Οι επενδυτές στα ομόλογα έχουν ξοδέψει τις τελευταίες λίγες εβδομάδες αναλογιζόμενοι ένα τρομακτικό ερώτημα: τι γίνεται αν όλα είναι καλά;
Ένα παγκόσμιο sell off το οποίο ξεκίνησε στα μέσα Οκτωβρίου και επιταχύνθηκε αυτό το μήνα ήταν αποτέλεσμα καλών νέων. Το εμπορικό αδιέξοδο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας δείχνει σημάδια άρσης. Οι αγορές δεν φοβούνται πλέον ένα άμεσο Brexit χωρίς συμφωνία. Και πρόσφατα οικονομικά στοιχεία έχουν ζωγραφίσει μια ελαφρά λιγότερο ζοφερή εικόνα.
Οι αποδόσεις στα 10ετή αμερικανικά treasuries έχουν ανέβει στο 1,82%, το υψηλότερο επίπεδο από τον Ιούλιο, έναντι μόλις πάνω του 1,5% στις αρχές Οκτωβρίου. Η απόδοση του γερμανικού 10ετούς έχει αυξηθεί στο -0,33% από το -0,59% την ίδια περίοδο.
Οι διαχειριστές κεφαλαίου που αγόρασαν χρέος με αρνητικά επιτόκια κοντά στην κορύφωση του καλοκαιρινού ράλι των ομολόγων, πιθανά ποντάροντας ότι θα μπορούσαν να το πουλήσουν σε ακόμα υψηλότερες τιμές, ήδη μετρούν σημαντικές ζημιές. Ο όγκος του χρέους με αρνητικά επιτόκια έφτασε στο ρεκόρ των 17 τρισ. δολαρίων τον Αύγουστο, υπό την υπόθεση ότι ο κόσμος ήταν σε θλιβερή κατάσταση. Η επιβεβαίωση ότι αυτή η «μαυρίλα» ήταν υπερβολική οδήγησε το σύνολο ήδη πίσω στα 12,5 τρισ. δολάρια, με τάση περαιτέρω συρρίκνωσης.
Ακόμα κι έτσι, δείχνει πρόωρο να σημάνουμε ένα σημείο αντιστροφής στην 30ετή bull market στα ομόλογα. Το κλίμα στο εμπόριο έχει, χωρίς αμφιβολία, βελτιωθεί, αλλά δεν υπάρχει αποφασιστική πρόοδος. Η FED μπορεί να σταμάτησε προσώρας τις μειώσεις επιτοκίων, αλλά η ΕΚΤ έχει επανεκκινήσει το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και υπάρχει μικρή προοπτική για αύξηση επιτοκίων στην ευρωζώνη τα επόμενα χρόνια.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ρητορική για το εμπόριο μοιάζει να προσέφερε τη δικαιολογία να αντληθούν κάποια κέρδη μετά από ένα επικό ράλι. Τα κρατικά ομόλογα παραδοσιακά δεν θεωρούνται μια «τολμηρή» επενδυτική κατηγορία, αλλά πολλοί διαχειριστές βρέθηκαν να κάθονται σε κέρδη σχεδόν 10% στη φετινή χρονιά, με αρκετές εβδομάδες να απομένουν. Ο πειρασμός να ρευστοποιήσουν και να κάνουν πρόωρη έναρξη χριστουγεννιάτικων αγορών αποδείχτηκε ισχυρός για πολλούς.
Υπάρχει ένα ακόμα, πιο πειστικό επιχείρημα για το σημείο αντιστροφής στη μεγάλη bull market των ομολόγων: η ιδέα ότι η νομισματική πολιτική έφτασε στο τέλος του δρόμου και όσοι χαράσσουν πολιτική στρέφονται στη δημοσιονομική τόνωση, σε μια προσπάθεια να τονωθεί η ανάπτυξη.
Αυτή η δυναμική είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρη στη Μεγάλη Βρετανία, όπου οι πολιτικοί οδεύοντας προς τις εκλογές μοιράζουν απλόχερα υποσχέσεις για δαπάνες. Ο δημοσιονομικός συντηρητισμός είναι επίσης απίθανο να φανεί ισχυρός τον επόμενο χρόνο στην προεκλογική καμπάνια στις ΗΠΑ. Ακόμα και στην εξαιρετικά προσεκτική Γερμανία, η συζήτηση έχει αρχίσει για το εάν πρέπει να ανοίξει η κάνουλα των δαπανών.
Ακόμα και αν αυτή η απλοχεριά υλοποιηθεί, παραμένει ανοικτή η ετυμηγορία για τον αντίκτυπο στα ομόλογα. Δεν υπάρχει μια απλή μηχανική σχέση μεταξύ του ύψους τους χρέους που εκδίδεται και του επιπέδου των αποδόσεων, πράγματι τυπικά δεν έχει υπάρξει κάποια συσχέτιση. Οι αποδόσεις των ομολόγων εντέλει αντανακλούν προσδοκίες για την πορεία των επιτοκίων. Αυτό υπονοεί ότι η δημοσιονομική τόνωση θα έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο μόνο αν αυξήσει την ανάπτυξη και βοηθήσει τις τράπεζες να αυξήσουν τα επιτόκια.
Αυτό είναι ένα μεγάλο «αν».
© The Financial Times Limited 2019. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation