Δραματική, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού τα όρια του συναγερμού, η κατάσταση με την ανεργία. Εφιαλτικά τα μεγέθη που ανακοινώθηκαν εχθές, τρόμαξαν ακόμη και τους τελευταίους εφησυχασμένους.

Και το χειρότερο, καρκίνος στον ιστό αυτού του τόπου η εκρηκτική κι ανεξέλεγκτη διάσταση που παίρνει στην ευαίσθητη ηλικία των 15 - 24 ετών με ποσοστό 54,9%, δίνοντας μία θλιβερή πρωτιά στη χώρα μας πανευρωπαϊκά.

Στη Γενιά της Μεγάλης Φυγής αναφέρονται σήμερα ΤΑ ΝΕΑ (με πρωτοσέλιδο θέμα τους, και δικαιολογημένα), σημειώνοντας πως σε αντίθεση με τη δεκαετία του ΄60 σήμερα μεταναστεύουν οι πτυχιούχοι.

ΚΙ ΟΜΩΣ, μήνες τώρα οι κρατούντες (οι προηγούμενοι, οι νυν και, φοβούμεθα, κι οι... επόμενοι) συσκέπτονται, μελετούν, συνθέτουν και ανασυνθέτουν, συνομιλούν με τους δανειστές ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ τώρα ΔΕΝ έχει υπάρξει ούτε μία ουσιαστική προσπάθεια, έστω η ανακοίνωση 2-3 μέτρων για να ανασχεθεί αυτό το όνειδος. Από τον πρωτογενή τομέα, μέχρι την παιδεία και την καινοτομία και την προώθηση των αυτονόητων ελάχιστα έχουν γίνει, σχεδόν τίποτε.

Μία φιλόδοξη και ελπιδοφόρα προσπάθεια, που αφορούσε στη μακρομίσθωση εκτάσεων σε νέους ανθρώπους, όπως ανέφερε πρόσφατα το euro2day, «καίγεται» στη γένεσή της. Στον Εκηβόλο της 9ης Ιουλίου με τον εύγλωττο τίτλο Δυστυχώς μία από τα ίδια...σημειωνόταν:
«... Και το λέμε αυτό επειδή οι Κινέζοι λειτουργούν στη Δανία παράρτημα του γονιδιακού τους κέντρου BGI με 2.000 εργαζόμενους και ερευνητές..

Σύμφωνα με τον ίδιο, από την Ελλάδα ουδείς κι ουδέποτε αρμόδιος τους προσέγγισε, παρότι οι Κινέζοι επιδίωκαν διακαώς να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Μία άλλη ιδέα, που ούτε καν… ακούμπησαν, θα μπορούσε να είναι η υιοθέτηση εξειδικευμένων εργαλείων με διάφορα κίνητρα, όπως επενδυτικά funds σε αναπτυξιακούς τομείς π.χ. ξενοδοχεία, που θα έχουν φορολογικά κίνητρα σε αναλογία με σταθερή αύξηση θέσεων εργασίας.

Περιμέναμε, είναι αλήθεια εις μάτην, να ακούσουμε κάτι δροσερό, καινοτόμο, ένα σχέδιο που να αξιοποιεί στο ελάχιστο το πλούσιο, εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό του τόπου. Τους χιλιάδες νέους ανθρώπους, που και ιδέες έχουν και όρεξη για δουλειά».

Δυστυχώς μία από τα ίδια, τη στιγμή όπου η ανεργία στους νέους έχει εκτιναχθεί πάνω από το 50% και όταν η νεολαία μας είναι η ΔΕΥΤΕΡΗ στην Ευρώπη.

Και παρ' όλα αυτά, όπως σημείωνε πικρόχολα στις 9 Αυγούστου ο Χαμαιλέων η απαράδεκτη ασυλία συνεχίζεται. Άλλος Λονδίνο τράβηξε κι άλλος για Ελβετία...

Και οι κρατούντες επιμένουν στην παιδεία με λογικές Διαμαντοπούλου και Ρεπούση, στο μεταναστευτικό εγκληματούν και στα εθνικά ακολουθούν τη λογική σφάξε με αγά μου να αγιάσω.

Έχουν περάσει δύο χρόνια και από το μνημόνιο Ι και το... Καστελόριζο του ΓΑΠ, η εναλλαγή στην εξουσία συνεχίζεται ακόμη και με σχήματα Λ. Παπαδήμου και όμως μέχρι τώρα ούτε ένας υφυπουργός, ούτε ένας από τους δεκάδες υπεύθυνους δεν έχει καθίσει να συζητήσει επί της ουσίας τα θέματα που καίνε αυτούς τους νέους, τη γενιά των παιδιών μας.