Σιγά μην και δεν συνέβαινε και αυτό. Δηλαδή η έκφραση της… ελληνικής εκδοχής στη στήριξη που παρέχει συντονισμένα το Σύστημα στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, διεθνώς. Για "τραπεζική κολοκυθιά με το πακέτο" κάνει λόγο ο Γιώργος Παπανικολάου, σε "ελληνική τραπεζική υποκρισία" αναφέρεται ο Dr. Money. Και όλα αυτά όταν σε κύριο θέμα των "FT" τίθεται το εύλογο ερώτημα "πόσο ασφαλής είναι η επιστροφή στις αγορές".

Η θέση του γράφοντος για την πραγματική οικονομική κατάσταση των ελληνικών τραπεζών (αλλά και μεγάλου μέρους της οικονομίας της αγοράς) δεδομένη και καταγεγραμμένη σχεδόν από την αρχή του έτους, όπως και η εκτίμηση για το ποιος θα πρέπει να πληρώσει τελικά τον… βαρκάρη. Όμως, με τα όσα… αριστοφανικά διεκτραγωδούνται, πλέον θα θέλαμε να σημειώσουμε πως εγείρονται και άλλα ζητήματα. Από ηθικής μέχρι πρακτικής και ενδεχομένως και συνταγματικής τάξης.

Προφανώς όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι έναντι του νόμου, όμως με αφορμή την τελευταία κίνηση των αρμοδίων η νομοθεσία... ισιώνει κατά βούληση και ερμηνεία.

Ίσχυσαν (και καλώς) τα ΔΛΠ, έτσι ώστε οι ισολογισμοί να εμφανίζουν εφεξής όσο το δυνατόν πληρέστερα την πραγματικότητα των επιχειρήσεων. Μέχρι που αποφάσισαν οι κρατούντες να τα παρακάμψουν προς χάριν του αναξιοπαθούντος τραπεζικού συστήματος, διεθνώς.

Με τις ευλογίες, λοιπόν, του ίδιου του Συστήματος οι υποαξίες των εμπορικών τραπεζών αν ρευστοποιηθούν θα εγγράφονται στην καθαρή θέση και όχι στα κέρδη. Αν διακρατηθούν δεν θα επηρεάζουν τα αποτελέσματα ή την καθαρή θέση.

Με άλλα λόγια, τα ΔΛΠ εγγράφονται στα… παλαιότερα των υποδημάτων, καθώς θα ακολουθείται "λογιστικό μασάζ" . Και όπως εύλογα διερωτάται ο φίλος Ν.Σ. (από τη στήλη του ΙΝ & OUT, εφημερίδα "Χρηματιστήριο"), "ας μας εξηγήσει κάποιος με ποιον τρόπο τα μέτρα που λαμβάνονται αντιμετωπίζουν τη γενεσιουργό αιτία των υποαξιών στα τραπεζικά χαρτοφυλάκια, γιατί εμείς αδυνατούμε".

Γιατί, εν κατακλείδι, "ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα", μεθερμηνευόμενον "ήθελα να φτιάξω το άγαλμα του Ερμή και του Κέκροπα προέκυψε", κατά τον σοφό πρόγονο Αίσωπο.