Πολλά έχουν γραφτεί τις τελευταίες δύο ημέρες αναφορικά με τις επιπτώσεις στην οικονομία, μετά την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών. Περισσότερα θα γραφτούν στη συνέχεια, αρκετά από αυτά πιστεύουμε ενδιαφέροντα και ουσιαστικά, καθώς και τα δύο μεγάλα κόμματα θέτουν την οικονομία στο επίκεντρο της αντιπαράθεσής τους.

Οι πολίτες κρατάμε μικρό καλάθι, οι περισσότεροι πολύ μικρό,  καθώς χορτασμένοι από λόγια και ασκήσεις επί χάρτου όλα αυτά τα χρόνια αισθανόμαστε στο… πετσί μας την εξασθένηση της αγοραστικής μας δύναμης, της οικονομικής ισχύος της ίδιας της χώρας.

Με τις άμεσες επιπτώσεις σε θέματα που αφορούν στο Χ.Α. καταπιάνεται ο Χρ. Κίτσιος σε σχετικό θέμα "Εκλογές: Τι φοβάται τώρα η αγορά", ενώ σε ένα σημείο του Dr Money υπενθυμίζεται το αυτονόητο, πως… γι’ αυτούς (κυρίως τους ξένους) έχουν μεγαλύτερη σημασία άλλα ζητήματα, καθότι έχουν πειστεί ότι είτε 30 μέρες είτε 60 κρατήσει η εκλογική διαδικασία θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πράγματι.

Αυτά μπορεί να αφορούν κυρίως στην αγορά. Όμως επειδή όλο και περισσότεροι φορείς και παράγοντες σημαίνοντες της οικονομίας αναφέρονται σε "ευρύτερη συναίνεση", είτε σε "πλατειά συναίνεση", είτε ακόμη σε "συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων με οποιονδήποτε τρόπο" (όπως υπεραμύνεται κυρίως ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ), καλό θα ήταν ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι να θέσουν και λίγο (στο μέτρο του εφικτού και της ελληνικής πραγματικότητας*) και άλλα ζητήματα, που μπορεί να ενδιαφέρουν επίσης τους πολίτες.

Συναίνεση, εάν έτσι θέλουν, ας την πετύχουν.

Αλλά ούτε κουβέντα για την αντιμετώπιση των παθογενειών που μαστίζουν κυρίως το πολιτικό σύστημα, όπως η διαφθορά, η διαπλοκή, η αδιαφάνεια, ο κομματισμός και η αναξιοκρατία.

Ορισμένοι σημαίνοντες παράγοντες έχουν επιχειρήσει να θέσουν το πρόβλημα στη σωστή του διάσταση (ενδεικτικότερη η περίπτωση του Α. Βγενόπουλου) κι έχουν πει τα αυτονόητα για να αντιμετωπιστούν με καχυποψία και με εχθρική διάθεση από τη μεγαλύτερη μερίδα του πολιτικού κόσμου (και όχι μόνο), τη στιγμή που η πλειονότητα των πολιτών επιδοκίμαζε τις θέσεις τους.

(*) Για να μην παρεξηγούμεθα και χαρακτηριστούμε από φίλους -όπως ο vrasidas…- Νεοέλληνες, γνωρίζουμε πολύ καλά σε ποια χώρα ζούμε, πώς έχει η κατάσταση και μέχρι πού φτάνει ο πήχης των προσδοκιών μας. Ωστόσο, στο μέτρο του δυνατού, αρκετοί πολίτες θα περίμεναν κάποια στιγμή να γίνει μία έστω δειλή αρχή. ΄Η μήπως όχι;