Με καθυστέρηση σχεδόν μιας πενταετίας από την επίσημη λήξη των περίφημων προγραμματικών συμφωνιών του ΟΤΕ (”επίσημη”, μια που οι ”επεκτάσεις” τους δεν έχουν πάψει να υφίστανται), ο μεγάλος ”εταίρος” του, η Intracom, εισέρχεται πλέον και επισήμως στο χώρο της παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών μέσω της εξαγοράς του 18,04% της FΟΡΤΗnet.

Κοντολογίς, από ”εθνικός προμηθευτής” ο κ. Κόκκαλης μετατρέπεται σε.. ”εθνικό ανταγωνιστή” του ΟΤΕ, μια που η κίνηση της εισόδου στη μετοχική σύνθεση ενός ”εναλλακτικού φορέα” δεν υποδηλώνει απλή επένδυση και τοποθέτηση αδρανών (!) κεφαλαίων (15 εκατ. ευρώ), αλλά την περαιτέρω δραστηριοποίηση της Intracom σε χώρο που μέχρι χθες αποτελούσε τον αποδέκτη των προϊόντων της και ευελπιστεί από αύριο να είναι η πηγή των εσόδων της.

Εδώ, όμως, αρχίζουν και τα δύσκολα για την Intracom.

Δεν εννοούμε τον ”ανταγωνισμό” μεταξύ των δεκάδων ”εναλλακτικών” φορέων (που δείχνουν να... ζορίζονται, αφού είναι πολλοί για τα δεδομένα της μικρής μας αγοράς), αλλά τον αγώνα στο χρηματοοικονομικό πεδίο που θα πρέπει να δώσει η Intracom για να αντλήσει τα κεφάλαια που απαιτούνται ώστε να ανταγωνιστεί με σοβαρές πιθανότητες κέρδους (και συνεπώς, επιβίωσης) τον ΟΤΕ.

Αυτά τα κεφάλαια θα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στο εξωτερικό, παράλληλα με την εσωτερική αγορά.

Άσε που η αγορά μη μπορώντας να συντηρήσει δεκάδες ”εναλλακτικούς” με ισχνές κεφαλαιακές υποδομές θα πιέσει σε μια σειρά συγχωνεύσεων, όπου κι εκεί πάλι θα απαιτηθεί άντληση κεφαλαίων.

Η μεταλλαγή, λοιπόν, της Intracom σε ανταγωνιστή του ΟΤΕ σημαίνει ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Ο ρόλος του ”εθνικού προμηθευτή” ”ετελεύτησε”, με τον επόμενο να αποτελεί την κρίσιμη κίνηση που θα επισφραγίσει (ή θα... ενταφιάσει, ανάλογα με την κατάληξη) το ”μύθο” των επιτυχιών του κ. Κόκκαλη στον επιχειρηματικό στίβο.