Η Ελλάδα θα ξεσκεπάσει γρήγορα τον Hollande, είναι ο εύγλωττος τίτλος του (κατά την εκτίμησή μας) εξαιρετικά ενδιαφέροντος άρθρου του Gideon Rachman (στους σημερινούς Financial Times - Euro2day).

Το δίλημμα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι εάν ο νεοεκλεγμένος Γάλλος πρόεδρος ΘΑ συμπαρασταθεί στον ελληνικό λαό κατά της λιτότητας. Ή θα συνταχθεί με τη γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ. Στοιχειώδεις γνώσεις της Ευρωπαϊκής Ιστορίας και οικονομίας νομίζουμε πως αρκούν για να έχουμε την απάντηση και για να μην τρέφουμε πολλές προσδοκίες(*).

Μία σημειολογική λεπτομέρεια είναι ίσως ενδεικτική των κανόνων του παιχνιδιού, που έχει ξεκινήσει μεταξύ του ισχυρότερου (και) οικονομικά Βερολίνου και του (υπό τον εκβιασμό των οίκων αξιολόγησης) Παρισιού.

Η Angela Merkel είναι ο πολιτικός που απευθύνει την πρόσκληση στον Francois Hollande να την επισκεφθεί στην έδρα της και όχι το αντίστροφο.

Η εικόνα των γαλλικών spreads δεν αφήνει και πολλές ψευδαισθήσεις για το ποιος έχει το πάνω χέρι και ποια μπορεί να είναι τα ουσιαστικά περιθώρια ελιγμών της Γαλλίας.

Παράλληλα, το…ευρωπαϊκό σύστημα εμφανίζεται αιφνιδιασμένο από το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα. Εξαιρετικά εμπεριστατωμένο το θέμα της Αγγελικής Παπαμιλτιάδου για ΄΄Το νέο σκηνικό που διχάζει τις Βρυξέλλες΄΄ .

Ωστόσο, διαβάζοντας σχετικό άρθρο του Λάμπρου Καλαρρύτη (Επίκαιρα - τεύχος 133, της περασμένης Πέμπτης) διαπιστώνεται πως επαρκής πληροφόρηση για τα ομολογουμένως απίστευτα ποσοστά υπήρχε, και μάλιστα μεταξύ αρκετών δημοσιογράφων, αναλυτών και λοιπών παραγόντων.

Δυσκολευόμαστε να πειστούμε πως το... υπερεθνικό σύστημα δεν είχε στη διάθεσή του πληροφορίες, ενδείξεις και μετρήσεις για τις τάσεις και τα στοιχεία που γνώριζαν και έγκαιρα έγραψαν λιγοστοί έγκυροι δημοσιογράφοι.

Εκτιμούμε πως ο κόσμος είναι περισσότερο ψυλλιασμένος απ' ό,τι πιστεύεται.

Ενδιαφέρουσες στην πλειονότητά τους οι παρεμβάσεις των επισκεπτών της στήλης, με ενδεικτικότερη τη θέση του cornelsen (Εκηβόλος της 4ης/5). Σημειώνει (και θα συμφωνήσουμε πολλοί με όσα υποστηρίζει…) να μη γινόμαστε άδικοι.

Στη σημερινή κατάσταση δεν μας οδήγησαν μόνο οι πολιτικοί (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) αλλά και η οικονομική ελίτ της χώρας - η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ που κρύβεται πίσω από τα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις.

Η ελίτ που για να συμμετέχει στα ευρωπαϊκά δρώμενα δέχτηκε την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής και της μεταποίησης, που απαίτησε και πέτυχε την υποφορολόγηση του κεφαλαίου (16% στην Ελλάδα, 32% στην Ε.Ε. το 2006), τις αρπαχτές, τα θαλασσοδάνεια και τις επενδύσεις στην... Ελβετία. Η ελίτ που έδωσε γη και ύδωρ για να μπει στο ευρώ απεμπολώντας κάθε δικαίωμα σε μια εθνική νομισματική πολιτική.

Ο dimis brilakis, από την πλευρά του, θίγει άλλη μία πλευρά του ίδιου προβλήματος.

Μόνο που εκτιμούμε πως (μετά και τους ελέγχους της BlackRock, τα στοιχεία που μέσω του σκανδάλου Siemens έχει η Γερμανία στα χέρια της για Έλληνες "πελάτες" της και τους… τόνους εγγυήσεων, δανείων προς τις τράπεζες) έχουν αντιστραφεί οι όροι του παιχνιδιού.

(*)Γνωστή και ξεκάθαρη η θέση μας. Με πιο τελευταία αναφορά μας στο τελευταίο φύλλο του ΜΕΤΟΧΟΥ (737) με τον τίτλο "Ε.Ε. - γερμανική σκιά στο εκλογικό φόντο".