«Εμείς πρέπει να μείνουμε ζωντανοί, να κρατηθούμε κάτω από την ομπρέλα του ευρώ, γιατί μόνο αυτή η επιλογή μπορεί να μας προστατεύσει από φτώχεια που δεν έχουμε ζήσει», φέρεται σύμφωνα με την εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» να έχει πει ο Γιάννης Στουρνάρας απαντώντας ουσιαστικά σε όλους όσοι εύκολα πολιτεύονται.

Ο υπουργός Οικονομικών εξαρχής είχε ως βασικό σχεδιασμό να κερδίσει πολύτιμο χρόνο ώστε το «ελληνικό πρόβλημα» να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο λύσης, που δεν θα αφορούσε αποκλειστικά την Ελλάδα. Εάν έχει εκτιμήσει σωστά την κατάσταση (καθότι διαθέτει άριστη γνώση των διεθνών ισορροπιών), τότε μπορεί να κερδηθεί χρόνος. Και με την προϋπόθεση πως στη συνέχεια θα υλοποιηθούν έστω 2-3 στοιχειώδη ώστε να κυλήσει και η Αθήνα μέσα σε μία συνολικότερη διευθέτηση και διαχείριση της κρίσης.

Δεδομένης της καλής χημείας που έχουν ο υπουργός Οικονομικών κι ο Γερμανός ομόλογός του και της επαρκέστατης γνώσης των όρων του παιχνιδιού που έχει ο Έλληνας παράγοντας, θεωρούμε πολύ πιθανό να έχει υπάρξει η ελάχιστη έστω προεργασία μεταξύ των δύο πλευρών.

Αυτό, σύμφωνα με ενήμερη πηγή, φάνηκε και στον εκνευρισμό που προκάλεσε στην Αθήνα η μάλλον άκαιρη διαρροή του σχεδίου συζητήσεων στους Financial Times, που αποδόθηκε στον οικονομικό σύμβουλο του Αντ. Σαμαρά, καθηγητή Γ. Μουρμούρα.

Η ελληνική πλευρά γνωρίζει πολύ καλά πως είναι αδύνατον το Βερολίνο να συναινέσει σε οποιασδήποτε μορφής χρηματοδότηση από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό (αυτό φρόντισε να το καταστήσει ξεκάθαρο ο Β. Σόιμπλε, ο οποίος ωστόσο χαρακτήρισε ανόητους τους λεονταρισμούς του CSU και των Βαυαρών για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη).

Η Αθήνα εξετάζει το ενδεχόμενο να καλύψει τις ανάγκες της με αυξημένες εκδόσεις εντόκων γραμματίων (γεγονός που επιχείρησε και στο τελευταίο δίμηνο).

Σύμφωνοι, θεωρητικά το πρόβλημα έτσι διογκούται. Αν όμως συνδυαστεί με αλλαγή στο χρονοδιάγραμμα εξόφλησης των δανείων (του πρώτου μνημονίου), είναι εφικτή η μετάθεση των πληρωμών το 2020 (θα εξοικονομηθούν περί τα 5 δισ. ευρώ) .

Η ελληνική πλευρά, κατά πάσα βεβαιότητα, θα αιτηθεί αυτά που το Βερολίνο μπορεί να δώσει (και μάλιστα έναν χρόνο πριν από τις σημαντικές γερμανικές εκλογές). Παράλληλα, θα επαναλάβει και την πρόταση (που έχει κοινοποιηθεί ανεπίσημα) για μετάθεση του βάρους στήριξης των ελληνικών τραπεζών στον ευρωπαϊκό μηχανισμό (ώστε 50 δισ. ευρώ να αφαιρεθούν από το χρέος).

Ο υπουργός Οικονομικών λέγεται πως δίνει πολύ μεγάλη προσοχή και στην προσπάθεια των Άγκ. Μέρκελ - Μ. Ντράγκι να δεχθεί η ECB κάποιο είδος «κουρέματος» στα ελληνικά ομόλογα (ονομαστικής αξίας 50 δισ. ευρώ. Μία τέτοια λύση θα μπορούσε να ακολουθηθεί και από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες (λ.χ. τη γαλλική, που έχει γύρω στα 12 δισ. ευρώ).

Αναμφίβολα, δύσκολη η κατάσταση και δυσχερέστατη για τα ελληνικά συμφέροντα.

Όμως, απ' ό,τι φαίνεται, θα δοθεί μάχη χωρίς να θεωρείται εκ προοιμίου χαμένος ο πόλεμος.

Μια ψύχραιμη προσέγγιση του όλου θέματος επιχειρείται μέσα από τις σελίδες των Financial Times, υπό τον εύγλωττο τίτλο «το δίλημμα Merkel και ο μπαλαντέρ του Hollande».