Πριν αλέκτορα φωνήσαι…, με το οικονομικό επιτελείο να επιχειρεί να μαζέψει το αρνητικό κλίμα, να στέλνει μήνυμα στον διοικητή της ΤτΕ για "να ακούσουν και οι κερδοσκόποι".

Σε αυτήν την αναφορά μας δεν θα μείνουμε στην ουσία της αντιπαράθεσης(;) κυβερνητικών παραγόντων - Γ. Προβόπουλου, ούτε καν όπως επιχειρείται να φανεί με τις "διαφορετικές προσεγγίσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου και του υπουργού Οικονομικών", ή στις αιτιάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Θα εστιάσουμε στην παρέμβαση του προέδρου του ομίλου της Εθνικής, στη συγκυρία και στις λεπτές ισορροπίες που φροντίζεται να μη διαταραχθούν από τον Τάκη Αράπογλου. Στον ρόλο που αναλαμβάνει (ή μήπως του ανατίθεται;), στο βάρος της ευθύνης που σηκώνει, από τη θέση όμως του προέδρου της ΕΕΤ, και στον γεφυροποιητικό ρόλο που διαδραματίζει σε αυτήν την κομβική φάση της αγοράς και της εθνικής οικονομίας.

Όσα επισήμανε χθες ο διοικητής της ΕΤΕ και πρόεδρος της ΕΕΤ ακούγονται αυτονόητα και σε μεγάλο βαθμό ισορροπούν τις "άκομψες" επισημάνσεις της ΤτΕ, καλύπτουν την απουσία του υπουργείου Οικονομικών και διαμορφώνουν προϋποθέσεις για τη συνέχεια.

Με αφορμή όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες, τις λεπτότατες και εξαιρετικά ευαίσθητες πλέον ισορροπίες μεταξύ της ελληνικής οικονομίας και των ξένων, θα μας φάνταζε πολύ λογική η παράταση της παραμονής του Τάκη Αράπογλου στη θέση του προέδρου του ομίλου της Εθνικής. Και μετά τη λήξη της θητείας του.

Οι λόγοι -πάντα κατά την εκτίμησή μας- αρκετοί και ξεκινώντας από το… τέλος, τα τρέχοντα. Είναι ίσως ο μόνος -σε τόσο υψηλό επίπεδο- που διατηρεί άριστες σχέσεις με τους ποικιλώνυμους ξένους. Βεβαίως και με αυτούς που ελέγχουν σχεδόν το 40% του Μ.Κ. της Εθνικής και έχουν δικαίωμα λόγου και ψήφου στις εαρινές αρχαιρεσίες.

Διοικεί σε μια ευαίσθητη περίοδο τον μεγαλύτερο εγχώριο παίκτη - θεματοφύλακα ομολόγων, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Για διάφορους λόγους (προφανέστατα και πολιτικούς) ανέλαβε το ρίσκο της επέκτασης προς την Τουρκία (με το εγχείρημα της Finansbank να του βγαίνει προσώρας), σεβάστηκε το έργο του προκατόχου του, του αείμνηστου Θεόδωρου Καρατζά, το συνέχισε και το ενίσχυσε.

Ο διοικητής και η ομάδα του διαμόρφωσαν έναν τραπεζικό όμιλο εμφανώς πιο σύγχρονο από αυτόν που θυμόμαστε πριν από δέκα χρόνια, πέτυχαν χωρίς σοβαρούς κραδασμούς ένα καθεστώς εργασιακής ειρήνης (κατά γενική ομολογία ικανοποιητικό). Και εν πάση περιπτώσει (παρά τις όποιες αντιρρήσεις και ενστάσεις) ο όμιλος της Εθνικής στα… μάτια και στα χαρτοφυλάκια των ξένων είναι μακράν ο πλέον προτιμώμενος.

Δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι προθέσεις των κυβερνώντων για τη συνέχεια. Άλλωστε, σε μεγάλο βαθμό θα καθοριστούν από τις εξελίξεις. Δεν γνωρίζουμε καν εάν ο ίδιος ο Τάκης Αράπογλου επιθυμεί να συνεχίσει τη θητεία του.

Είμαστε όμως σε θέση να ξέρουμε για τη βούληση ορισμένων πολύ ισχυρών ξένων θεματοφυλάκων, μετόχων της Εθνικής, για την εκτίμηση που τρέφουν προς τον διοικητή της ΕΤΕ, για την εμπιστοσύνη με την οποία τον περιβάλλουν και βεβαίως για την ικανοποίησή τους για τις υψηλότατες υπεραξίες που έχουν αποκομίσει τα χρόνια της θητείας του. Και στο θέμα της διοίκησης της ΕΤΕ οι κυβερνώντες θα πρέπει να συνεκτιμήσουν και τη βούληση των ξένων.

Συν όλα τα άλλα που θεωρούμε αυτονόητα.