Σημαντική είναι η αναταραχή που έχει προκληθεί στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης γύρω από το πρόσωπο του προέδρου της, κ. Κοσκινά. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι διαρκούν… λίγο, ενώ η κόντρα του ίδιου με την ΑΤΕ δείχνει να είναι… διαρκής.

Πέραν αυτών, βέβαια, οι ”κακές γλώσσες” δεν διστάζουν να χρεώσουν στον κ. Κοσκινά και ”κρούσματα” αλαζονείας, υποστηρίζοντας ότι δεν αξιοποιεί τα στελέχη της εταιρίας, ακόμη και όταν πρόκειται για σημαντικές διαπραγματεύσεις, αλλά και ότι φροντίζει με κάθε τρόπο να διαχωρίζει το status του.

Δεν ξέρουμε αν αληθεύει, όπως υποστηρίζουν κύκλοι της εταιρίας, ότι όταν η ηγεσία της ΕΒΖ ταξιδεύει στη Σερβία, ο κ. πρόεδρος απαιτεί να βρίσκεται μόνος σε ξεχωριστό αυτοκίνητο. Άλλωστε δεν είναι αυτό που έχει τη μέγιστη σημασία.

Σημασία έχει ότι η ΕΒΖ ανήκει μεν στα κρατικά συμφέροντα, δεν παύει όμως να είναι εισηγμένη εταιρία, αλλά και θυγατρική μιας τράπεζας (της ΑΤΕ) που και εισηγμένη είναι, και για μεγάλο placement ετοιμάζεται.

Έτσι, το να εμφανίζεται πλήρης διάσταση απόψεων μεταξύ της μητρικής τράπεζας και του επιβλέποντος υπουργείου Γεωργίας σε ζητήματα στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της ΕΒΖ και ο πρόεδρος να ασπάζεται τις πολιτικές και όχι τις επιχειρηματικές θέσεις (!), είναι τελικά εξαιρετικά επιζήμιο για τα συμφέροντα όλων, πλην εκείνων που μετρούν μόνον το πολιτικό κόστος.

Διότι ο κ. Κοσκινάς μπορεί να έχει τους λόγους του να υπακούει στη λογική του πολιτικού κόστους, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους μετόχους της εταιρίας, κυρίως τους ιδιώτες, οι οποίοι βλέπουν την επένδυσή τους να τείνει προς απαξίωση...