Σε μία απλή μείωση επιτοκίων προχώρησε εχθές η ΕΚΤ, δημιουργικά ασαφής η Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ φαίνεται πως οδηγούμαστε προς ακόμη μια μείωση στη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου (12/12). Αυτή ήταν η ευρωπαϊκή απάντηση στα όσα διαδραματίζονται στην οικονομία της Ε.Ε., συνακόλουθα στις κοινωνίες των χωρών.
Συγκρίνοντας τις χθεσινές ανακοινώσεις/προοπτική με όσα απαιτούνται για την επιβίωση της Γηραιάς Ηπείρου, σύμφωνα με την Εκθεση Ντράγκι, ούτε για... αναβράζον Depon σε ασθενή με χρόνια πάθηση δεν κάνει.
Η Ρώμη ήταν η πρώτη που βγήκε μπροστά και είπε αυτό που καταλαβαίνουν οι νουνεχείς και στοιχειωδώς γνωρίζοντες τα οικονομικά. Ο Ιταλός υπ.Εξ. Αντόνιο Ταγιάνι ήταν σαφής, ο συμπατριώτης του υπ. Βιομηχανίας Αντόλφο Ρούσο σαφέστερος.
Αυτά σε μία συγκυρία που, όπως αποκαλύπτει η Αγγελική Παπαμιλτιάδου, στο Eurogroup ψάχνουν πυξίδα για τους προϋπολογισμούς μετά τη «Βίβλο Ντράγκι». Μία πρώτη -ενθαρρυντική- αντίδραση; Η πρόταση για μετάθεση πληρωμής των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης, που θα μπορούσε να προσφέρει λίγο δημοσιονομικό χώρο, δεν επαρκεί μεν θα είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα δε (αφού θα σημαίνει ότι θα έχει πειστεί/συναινέσει το Βερολίνο).
Αυτά εκτός, γιατί εντός η προσοχή στρέφεται στην αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Moody's.
Και για τον συγκεκριμένο στο παρασκήνιο αναφέρονται σε μία λεπτομέρεια. Ποια;
Γιατί κρατά ακόμα την Ελλάδα εκτός επενδυτικής βαθμίδας, το ερώτημα. Ψάχνοντας, βρίσκει κάποιος και την ακόλουθη ερμηνεία: ισχύει, δεν ισχύει, δύσκολο να το πει κανείς. Ας υπάρχει όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Λέει λοιπόν το σενάριο ότι ο Moody’s δεν δίνει την επενδυτική βαθμίδα πίσω, αν δεν έχει περάσει τουλάχιστον μια 10ετία από το τελευταίο «πιστωτικό γεγονός».
Εμείς στην Ελλάδα, θεωρούμε ότι η χρεοκοπία επήλθε ουσιαστικά το 2010, όταν, αδυνατώντας να βγούμε στις αγορές, εκπέμψαμε SOS από το Καστελόριζο, προσφεύγοντας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό που θυμούνται λιγότεροι είναι ότι το 2015, κατά τη διάρκεια της υπερήφανης διαπραγμάτευσης, δεν καταβλήθηκαν δύο τρεις δόσεις των 50 εκατομμυρίων ευρώ στο ΔΝΤ (σ.σ. τελικά το θέμα τακτοποιήθηκε στο τέλος του 2015, με πληρωμή μαζεμένων δόσεων, όταν πλέον είχε ήδη υπογραφεί η συμφωνία για το 3ο μνημόνιο).
Να όμως που προκύπτει τώρα ότι αυτή η καθυστερημένη πληρωμή ενός μικροποσού επί ημερών Βαρουφάκη, μπορεί να αντιμετωπίζεται σήμερα από τον Moody’s ως πιστωτικό γεγονός. Που σημαίνει ότι μετράμε τα 10 χρόνια όχι από το 2010 αλλά από το 2015 και μεταθέτουμε την αναβάθμιση των προοπτικών αλλά και την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας για το 2025.
Θα επιβεβαιωθεί;
Στο οικονομικό επιτελείο κρατούν τους τόνους χαμηλά, πολύ χαμηλά και σωστά. Ακόμη και μία αναβάθμιση των προοπτικών σε «θετικές» από «ουδέτερες» καλή θα ήταν, εκτιμούν παράγοντες οι οποίοι κατέχουν ενδελεχώς τα του χρέους.
Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε...