Ως μία κακή, ακριβή και με ελαττωματικά ποιοτικά στοιχεία, είχε χαρακτηρισθεί από ορισμένους/συγκεκριμένους η έκδοση 10ετούς ομολόγου με την οποία είχε ανοίξει η αυλαία για το 2022.
Τότε -19 Ιανουαρίου- η χώρα είχε αντλήσει 3 δισ. (με τις προσφορές στα 15 δισ.) με επιτόκιο 1,84%, σε μία συγκυρία που το κλίμα στις αγορές βάραινε ήδη. Είχε προηγηθεί η έξοδος της Ρώμης (5 Ιανουαρίου) με 30ετές που είχε προσελκύσει 55 δισ. (τα 2/3 της αντίστοιχης έκδοσης τον Οκτώβριο του 2020) με «τσιμπημένο» επιτόκιο.
Οσοι διέκριναν σωστά τις ενδείξεις, συνειδητοποιούσαν τι έρχεται, συνακόλουθα ο ΥΠΟΙΚ Χρήστος Σταϊκούρας, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει το κόστος δανεισμού ικανοποιητικό, λαμβάνοντας υπόψη την -τότε- τρέχουσα διεθνή συγκυρία.
Εκτοτε ακολούθησαν πολλά, για να φτάσουμε στην «τέλεια καταιγίδα» για την οποία προειδοποιεί ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας (*).
Σήμερα το 10ετές -σημείο αναφοράς- «τιμολογείται» στα 2,740%, την ώρα που το αντίστοιχο ιταλικό διαμορφώνεται στα 2,039%, με τη Ρώμη να επείγεται/πιέζεται να ξαναβγεί στις αγορές.
Ευτυχώς, θα πω, που τον Ιανουάριο ο ΟΔΔΗΧ «βγήκε» και πήρε αυτά τα 3 δισ. (από τα 12 δισ. που προγραμματίζεται για το 2022), που το «μαξιλάρι» έχει περί τα 40 δισ. plus, που η χώρα έχει «κλειδωμένο» το 99% του χρέους της, γεγονός που δίνει την ευχέρεια επιλογής του χρόνου και του τρόπου με τον οποίο θα προχωρήσει στην επόμενη έξοδο.
Πότε; Οταν θεωρηθεί εύθετη η συγκυρία, αφού θα έχουν προηγηθεί τα μεγάλα μεγέθη λ.χ. η Ιταλία. Και όταν θα καθίσταται ξεκάθαρο στους Βόρειους πως το πρόβλημα δεν είναι της Αθήνας, της Ρώμης ή της Μαδρίτης αλλά πανευρωπαϊκό. Που πρακτικά θα σημαίνει πως η λύση θα πρέπει να είναι κοινή, άρα η χώρα μας θα είναι μέρος της λύσης και όχι το πρόβλημα.
(*) ο κεντρικός τραπεζίτης μας μιλά για στασιμοπληθωρισμό. Αυτόν που επιχειρεί να... ξορκίσει η πρόεδρος της ΕΚΤ αλλά έμμεσα «φωτογραφίζει» ο αντιπρόεδρός της.