Τον ασκό του Αιόλου φαίνεται να ανοίγει η προσπάθεια του Γρηγόρη Δελαβέκουρα (εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών) να απαντήσει σε ερωτήματα που σχετίζονται με την απόφαση της επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Για την ιστορία, η ελληνική πλευρά έσπευσε να διαβεβαιώσει -χωρίς κανείς να της το ζητήσει- πως (από τον Ιανουάριο του 2008 έως και τον Οκτώβριο του 2010) έχουν εγκριθεί 31 (…από τις 33) αιτήσεις αναγνώρισης μειονοτικών ενώσεων.

Η απάντηση δόθηκε την περασμένη εβδομάδα στον Ουκρανό μόνιμο αντιπρόσωπο, όμως -επί της ουσίας- προς την ασκούσα (από τον Νοέμβριο του 2010 μέχρι και τον Μάιο του 2011) προεδρία της επιτροπής υπουργών του ΣτΕ γείτονα και φίλη Τουρκία.

Από την απάντηση του ΥΠΕΞ δεν γίνεται αναφορά για το πώς αναφέρονται αυτές οι 31 ενώσεις, που έχουν ή δ η αναγνωριστεί από την ελληνική πολιτεία. Εάν, δηλαδή, έχουν ή δ η αναγνωριστεί ως… τουρκικές, ως… μακεδονικές, ως… νεφελίμ, ή ως ό,τι άλλο. Αυτά αφορούν στον διπλωματικό και πολιτικό χαρακτήρα του θέματος.

Όμως, όλο αυτό έχει και οικονομική χροιά, καθώς στην προσπάθεια αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, που εδώ και καιρό προωθείται και μέσω του Συμβουλίου της Ευρώπης συντρέχουν αδρά χρηματοδοτούμενοι -από την επίσημη ελληνική πλευρά- κύκλοι νομικών, ΜΚΟ και αφανών οργανώσεων.

Πράγματι, ε δ ώ και χ ρ ό ν ι α, ποικιλώνυμες οργανώσεις, ερευνητικά κέντρα, ινστιτούτα και… κονκλάβια χρηματοδοτούνται αφειδώς με αφανή κονδύλια κυρίως από το ΥΠΕΞ.

Το ενδιαφέρον είναι πως όλη αυτή η κουστωδία ΜΚΟ ούτε ισολογισμούς συντάσσει, ούτε αναφορά δίνει, ούτε καν γνωρίζει ο φορολογούμενος από πού, με πόσα και για ποιους λόγους χρηματοδοτείται.

Όταν μάλιστα αυτά τα… ποικιλώνυμα συμφέροντα επεργάζονται την προώθηση ανθελληνικών - αντεθνικών θέσεων, τότε το πρόβλημα γίνεται σοβαρότερο.

Αλήθεια, το… περιβόητο "λεφτά υπάρχου" μήπως δεν αφορά σε όλους και αφήνει εκτός κρησάρας εκλεκτούς, παρεάκια και κάθε λογής ΜΚΟ φίλων και ημετέρων;