Το τέλος της διαδρομής, που ξεκίνησε την Τρίτη 6 Απριλίου, καταλήγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μια που αυτό "φρόντισαν" να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συμφωνίας των Ευρωπαίων ηγετών.

Από την έκβαση του "ελληνικού δράματος" -όπως το αποκαλούν τα ξένα μέσα ενημέρωσης- θα κριθεί εν πολλοίς η συνοχή της ευρωζώνης.

Παράγοντες του συστήματος είναι τουλάχιστον ειλικρινείς όταν προειδοποιούν, όπως για παράδειγμα ο George Soros, πως "οποιαδήποτε αποτυχία να διασωθεί η Ελλάδα θα ξεκινήσει μία διαδικασία διάλυσης για την Ευρώπη.

Η ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει μία τέτοια αποτυχία είναι τόσο μεγάλη που καθώς οι άνθρωποι τη συνειδητοποιούν θα θέλουν να απομακρυνθούν όσο μπορούν από τον κίνδυνο…".

Κατά συνέπεια, τα "στοιχήματα" που παίζονται στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ δεν συνδέονται απλώς με οικονομικά οφέλη που αποκομίζουν όλο αυτό το διάστημα κάποια τεράστιας ρευστότητας και ισχύος επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία ποντάρουν στην πτώση του ευρώ και στην ενίσχυση του δολαρίου.

Τα συμφέροντα είναι κυρίως "γεωστρατηγικά" και απορρέουν από την ενεργό εμπλοκή του ΔΝΤ στην ευρωζώνη. Δεν μπορεί να αποδοθούν αποκλειστικά σε λόγους γοήτρου.

Όμως, πέρα από όσα (δικαιολογημένα) καταμαρτυρεί η ελληνική πλευρά στους εταίρους της, στους Γερμανούς, στην Άνγκελα Μέρκελ και στις αγγλοσαξονικές συνωμοσίες, αντίπαλοι αλλά (κυρίως) φίλοι του οικονομικού επιτελείου και της κυβέρνησης αποδίδουν σωρεία λαθεμένων χειρισμών, παλινωδιών κ.λπ. στην κυβερνητική ομάδα.

Η τελευταία "γκάφα" με το "βαθύ λαρύγγι" έδειξε για ακόμα μία φορά την προχειρότητα, την έλλειψη συντονισμού και τις προσωπικές φιλοδοξίες των ίδιων των μελών της κυβέρνησης.

Αρκετοί είναι αυτοί που μιλούν για ερασιτεχνισμό στους χειρισμούς των υπευθύνων, για έλλειψη καλύτερης γνώσης των "αγορών" και σχετικά με το πώς κινούνται τα "ξένα σπίτια", ενώ φάνηκε πως, πλην εξαιρέσεων, τα περισσότερα βήματα έγιναν χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα.

Φάνηκε πως περισσότερη σκέψη απορροφά σε ορισμένους υπουργούς το πώς θα στείλουν στους δημοσιογράφους SMS από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου για να "χτυπήσουν" συναδέλφους τους παρά το πώς θα σχεδιάσουν την προστασία του Δημοσίου και του πολίτη-φορολογουμένου.

Διάχυτη γι' αυτό και η αίσθηση πως ο ερασιτεχνισμός δεν διορθώνεται πλέον.

Η σύνθεση αυτής της κυβέρνησης -τουλάχιστον όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις- εμπνέει όλο και λιγότερη εμπιστοσύνη ότι μπορεί να διαχειριστεί με επιτυχία τη μεγαλύτερη κρίση της ελληνικής οικονομίας - κοινωνίας που ξεσπά μεταπολεμικά.

Ομολογουμένως φιλότιμες και εργώδεις οι προσπάθειες ελάχιστων μελών αυτής της κυβέρνησης να σωθεί ό,τι μπορεί να διασωθεί. Όμως, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, που μένει στον κόσμο, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των επιπτώσεων.

Οι κατέχοντες προνόησαν να "φυγαδεύσουν" κεφάλαιά τους, οι γνωρίζοντες έλαβαν τα μέτρα τους και το μόνο που μένει τις τελευταίες ημέρες είναι η αγωνιώδης προσπάθεια των "ιμάντων του συστήματος" να πειθαναγκάσουν τον κόσμο πως κυρίως αυτός είναι ο βασικός υπαίτιος και υπεύθυνος της κρίσης.

Ο πληθυντικός ευγενείας που χρησιμοποιούν πολλοί από αυτούς στην "τηλεοπτική δημοκρατία των 20:00" είναι ενδεικτικός, όπως επίσης και η σπουδή άλλων εξ αυτών οι οποίοι μας "σπρώχνουν" με κάθε μέσο στις αγκάλες του ΔΝΤ.

Ίσως γιατί ο εναγκαλισμός του ΔΝΤ θα αποτελέσει πρώτης τάξεως αφορμή και δικαιολογία για το ίδιο το σύστημα για να επιβάλει τους όρους της κρίσης. Ίσως γιατί τελικά θα δοθεί η ευκαιρία στους "έχοντες" να εξασφαλίσουν έναντι… πινακίου φακής υποδομές, δίκτυα, επιχειρήσεις σε ιδιαίτερα ευτελείς τιμές. Ίσως γιατί έτσι θα περάσουν συμβιβασμοί και η λογική της ψύχραιμης παράδοσης και στα εθνικά θέματα.

(*)Από τον εύστοχο και σήμερα ΚΑΙΡΟ της "Ελευθεροτυπίας"…