Το μονοπάτι στο οποίο εμφανίζεται να βαδίζει ο κ. Χριστοδουλάκης είναι σίγουρα μοναχικό. Αυτό αποδεικνύουν οι αντιδράσεις τις οποίες ξεσηκώνουν συστηματικά οι κινήσεις του, όχι μόνο στην αντιπολίτευση, αλλά και στην ίδια τη κυβέρνηση και το κυριότερο στους φορείς της αγοράς!

Ωστόσο το πρόσφατο σχόλιο του εκλεκτού συναδέλφου Αντώνη Κεφαλά στο ΜΕΤΟΧΟ, υπό τον τίτλο ” Ο μοναχικός καβαλάρης...Χριστοδουλάκης” εμφανίζεται τελικά ”προφητικό” μόνο ως προς το πρώτο σκέλος του τίτλου του.

Ο κ. Χριστοδουλάκης είναι ”μοναχικός” σε μια διασπασμένη από τις εσωτερικές συγκρούσεις κυβέρνηση, πλην όμως μάλλον δεν είναι...καβαλάρης!

Οι τελευταίες του κινήσεις περισσότερο τον αναδεικνύουν σε μια εκσυγχρονισμένη μορφή ...Τσοβόλα που έχει μεν ”υποχρέωση”, αδυνατεί όμως εκ των συνθηκών να ”τα δώσει όλα” προς όφελος του πολιτικού κέρδους.

Ετσι, προς το παρόν έχει μετατραπεί σε... εισπράκτορα, που προσπαθεί να βρει με κάθε τρόπο πρόσθετα έσοδα μήπως και καταφέρει να ”δώσει” αργότερα... κάτι(!). Διότι τώρα, όπως φάνηκε καθαρά και στην περίπτωση των πληρωμάτων της ακτοπλοϊας που επιστρατεύτηκαν άρον άρον, ισχύει το ”ου καν λάβεις παρά του μη έχοντος”

Το κακό είναι οτι η μόνη άμεση πηγή εσόδων που υπάρχει είναι οι περιβόητες μετοχοποιήσεις για τις οποίες όμως, ήδη η αντίδραση στην αγορά είναι μεγάλη.

Το ”φιλέτο” του ΟΤΕ μπορεί να δόθηκε με discount, ωσάν να επρόκειτο για εισηγμένη μικρομεσαία επιχείρηση β΄κατηγορίας, το ερώτημα είναι όμως αν θα υπάρξει το κουράγιο να προχωρήσουν αντίστοιχα σχέδια όταν ο διοικητής της Εθνικής δήλωσε ξεκάθαρα (σε ότι αφορά στο ενδεχόμενο διάθεσης πακέτου στη ”δική του” εταιρία) οτι η χρηματιστηριακή συγκυρία δεν είναι καθόλου κατάλληλη!

Με ποιά κριτήρια λοιπόν θα είναι κατάλληλη για τις άλλες μεγάλες εισηγμένες στις οποίες διατηρεί συμμετοχή το Δημόσιο; Συγκυρίες, ατυχώς, δεν υπάρχουν πολλές. Μία είναι για όλους.

Εκτός αν θεωρήσουμε οτι για τον ΟΠΑΠ είναι όντως ευκαιρία να ξεφορτωθεί το δημόσιο μέρος της συμμετοχής του όσο είναι στη μόδα τα ”τζογόχαρτα”. Προς όφελος των επενδυτών πάντα...