Στην τελική ευθεία βρίσκεται, απ' ό,τι πληροφορούμεθα, το θέμα άρσης του cabotage. Δηλαδή της δυνατότητας σε πλοία με οποιαδήποτε σημαία -και όχι μόνον της Ελλάδας ή άλλων χωρών της Ε.Ε.- να απο/επιβιβάζουν ελεύθερα επιβάτες σε ελληνικά λιμάνια.

Καλά ενημερωμένη πηγή δεν απέκλειε το ενδεχόμενο η αναγγελία της συγκεκριμένης ανακοίνωσης να γίνει από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ενδεικτικό του σφοδρού ενδιαφέροντος που αποδίδεται στο εν λόγω ζήτημα.

Η κυβέρνηση είναι αλήθεια πως «καίγεται» να δείξει στις ξένες αγορές μεγάλης κλίμακας διαρθρωτικές παρεμβάσεις, προσβλέποντας στην προσέλκυση ξένου επενδυτικού ενδιαφέροντος και σε πρόσθετα έσοδα από τον διπλασιασμό - τριπλασιασμό των πελατών κρουαζιέρας τα επόμενα χρόνια.

Η Ελλάδα είναι μέσα στις τρεις πρώτες χώρες -πανευρωπαϊκά- στον τομέα της κρουαζιέρας (από πλευράς προσεγγίσεων), ωστόσο τα εμπόδια που υφίστανται λόγω cabotage αποστερούν την ελληνική οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες (κυρίως νησιωτικές) από σημαντικά έσοδα.

Καλώς ή κακώς, πέραν του τουρισμού, του πολιτισμού των προγόνων μας, της ναυτοσύνης της φυλής και του δαιμόνιου χαρακτήρα (που καλλιεργείται όμως εκτός συνόρων από συμπολίτες μας, οι οποίοι διαπρέπουν σε πολλούς τομείς), δεν έχουμε και πολλά άλλα… αξιόμαχα να «πουλήσουμε».

Από αυτήν την άποψη θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για την ανάπτυξη της κρουαζιέρας, καθώς υπολογίζεται πως στην περίπτωση άρσης του cabotage τα έσοδα για τον τόπο θα έφταναν φέτος το μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Με προοπτική να περάσουν το ένα δισ. ευρώ το 2011, να πλησιάσουν το 1,5 δισ. ευρώ το 2012.

Η σπουδή της κυβέρνησης φάνηκε και στη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψης του John Fox (αντιπρόεδρος Ευρώπης του κολοσσού Royal Caribbean International) στο λιμάνι του Πειραιά, όπου εκτός των άλλων συναντήθηκε και με τον Γιώργο Ανωμερίτη (πρόεδρος και δ/νων σύμβουλος του ΟΛΠ), συζητώντας κυρίως το θέμα της άρσης του «αποκλεισμού της κρουαζιέρας».

Ο ΟΛΠ, από την πλευρά του, αναζητά έναν ισχυρό παίκτη, που θα αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατασκευή του τερματικού σταθμού κρουαζιερόπλοιων (επένδυση αρχικού προϋπολογισμού 230 εκατ. ευρώ). Προκειμένου το λιμάνι του Πειραιά να μπορεί να φιλοξενεί ταυτόχρονα έξι από τα μεγαλύτερα πλοία του κλάδου (μήκους 400 και… μέτρων), φιλοδοξώντας να αναδειχθεί στο μεγαλύτερο ορμητήριο της ανατολικής Μεσογείου.

Η RCI επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει βάση στον Πειραιά, που σημειωτέον διαθέτει terminals στο Κουσάντασι και σε τέσσερα λιμάνια της Ιταλίας.

Εάν η κυβέρνηση εξασφαλίσει τη συναίνεση της ΠΝΟ (υπάρχει άλλωστε το αποτελεσματικό δείγμα γραφής με τον ΟΛΠ - COSCO) ικανοποιώντας το αίτημά της για ποσόστωση 1/6 Ελλήνων ναυτικών στα πλοία που θα δένουν στα ελληνικά λιμάνια, τότε ενδέχεται να έχουμε ανακοινώσεις πολύ σύντομα.

Να δούμε, κατ' αρχάς σήμερα, στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, και είθε να προχωρήσει επιτέλους κάτι προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της ενίσχυσης των εσόδων.

Σημ. Είναι πράγματι αμαρτία ένας τομέας όπως αυτός της κρουαζιέρας, όπου παλιότερα (επί ημερών του νουνεχή Περικλή Παναγόπουλου) η χώρα μας, η ελληνική ναυτοσύνη πρωταγωνιστούσε διεθνώς, να έχει απαξιωθεί τόσο εδώ και χρόνια. Είναι παράλογο ένας τόσο ευλογημένος τόπος να αφήνει αναξιοποίητες, ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες και δυνατότητες τη στιγμή που ανταγωνιστές όπως λ.χ. οι Τούρκοι, οι Κροάτες κάνουν άλματα τα τελευταία 3 - 5 χρόνια.

Είναι όντως κρίμα…