Αναμφίβολα, οι πολιτικές εξελίξεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον και τα ΜΜΕ και τα ποικιλώνυμα συμφέροντα προωθούν ανάλογα τις επιδιώξεις τους. Αυτή είναι η μία πλευρά, που κατά κόρον προβάλλεται (και) τις τελευταίες ημέρες, την ώρα που το πολιτικό προσωπικό αναλώνεται σε ανούσιες... σκιαμαχίες.

Υπάρχει όμως μία άλλη πλευρά, ζοφερή κι εφιαλτική, που αφορά το μέλλον της πατρίδας μας και της γενιάς των παιδιών μας.

Εύλογα τα συστημικά ΜΜΕ πίσω από τους πηχυαίους τίτλους κρύβουν την πραγματικότητα. Και δυστυχώς- κατά την ταπεινή εκτίμησή μας- οι πολιτικοί (στην πλειονότητά τους) δείχνουν να την αγνοούν, να την παρακάμπτουν, να υπερκφεύγουν...

Διαβάζουμε πως τον Φεβρουάριο η ανεργία εκτινάχθηκε στο 21,7% (από 21,3%) με τη μη εποχικά προσαρμοσμένη να πλησιάζει το 23%. Στην ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών αγγίζει το εφιαλτικό 54% και το 29,1% στις ηλικίες 25-34 ετών.

Επίσης, σε πρόσφατη μελέτη της επιστημονικής επιθεώρησης The Lancet, οι αυτοκτονίες στη χώρα μας έχουν αυξηθεί σε βαθμό που φέρνουν την Ελλάδα πρώτη το 2011 (με προηγούμενη εκτίναξη 17% την περίοδο 2007-09).

Και για να μιλήσουμε με όρους στοιχειώδους οικονομίας, πώς μπορεί να αναστραφεί αυτό το φονικό σπιράλ όταν το ΑΕΠ μιας χώρας έχει μειωθεί κατά τη διάρκεια της κρίσης περισσότερο από ό,τι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Εφαρμόζοντας την ίδια οικονομική συνταγή, και υπό τη συνεχή πίεση των δανειστών και της εμφανούς αδυναμίας της εγχώριας ελίτ να αρθρώσει εθνικό λόγο;