Στα ψιλά των δελτίων των 8 πέρασαν οι εικόνες από τα επεισόδια που έγιναν σε βάρος των εργαζομένων στο εργοστάσιο της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (πρώην ομίλου Λαναρά).

Εργαζόμενοι αλλά και άνεργοι, ταλαιπωρημένες εργατικές φυσιογνωμίες, μεγάλοι άνθρωποι με έκδηλη την απογοήτευση, την απόρριψη και την αγωνία αποτυπωμένες στο πρόσωπό τους, στην προσπάθειά τους να βρουν ελάχιστο έστω από τα… χίλια δίκια τους και κάποια μοίρα στον ήλιο. Προσαγωγές, βίαιες απωθήσεις, προσπάθεια καταστολής του αγώνα των εργαζομένων έφεραν στη θύμηση αρκετών μνήμες και γεγονότα άλλων εποχών.

Εποχές όπου παράλληλα στον ναό της Σοφοκλέους διαπράττονταν "εγκλήματα" και "αίσχη" από επιχειρηματίες και… μεγαλόσχημους, οι οποίοι δεν δίσταζαν να προκαλούν με την προσωπική ζωή τους, όταν οι εταιρίες τους βούλιαζαν.

Οι χθεσινές εικόνες είναι απότοκο νοοτροπιών που δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει -αντίθετα μεγεθύνονται και είναι καθεστηκυία λογική- έλλειψης μέτρου και ματαιοδοξίας ανθρώπων, οι οποίοι πήραν στον λαιμό τους εκατοντάδες δύσμοιρους, απόκληρους πλέον από την ίδια τη ζωή τους.

Και έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία πως ακόμη και το κόστος των προγραμμάτων διάσωσης, που για παράδειγμα στην περίπτωση του πρώην ομίλου Λαναρά επιχειρούν οι τράπεζες, δεν προέρχεται από τον μόνιμα μ…κα φορολογούμενο; Αυτόν που σηκώνει δεκαετίες τώρα όλο και επαχθέστερα το βάρος μιας αναποτελεσματικής οικονομικής πολιτικής, μιας ανερμάτιστης κρατικής μηχανής, η οποία βουλιάζει όλο και περισσότερο;

Δυστυχώς οι λύσεις για τους εργαζομένους της ΕΝΚΛΩ ή της κάθε ΕΝΚΛΩ είναι ελάχιστες και μεμονωμένες από τη στιγμή όπου δεν υπάρχει κανείς κεντρικός σχεδιασμός. Ούτε από τους νυν, ούτε από τους πρώην και, δυστυχώς, ούτε από τους τέως, όταν μπορεί να ξαναγίνουν εξουσία.

Οι εικόνες όσων προβλήθηκαν χθες είναι μόνο ένα μικρό μέρος, ψηφίδες μιας κοινωνίας που ασχημαίνει μέρα με τη μέρα, γίνεται εχθρική και φέρνει τον έναν απέναντι στον άλλο.

Θα πεις, ρε Γελαντάλι, ξαφνικά… ανακάλυψες την Αμερική και τα δεινά του… καπιταλισμού. Όχι, βέβαια, και στα 52 μας έχουμε την πολυτέλεια της γνώσης και την ευχέρεια της συναίσθησης του πού βρισκόμαστε.

Και βέβαια για όσα συμβαίνουν με τους εργαζομένους ή και τους απολυμένους της κάθε ΕΝΚΛΩ δεν ευθύνεται ούτε η τελευταία κρίση ούτε ο… καπιταλισμός. Γιατί σε μία άλλη…καπιταλιστική, πλην όμως ευνομούμενη, χώρα όλο και κάποιος ουσιαστικά υπεύθυνος θα είχε πληρώσει τη νύφη. Και θα έκανε το… αγροτικό του στη Λάρισα, στην Κέρκυρα ή θα έβλεπε την πλατεία Ελευθερίας μέσα από το ίδρυμα.