Ανησυχητικά, πολύ ανησυχητικά θα λέγαμε, είναι τα μηνύματα που στέλνουν ο τουρισμός και η ναυτιλία, δηλαδή οι δύο πιο ευαίσθητοι (και προσοδοφόροι) τομείς της ελληνικής οικονομίας.

Τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες η Τράπεζα της Ελλάδος δείχνουν υποχώρηση 38% των εσόδων από τη ναυτιλία και 18% από τον τουρισμό. Σε απόλυτα μεγέθη η κατάσταση φαίνεται ακόμη πιο απογοητευτική, αφού τα έσοδα διαμορφώνονται στα 5,5 δισ. ευρώ (από 7,6 δισ. ευρώ) και στο 1,1 δισ. ευρώ αντίστοιχα, ρίχνοντας ακόμη περισσότερες… σκιές για τη συνέχεια.

Κι αν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών εμφανίζεται πιο συμμαζεμένο (υποχώρησε κατά 3,7 δισ. ευρώ σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό 5μηνο), η σημαντική υποχώρηση του συναλλάγματος είναι αυτή που καθιστά όλο και πιο επιφυλακτικούς τους αρμοδίους.

Η μείωση μπορεί να δείχνει… λυτρωτική, όμως προέρχεται από την πτώση του εμπορικού ελλείμματος των αγαθών (εκτός των καυσίμων και των πλοίων) και παραπέμπει ευθέως σε δραματικό περιορισμό της συνολικότερης ζήτησης, της κατανάλωσης, των εισαγωγών αλλά και της εγχώριας παραγωγής.

Ανησυχητικά είναι και τα μηνύματα που έρχονται από το… μέτωπο των ακάλυπτων επιταγών, εκείνων που βγαίνουν σε διαταγή πληρωμής, αλλά και από τη γενικότερη στάση που παρατηρείται πλέον όχι μόνο στο εμπόριο.

Δεδομένου ότι τα στοιχεία της ΤτΕ αφορούν στην περίοδο Ιανουαρίου - Μαΐου (δεν έχουν υπολογιστεί ακόμη οι επιπτώσεις από τον τουρισμό και από τη συνεχιζόμενη υποχώρηση της ναυτιλίας), θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ένα δύσκολο φθινόπωρο.

Εάν σε αυτό προστεθεί και η γενικότερη αβελτηρία των κρατούντων που εξαντλούν την πολιτική τους στην… εφεύρεση (*), στην επιβολή είσπραξης όλο και περισσότερων φόρων (τακτικών, έκτακτων, άμεσων, έμμεσων…, χαμός γίνεται πια) με παντελή την απουσία έστω ενός επενδυτικού και αναπτυξιακού μέτρου, τότε έχουμε μία ακόμη πιο γκρίζα εικόνα της πραγματικής κατάστασης.

(*) Ο φορολογικός τομέας είναι αλήθεια ίσως ο μόνος όπου οι κρατούντες επιδεικνύουν αξιοθαύμαστη εφευρετικότητα ως προς τον εντοπισμό νέων εστιών και πηγών αφαίμαξης, σε μία ούτως ή άλλως στεγνή αγορά. Και δεν αναφερόμαστε στην παρααγορά που συντηρείται από την παραοικονομία, το μαύρο χρήμα και από τα συμπαρομαρτούντα, αλλά στην πραγματική αγορά.

Αλήθεια, πόση… φαντασία πρέπει να έχεις για να επιχειρήσεις να φορολογήσεις -κατακαλόκαιρο- τον χώρο της θαλάσσιας αναψυχής, όταν, για παράδειγμα, η Κροατία, η Τουρκία ή και η Τυνησία ακόμη θεσπίζουν επιπλέον μέτρα προσέλκυσης κεφαλαίων; Τι να πει κανείς…