Φτάνουμε στο τέλος της προεκλογικής περιόδου. Και στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό(*), παρά τα ηχηρά μηνύματα της κοινωνίας, την οργή, την περιφρόνηση, παρά τον διεθνή διασυρμό της χώρας, τη χρεοκοπία, τον εθνικό εφιάλτη της ανεργίας, το ύφος και το ήθος του πολιτικού λόγου παραμένει απαράλλαχτο.

Η γλώσσα τους αμετανόητα υποτακτική της ιδιοτέλειάς τους, των μικροκομματικών τεχνασμάτων μπας και ξεγελαστούν οι αφελείς. Απαράλλαχτες οι χειρονομίες τους, η γλώσσα του σώματός τους, τα επιχειρήματά τους, ο αέρας της βερμπαλιστικής υψηλοφροσύνης τους.

Απαράλλαχτα, από αμετανόητους.

Κατά γενική εκτίμηση, το μέχρι σήμερα πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι υπόλογο στη συνείδηση των πολιτών για αυτουργία ειδεχθών κοινωνικών εγκλημάτων, για ανοχή ή ανικανότητα ανατροπής της κακουργίας.

Τόσο κατώτεροι των ιστορικών περιστάσεων σε σημείο που η χώρα χρησιμοποιήθηκε για τον διεμβολισμό της παλαιάς Ευρώπης, για τη μη αποθεματοποίηση του ευρώ (προς όφελος βεβαίως του δολαρίου και των αμερικανικών συμφερόντων). Σε σημείο που το ελληνικό πρόβλημα λειτούργησε απορρυθμιστικά για την αποκαλούμενη ευρωπαριφέρεια, προς όφελος του ισχυρού κέντρου και των συμφερόντων που εξυπηρετούνται από την επελαύνουσα γερμανική μηχανή.

Το Βερολίνο εργάστηκε μεθοδικά για πολλά χρόνια για να… καταντήσει το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας υπόδικο, αδύναμο, φαύλο και όμηρος των σχεδιασμών του.

Το σκάνδαλο της Siemens ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου, μιας μεθόδευσης που ενέπλεξε από πολιτικούς (των περισσότερων κομμάτων), μέχρι μεσαιοστελέχη και έγκριτους δημοσιογράφους, επικοινωνιολόγους κ.ά.

Το Βερολίνο ουδέποτε έπαψε να πιέζει και να ποδηγετεί (ή και να εκβιάζει, εάν προτιμάτε) για να πετύχει να αναδειχθεί στον ισχυρότερο πόλο στη Νέα Ευρώπη. Επίμονοι οι Γερμανοί σε συνταγές ύφεσης, που οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση, σε υποθήκευση των χωρών (του πλούτου τους, των κοινωνιών τους) σε αυτούς και στο υπερεθνικό κέντρο(**).

Η επιβολή της καταστροφικής για τους δανειζόμενους αδύναμους ακραίας ύφεσης είναι συνειδητή, μεθοδευμένη πολιτική και όχι λάθος συνταγή, όπως ορισμένοι αιθεροβάμονες υποστηρίζουν.

Η τελευταία μέτρηση της ευρωανεργίας (Economist) επιβεβαιώνει τη δραματική πραγματικότητα. Την ίδια ώρα όπου η ανεργία καλπάζει στην Ισπανία (25%) και παίρνει εφιαλτική διάσταση στην Ελλάδα (κοντά στο 21%), στη Γερμανία μειώνεται διαρκώς, καθώς τα περισσότερα διεθνή κεφάλαια καταφεύγουν στη γερμανική οικονομία. Δημιουργώντας μία πλεονάζουσα ρευστότητα, την οποία απρόσκοπτα διοχετεύει στον παραγωγικό μηχανισμό της. 

Σε όλα αυτά (και σε πολλά ακόμη, που έπονται) καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισαν πολλοί, που ακόμη και σήμερα έχουν το θράσος να ζητάνε την ψήφο μας.

(*)Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

(**)Οι «καταγγελίες» του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που συνόδευσαν την απόφασή του να εγκαταλείψει την προεδρία της ευρωζώνης, κι η προωθούμενη τοποθέτηση του Βόλφγκανκ Σόιμπλε στην προεδρία του Eurogroup είναι ενδεικτικές του σχεδιασμού και της σπουδής του υπερεθνικού κέντρου και του Βερολίνου.