Σπανίως ο ”Χαμαιλέων” ασχολείται με πολιτικά θέματα. Ωστόσο στην περίπτωση αυτής της κυβέρνησης αρχίζει και γίνεται… υποχρεωτικό!

Το γεγονός ότι πάρα πολλά στελέχη του δημόσιου τομέα και των επιχειρήσεων του λεγόμενου ”δημοσίου συμφέροντος” που είχαν διοριστεί σε σημαντικότατες θέσεις από την προηγούμενη κυβέρνηση παραμένουν στις θέσεις τους θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως πολιτική μεγαλοψυχία και ως ένδειξη υπερκομματικής διακυβέρνησης.

Θα μπορούσε, λέμε , αν δεν είχε γίνει ηλίου φαεινότερο στο μεταξύ ότι αλλαγές δεν έγιναν απλώς και μόνο διότι δεν υπήρχαν επαρκείς (και όχι μόνον… αριθμητικά) αντικαταστάτες!

Στα ευτράπελα που έχουν συμβεί στον ΟΠΑΠ, στον ΟΛΠ, στη ΔΕΗ (Παλαιοκρασάς εναντίον Νέζη και εν συνεχεία εναντίον του… εαυτού του), στην ΕΥΔΑΠ στην ΚΕΔ, αλλά και με υψηλόβαθμα στελέχη υπουργείων, ήλθε να προστεθεί και η περίπτωση της ΕΥΑΘ, ως κερασάκι στην… τούρτα.

Εδώ τα είδαμε… όλα. ΔΑΚΕ εναντίον υπουργού της Νέας Δημοκρατίας και ο τελευταίος να ξηλώνει και να διορίζει διοικήσεις σε μια εισηγμένη εταιρία σα να ήταν του… πατέρα του.

Το ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είχε και δεν έχει επάρκεια στελεχών δεν είναι απλώς γνωστό, έχει γίνει και… ανέκδοτο, με την αλησμόνητη φράση ”κάθε υπουργός θέλει και τον… ΠΑΣΟΚο του”!

Το ερώτημα είναι αν έχει ή δεν έχει στελέχη (όχι κομματικά στελέχη, από αυτά… ”σκάνε” τα μεγάλα κόμματα, αλλά στελέχη ικανά να παράγουν έργο σε θέσεις ευθύνης)η παράταξη.

Αν δεν υπάρχουν στελέχη στην παράταξη, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού είναι… άχρηστο.

Αν όμως υπάρχουν (κι αυτό είναι προφανώς το πιθανότερο), τότε το βάρος της ευθύνης το έχουν οι μηχανισμοί που προτείνουν, προβάλλουν και προάγουν τους ανεπαρκείς προκειμένου να προστατεύσουν τη δική τους ανεπάρκεια, φοβούμενοι τους ικανούς.

Κι αυτό πρέπει να απασχολήσει ΤΩΡΑ τον κ. Καραμανλή και τους πρωτοκλασάτους συνεργάτες του, διότι αλλιώς θα είναι πολύ αργά.