σαββατοκύριακο η «πρώτη γραμμή» ήρθε στη Μόσχα.

Μετά από τόσα βάσανα, λίγοι Ουκρανοί θα δακρύσουν για τον Ντούγκιν, έναν άνθρωπο που το 2014 κάλεσε τους Ρώσους να «σκοτώσουν, σκοτώσουν, σκοτώσουν» Ουκρανούς. Άλλοι, που βρίσκονται μακριά από τη σύγκρουση, μπορεί να δυσκολευτούν να πιστέψουν ότι αξίζει σε οποιονδήποτε να δει το παιδί του να ανατινάζεται μπροστά του.

© The Financial Times Limited 2022. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation