Α μπα, και οι Ιταλοί προσφεύγουν σε "τρίτους" για βοήθεια! Απ' ό,τι διαβάζουμε σε σχετικό θέμα του euro2day, "…η Ιταλία στρέφεται στην Κίνα αναζητώντας σημαντική στήριξη των κρατικών ομολόγων αλλά και τη διενέργεια στρατηγικών επενδύσεων από το Πεκίνο", σύμφωνα με όσα αποκαλύπτουν οι "Financial Times".

Τι συμβαίνει και μετά τους Κύπριους και οι Ιταλοί αναζητούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, οικονομικής στήριξης; Μήπως δεν εμπιστεύονται ούτε αυτοί τα διαβόητα προγράμματα βοήθειας (τρομάρα τους!) αλά Ε.Ε. - ΔΝΤ, όπου μεθοδικά έσπρωξαν την Ελλάδα οι κυβερνώντες;

Οι τελευταίες κινήσεις της Λευκωσίας, της Ρώμης (εκτίμησή μας είναι πως θα ακολουθήσουν και άλλοι, λ.χ. η Λισαβόνα πολύ λογικά θα στραφεί κάποια στιγμή στα ξαδέλφια της στη Βραζιλία) θα πρέπει να θεωρηθούν σηματωροί μιας αρχής που ενδέχεται να προσλάβει χαρακτηριστικά τάσης.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πιθανόν να αναδειχτεί ένας joker που δεν είχαν υπολογίσει επαρκώς οι Γερμανοί και οι "βόρειοι" σύμμαχοί τους, πυροδοτώντας άλλου είδους εξελίξεις διαφορετικές από αυτές που επεργάζονται για τη Νέα Ευρώπη τους.

Μετά την κίνηση και της Ιταλίας, το εύλογο ερώτημα γιατί όχι η Αθήνα προσλαμβάνει και πολιτική σημασία.

Γιατί, άραγε, προετοιμαζόταν από τόσο νωρίς (πριν εκλεγούν ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ) ένα εναλλακτικό σχέδιο στήριξης από το ΔΝΤ (σε ρόλο δούρειου ίππου των συμφερόντων του ΔΝΤ το ελληνικό πρόβλημα και η ομάδα του Γ. Παπανδρέου), ενώ στη συνέχεια προτάσεις για συνεργασία που φέρεται να υποβλήθηκαν προς την Αθήνα είτε δεν απαντήθηκαν καν είτε "κάηκαν" με Αμερικανούς μεσολαβητές, όπως συνέβη στην περίπτωση του Πεκίνου.

Επιπρόσθετα, όπως μας υπενθύμισε χθες ο φίλος Τάκης + Αλφα, "…εμείς Ιανουάριο του 2010 ζητάγαμε 5 δισ., μας έδιναν 15 και κάναμε τον δύσκολο. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί". Για να συμπληρώσουμε πως εκείνα τα 15 δισ. ευρώ ήταν πραγματικά και όχι από υποχρεωτικές καλύψεις ελληνικών τραπεζών ή προσφορές…απρόσφορες.