Στα… ψιλά γράμματα (μάλιστα σε ορισμένα έγκυρα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ούτε καν στα… φαρμακεία) πέρασε η είδηση περί επικείμενης συμφωνίας Κύπρου - Ρωσίας για τη δανειοδότηση της πρώτης από τη Μόσχα(*).

Διαβάζουμε σε σχετική αναφορά του euro2day (στις 9/9) πως "…ο υπουργός Οικονομικών Κίκης Καζαμίας, μιλώντας στο ΡΙΚ, είπε ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών καταβάλλουν εδώ και αρκετό καιρό προσπάθειες για να εξασφαλίσουν μακροχρόνιο δάνειο από οποιεσδήποτε δυνατές πηγές. Ο κύριος Καζαμίας διευκρίνισε ότι δεν έχει συνομολογηθεί ακόμη οτιδήποτε συγκεκριμένο. Ως δανειολήπτες, τόνισε ο υπουργός Οικονομικών, δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε αυτούς που έχουν πρόθεση να μας δανείσουν. Έχουμε υποχρέωση, πρόσθεσε, να αξιολογούμε τις πηγές οι οποίες μας προσφέρονται και τις προσφορές που έχουμε".

Προσωπικά θα το ευχόμουν ολόθερμα να ευοδώνονταν οι προσπάθειες της Λευκωσίας και να εξασφάλιζε αυτά τα 2,5 δισ. ευρώ από τη Μόσχα και όσα άλλα αναζητούν από άλλες πηγές, εάν έτσι πρόκειται να ξεφύγουν οι άνθρωποι από τα μνημόνια της Ε.Ε. - ΕΚΤ - ΔΝΤ.

Εάν με αυτούς τους χειρισμούς πετύχουν να αποτρέψουν μία καταστροφική… διάσωση αλά ελληνικά, που μεθοδικά εδώ και 2 - 2,5 χρόνια εξωθεί τη χώρα στα όρια του "κοινωνικού αυτοματισμού", στην εποπτεία των δανειστών. Και με ορατό το ενδεχόμενο απώλειας μέρους της εθνικής κυριαρχίας (σύμφωνα με τις… προβλέψεις του ίδιου του πρωθυπουργού), τότε χίλια συγχαρητήρια για τους Κυπρίους.

Όμως, η Λευκωσία φαίνεται να επιδεικνύει ευελιξία και σε άλλα, εξίσου ουσιαστικά μέτωπα, με κυριότερο αυτό της έρευνας για υδρογονάνθρακες - φυσικό αέριο στην περιοχή της Οικονομικής Ζώνης της(**).

Όποιος παρακολουθεί καιρό τις εξελίξεις σε Αθήνα και Λευκωσία και βεβαίως στην ευρύτερη περιοχή δεν μπορεί να μη συγκρίνει την πολιτική των δύο κέντρων, να μην καταλήξει σε κάποιες διαπιστώσεις και συμπεράσματα. Και μην ξεχνώντας όλα τα υπόλοιπα (από την τουρκική κατοχή του βόρειου μέρους του νησιού μέχρι την εγγύτητα των… φίλων και τις συνεχείς απειλές της Άγκυρας).

(*) & (**): Θα βρεθούν αρκετοί (και βεβαίως δικαίωμά τους) που θα διαφωνήσουν, θα μας θεωρήσουν "αφελείς", ενδεχομένως να λοιδορήσουν τα γραφόμενά μας ή θα μας αποδώσουν… πονηρούς σκοπούς.

Εξαιρετικό, φίλοι μου, το τελευταίο βιβλίο του Ρόναλντ Κέιγκαν για τον Θουκυδίδη (εκδόσεις Ωκεανίδα). Επίκαιρο, το… άτιμο, και διαφωτιστικό.